چرا هنوز تلویزیون های 4K به درد نمی خورند؟

همانطور که در CES امسال دیدید، بسیاری از مارک های مشهور تلویزیون به سراغ نمایشگرهایی با کیفیت 4K رفته اند. یعنی رزولوشنی ۴ برابر استاندارد 1080p که هم اکنون در تلویزیون های اچ دی و دیسک های بلو-ری در دسترس است. حتی در این بازار داغ رقابت، شارپ طرح اولیه تلویزیونی با کیفیت 8k را هم رونمایی کرد. اما صبر کنید، اگر کمی فکر کنید می بینید که شما برای استفاده خانگی هنوز هیچ نیازی به چنین تلویزیون هایی ندارید.

ابتدا بگذارید به چند عدد درباره این اصطلاحات اشاره کرده و سپس به دلایل این عدم نیاز به تلویزیون های 4k بپردازیم. تلویزیون های اچ دی با کیفیت 1080p رزولوشنی برابر با 1920 در 1080 پیکسل دارند و در استاندارد 4k این رزولوشن به 4096 در 2160 پیکسل می رسد. حال آن را مقایسه کنید با تلویزیون ۲۸ اینچ یا کوچکتر منزل تان که کیفیت تصویر آن حداکثر 480i است، یعنی رزولوشن 640 در 480 پیکسل. اما علی رغم همه اینها، استاندارد سینمایی 4k به دلایلی که در ادامه مطلب می آید، به درد منزل شما نمی خورد!

اول کمی محاسبه ریاضی

چشم انسان با همه پیچیدگی ها و شگفتی هایش، رزولوشن محدودی دارد. و به همین دلیل است که می توانید این مطلب را از روی مانیتور در فاصله ای که نشسته اید، مطالعه کنید. اما از آن طرف اتاق قادر به خواندنش نیستید. اغلب افراد برای تماشای تلویزیون در فاصله سه متری آن می نشینند. در این فاصله چشم شما تنها می تواند بین اشیائی به عرض 0‪.‬88 میلیمتر تمایز قایل شود. بسته به تکنولوژی های مختلف، در یک تلویزیون ۵۰ اینچی 1080p عرض هر پیکسل 0‪.‬58 میلیمتر است و در نتیجه از فاصله سه متری قادر به تمایز بین پیکسل های صفحه تلویزیون نیستید.

جالب اینکه یک تلویزیون ۵۰ اینچی با کیفیت 720p هم پیکسل هایی با عرض 0‪.‬86 میلیمتر تولید می کند که باز هم کوچکتر از آن هستند که شما از فاصله سه متری آنها را تشخیص دهید. بدین معنی که از فاصله سه متری، چشم شما قادر به تشخیص تفاوت میان تصویر یک تلویزیون 1080p با 720p نیست. اندازه گیری ها نشان می دهد برای اینکه شما با تلویزیون 1080p مشکل دیده شدن پیکسل ها را از فاصله سه متری بتوانید درک کنید، باید یک تلویزیون ۷۷ اینچی خریداری کنید یا اینکه در فاصله ای کمتر از سه متر نسبت به تلویزیون بنشینید. اما در واقعیت هیچ گاه فردی در فاصله ۱.۵ تا ۱،۸ متری چنین تلویزیون بزرگی نمی نشیند. حتی کمتر پیش می آید فردی در فاصله ۲ تا ۲.۱ متری آن بنشیند.

خب، هنگامی که چشم تان نمی تواند تفاوت بین 720p و 1080p را بر روی بسیاری از تلویزیون های مدرن امروزی، از یک فاصله معقول تشخیص دهد، چه نیازی به کیفیت 4K دارید؟

بگذارید به محاسبات خودمان برگردیم. برای اینکه بتوانید پیکسل ها را در یک تلویزیون با کیفیت 2160p تشخیص دهید، باید اندازه آن ۱۵۴ اینچ باشد. در یک تلویزیون ۵۰ اینچی 4K عرض هر پیکسل تنها 0‪.‬28 میلیمتر است. پس چه هنگام تفاوت میان کیفیت 1080p و 4K قابل تشخیص است؟ همانطور که گفتیم این موضوع کاملا وابسته به شیوه تولید و تکنولوژی تلویزیون دارد. اما به صورت ساده، باید تلویزیونی بزرگتر از ۷۷ اینچ بخرید تا از فاصله ۳ متری قادر به تشخیص تفاوت در کیفیت این دو تلویزیون باشید.

