آتش سوزی وسیع جنگل ها و عذر بدتر از گناه مسوولان !!!

خبرهایی که از جنگل های استان های گلستان، مازندران، سمنان و کردستان می رسد به هیچ روی امیدوار کننده نیست. آتش همچنان در بیش از یکصد نقطه ادامه دارد و آن طور که صبح امنروز در صدا و سیما نیز اعلام شد، جنگل های اولنگ شاهرود نیز طعمه حریق شده اند و در حال سوختن هستند.

گروه های اطفای حریق، شامل نیروهای امدادی، جنگلبانی، نیروهای نظامی و مردم مناطق مذکور از آغاز آتش سوزی ها با امکانات اولیه مانند کپسول های آتش نشانی، دبه های آب، بیل و ... در حال تلاش برای اطفای حریق هستند.

البته چند فروند هلی کوپتر که تعداد آنها گویا به تعداد انگشتان دست هم نمی رسد هرازگاهی پروازی می کنند و آب مخازن کوچک شان را بر روی مناطق بحرانی می پاشند. با این حال آتش، دست بردار نیست و هر روز خبرهای جدیدی از آتش سوزی های جدید می رسد.

نکته تاسف انگیز آن است که مسوولان کشور یا در این باره اساسا سکوت کرده اند به طوری که گویا بحرانی به وسعت آتش سوزی در جنگل های غرب و شمال و شمال شرق ایران وجود خارجی ندارد همه جا امن و امان است و یا آنکه اگر هم صحبتی می کنند، آن را ناچیز و کم اهمیت جلوه می دهند. کما اینکه صبح امروز، استاندار گلستان در برنامه رادیویی "جوان ایرانی سلام" گفت که تنها برگ ها دارند می سوزند و درختان مشکلی ندارد و البته حداکثر ممکن است لابلای برگ ها، چند درخت هم آسیب ببیند!

حتی اگر اصل را بر صحت حرف های استاندار گلستان بگذاریم و بپذیریم آنچه می سوزد، فقط برگ های پاییزی هستند و درختان، سرحال و استوار به جای خود باقی اند، باید بگوییم که در این صورت، با "عذر بدتر از گناه" مواجهیم.

معنای سخن آقای استاندار این است که مسوولان مربوطه تاکنون نه در اطفای حریق درختان جنگلی، که در خاموش کردن برگ های آتش گرفته ناکام بوده اند!

واقعا اگر خاموش کردن برگ های خشک پاییزی بیش از یک ماه است که ادامه دارد و به گفته خود استاندار تا روز گذشته 110 نقطه دچار آتش سوزی بوده اند، وای به حال روزی که درختان آتش بگیرند. در چنان صورتی چه باید کرد؟ واقعا ساختاری که نتواند از عهده خاموش کردن برگ ها برآید، چگونه درختان تنومند آتش گرفته را خاموش خواهد کرد؟!

همچنین گفته شد که نیروهای مسوول اطفای حریق با امکانات لازم در حال انجام وظیفه اند. واقعا جا دارد بپرسیم کدام امکانات لازم؟!

هر آنچه تاکنون از امکانات ادعایی در رسانه ها منتشر شده چیزی جز وسایل اولیه اطفای حریق مانند دبه های آب و بیل وحداکثر خودروهای آتش نشانی نیستند که البته این خودروها هم در اعماق جنگل و ارتفاعات اساسا ورودی ندارند!

اما چند هلی کوپتر آبپاش هم با مخازن سه تا پنج هزار لیتری خود، کار چندانی از پیش نمی برند که اگر غیر از این بود، حتما تاکنون فرجی حاصل می شد نه اینکه هر روز خبر برسد جای جدیدی آتش گرفته یا آتش برخی نقاط مهار شده، بار دیگر احیا شده است.

باید گفت روند آتش سوزی ها مشکوک است و تاکنون سابقه نداشته این حجم بزرگ از مناطق جنگلی دچار حریق شوند و آتش سوزی هم مدت ها ادامه داشته باشد. از این رو، جا دارد علاوه بر مسوولان مربوط به محیط زیست و جنگل ها، دستگاه های امنیتی هم وارد گود شوند تا مشخص شود علت این آتش سوزی ها و نیز دلیل تداوم آن چیست.

و البته در پایان باید باز دست به دامان خدا شد، چه آنکه با این وسایل ابتدایی و مدیریت های فشل نمی توان آتش را از جنگل های کشور زدود و از سوی دیگر هم اراده ای برای کمک گرفتن از جامعه جهانی برای اطفای حریق وجود ندارد.

خدایا تو خود رحمی کن. بارانی ببار تا مردمان شهرها از دود وجنگل ها از آتش خلاصی یابند که ما را به بندگان تو امیدی نیست.