زن روانی دومين فرزندش را هم كشت

غروب یكی از آخرین روزهای اردیبهشت زن جوانی وحشت‌زده با پلیس تماس گرفت و گفت: امروز صبح زن همسایه به من تلفن زد و در حالی كه حلالیت می‌طلبید، گفت قصد خودكشی دارد. بنابراین با او صحبت كردم تا علت تصمیمش را بدانم. تمام روز هم نگرانش بودم و به او سر می‌زدم تا این كه از یكی دو ساعت قبل دیگر خبری از او ندارم و در خانه را هم باز نمی‌كند.

پس از این تماس، مأموران برای بررسی ماجرا به خانه مورد نظر رفته و با دستور قضایی وارد خانه شدند اما ناگهان با پیكر نیمه جان نازیلا- ۳۰ ساله- و جسد دختر ۸ ماهه‌اش روبه‌رو شدند كه با روسری خفه شده بود.

پس از انتقال مادر و كودك به بیمارستان، زن جوان با تلاش پزشكان از مرگ نجات یافت اما مرگ «پارمیدا» كوچولو نیز تأیید شد.

همسر نازیلا كه ساعتی بعد خود را به خانه رسانده بود، وقتی از مرگ دختر كوچولویش باخبر شد، در حالی كه بشدت شوكه بود، گفت: فكر نمی‌كردم بیماری نازیلا تا این حد خطرناك باشد.

بدین ترتیب زن جوان به دستور قاضی رسولی- بازپرس كشیك ویژه قتل- بازداشت و در بیمارستان تحت نظر گرفته شد. كارآگاهان نیز پس از بررسی پرونده قبلی نازیلا، دریافتند وی اوایل شهریور ۸۷ در اقدامی جنون‌آمیز پسرش پارسا- ۷ ساله- را در خانه‌شان واقع در خیابان نیلوفر با ضربه‌های كارد به قتل رسانده و مادر خود را نیز بشدت مجروح كرده بود.

جنون وی نیز پس از دستگیری و انجام معاینات روانی از سوی كارشناسان پزشكی قانونی تأیید شده و قرار بود وی در بیمارستان بستری و تحت درمان قرار گیرد اما بنا به دلایل نامعلومی وی چند ماه بعد از بیمارستان روانی مرخص شده بود.

امید- ۳۹ ساله- همسر دوم نازیلا كه صبح دیروز در شعبه پنجم بازپرسی دادسرای جنایی تهران حضور یافته بود، به بازپرس گفت: حدود ۲ سال قبل از طریق یكی از دوستانم كه مدتی در بیمارستان روانی بستری بود، با «نازیلا» آشنا شدم. پس از دیدن نازیلا، احساس كردم او هیچ مشكل روانی ندارد. البته دارو مصرف می‌كرد. با این حال تصمیم به ازدواج گرفتیم. می‌دانستم او ازدواج دیگری داشته و پسرش را نیز از دست داده است اما نمی‌دانستم خودش او را كشته بود.

بعد از مرگ دخترم، متوجه شدم پارسا نیز به دست نازیلا كشته شده است. باور كنید هنوز هم شوكه هستم. نازیلا بعد از ازدواج خوب شده بود. حتی به او گفتم دیگر قرص‌هایش را نخورد. البته گاهی اوقات با هم مشاجره و درگیری داشتیم اما هیچ وقت با بچه كاری نداشت. از ۲ ماه قبل نیز متوجه شدم رفتارش تغییر كرده است. می‌خواستم او را نزد دكتر ببرم اما بیشتر وقت‌ها با هم قهر بودیم و دعوا داشتیم تا این كه این حادثه باورنكردنی رخ داد. در این مدت خانواده‌اش نیز خیلی كم به او سر می‌زدند چرا كه در شهرستان زندگی می‌كنند. ضمن این كه اگر می‌دانستم نازیلا چنین سابقه‌ای داشته، هرگز بچه‌دار نمی‌شدیم. الآن هم او را در بیمارستان روانی بستری كرده‌اند چرا كه جنونش تأیید شده است اما خودم هم بشدت آسیب دیده‌ام و فكر می‌كنم نیاز به یك مشاوره روانی دارم تا بتوانم برای زندگی آینده‌ام تصمیم بگیرم.

بازپرس جنایی هم پس از شنیدن این اظهارات و با توجه به وضعیت روحی، روانی وخیم عامل جنایت، دستور داد وی تا پایان عمر در بیمارستان روانی بماند.