نگاهی به جهان واقعی

جدا از محاسبات مختلف، در دنیای واقعی، هنگامی که در فاصله ۲.۷ متری از یک صفحه نمایش 102 اینچی می نشینید، قادر به تشخیص پیکسل های تشکیل دهنده تصویر یک پروژکتور 1080p نخواهید بود. و در فاصله ۱.۸ تا ۲.۱ متری تنها قادر به تشخیص پیکسل ها در تصاویر روشن هستید. برای تشخیص تفاوت 1080p و 4K در صفحه 102 اینچی، باید در فاصله ای کمتر از ۱.۵ متر بنشینید، که در آن صورت به هیچ وجه احساس راحتی نخواهید کرد. این را هم باید در نظر گرفت که احتمالا شما به هنوز قادر به یافتن محتوایی با کیفیت 4K برای تست تلویزیون یا پروژکتورتان نخواهید بود.

در منزل شما

با این حساب، تنها مزیت های تلویزیون 4K این خواهد بود که می توانید در فاصله نزدیکتری نسبت به آن بنشینید (که کسی از این کار خوشش نمی آید) و همچنین می توانید تلویزیون بزرگتری با کیفیت مطلوب خریداری کنید (که این هم بیش از یک حد، قابل استفاده در منزل نیست).

هنگامی هم که به سراغ افزایش رزولوشن تا این حد بروید -البته اگر بتوانید محتوای نمایشی با چنین کیفیتی را بیابید- تازه نوبت به مشکلاتی مانند ضریب کنتراست تصویر و روشنایی آن و یا در پروژکتورها نوع لنز و جنس پرده نمابش می رسد که خود معضل بزرگتری است.

یکی از مواردی که گاها هنگام انتخاب تلویزیون مورد توجه قرار نمی گیرد ضریب کنتراست آن است. یعنی تفاوت میان نور و تاریکی در صفحه تلویزیون. هر چه این تفاوت چشم گیر تر باشد، ضریب کنتراست آن بیشتر است و در ظاهر رزولوشن بهتری دارد. به گونه ای که یک تلویزیون 720p با ضریب کنتراست بالا، می تواند کیفیتی ظاهری بهتر از تلویزیون 1080p با ضریب کنتراست پایین تر در اختیارتان بگذارد.

و یک چیز دیگر، Passive 3D

خب، تنها در یک مورد است که استفاده از تلویزیون های 4K واقعا ایده خوبی است. نمایش سه بعدی پسیو. در صفحات نمایش Passive 3D موجود (ال جی، توشیبا و ویزیو) هنگام تماشای فیلم سه بعدی، رزولوشن نصف می شود. زیرا هر چشم تنها یک تصویر 1920 در 540 پیکسلی دریافت می کند و تصاویر دو چشم با هم مغز را متقاعد می کنند که یک تصویر full HD ببیند. اما اگر کمی دقت کنید، می توانید در این حالت خطوطی در تصویر ببینید.

با استفاده از یک تلویزیون 4K هنگام تولید تصاویر Passive 3D هر چشم یک عکس 3840 در 1080 پیکسلی دریافت می کند که بیش از میزان توان چشم برای تمایز پیسکل ها است و خطوط تلویزیون های 1080p در اینجا ناپدید می شوند.

در تلویزیون های سه بعدی بدون عینک هم باز داستان به همین صورت است ، اینجا است که 4K و بالاتر به عنوان یک ایده و انتخاب خوب خودنمایی می کند.

و نکته پایانی اینکه اگر به دنبال تلویزیونی کوچک تر از ۸۵ اینچ! برای منزل تان می گردید، هزینه کردن برای 4K تنها پول دور ریختن است و شما هیچ نیازی به آن نخواهید داشت. البته این طرز تفکر در مورد تلویزیون های 4K که توانایی اش را دارم، پس آن را می خرم داستانی جدا از بحث ما است.

تنها هنگامی که می خواهید بین یک تلویزیون ۸۰ اینچی OLED با کیفیت 4K و دیگری با کیفیت 1080p انتخاب کنید، حتما سراغ تلویزیون 4K رفته و در خرید آن شک نکنید. در غیر این صورت پول های تان را برای استفاده بهتری پس انداز کنید.