از صورت قرمزی و هری پاتر تا شِرِک و رود رانر

گزارشگران فوتبال شبکه «یونیویژن» آمریکا- شبکه خبری- تفریحی- ورزشی آمریکایی، اسپانیایی زبان که در بین شبکه های تلویزیونی دنیا بیشترین مخاطب اسپانیایی زبان را دارد، به طور متناوب از لقب های متفاوتی برای تیم ها و بازیکنان استفاده می کنند که در سایر زبان ها مرسوم نیستند. به عنوان مثال آن ها وین رونی را « پسر کهکشانی»، دیوید بکام را «پسر فضایی» نامیده و به تیم ملی آمریکا لقب «تیم همه» را داده اند. کم نیستند تیم ها یا بازیکنانی که لقب یا اسم مستعارشان در زبانی بیگانه هیچ ربطی با لقب یا اسم مستعارش در زبان مادری شان ندارد و گویا این روش نامگذاری، در میان تمامی گزارشگران فوتبال اسپانیایی زبان در آمریکای جنوبی به سنتی پابرجا تبدیل شده است!

از کجا شروع کنیم؟ به نظر می رسد که گزارشگران آمریکای جنوبی، همانطور که در پی ورود توپ به دروازه ها همه سعی شان را برای کشدار بیان کردن واژه گل می کنند تا به این ترتیب چندین دقیقه از زمان پخش زنده بازی ها را پوشش داده باشند، به شدت هم تلاش می کنند لقب هایی رنگارنگ هم برای بازیکنان پیدا کنند، لقب هایی که در بعضی موارد هیچ توضیحی برایشان وجود ندارد. از جمله این القاب می توان به «نیکلاس بندتنر آدم آهنی» و « پل اسکولز رنگی» اشاره کرد.

«لوئیس عمر تاپیا»، خبرنگار شیلیایی و گزارشگر شبکه ورزشی ESPN در آمریکای جنوبی به خاطر لقب های بی نظیری که به اکثر بازیکنان معروف جهان داده، مشهور است. برخی از این القاب عبارتند از:

آندری اینیستا: کسپر ( شخصیت روحی در کارتونی به همین نام)

کارلس پویول: تارزان

زیدان: هری پاتر

جرج وه آ: موفاسا ( شخصیتی منفی در کارتون «شیر شاه»)

فیل استمپ: مومیایی

مارک اوورماس: رود رانر (شخصیتی در کارتون «کایوت و رود رانر»)

رایان گیگز: سرجوخه رایان ( شخصیتی در فیلم «نجات سرجوخه رایان» ساخته استیون اسپیلبرگ)

توماس گراوسن: شرک ( شخصیتی در کارتونی به همین نام)

رونالدینیو: جار جار بینکز ( شخصیت خیالی سری فیلم های «جنگ ستارگان»)

گوتی: شگی (یکی از شخصیت های کارتون «اسکوبی دو»)

اولین فکری که از خواندن این نام ها به ذهن خطور می کند این است که این گزارشگر یکی از طرفداران تولیدات شرکت دیزنی است. دیگر گزارشگر معروف آمریکای جنوبی، «آندرس سالسدو» اهل کلمبیاست که در دهه 1980 رقابت های بوندس لیگا را گزارش می کرده و به دادن اسم های مستعار جذاب به بازیکنان و مربیان آلمانی معروف بوده است: ابه توماس هسلر لقب «لوبیا» را داده و کارل هاینس رومنیگه را «سوزن» نامیده بود.

از قدیمی ها که بگذریم نوبت به گزارشگران جدید می رسد که آن ها هم مثل قدیمی تر ها استعداد زیادی در این دست نامگذاری ها دارند. «خوان مانوئل پونس» آرژانتینی در گزارش هایش از بازی های لیگ برتر انگلستان، بازیکنان را با القابی شنیدنی صدا می کند: الکس فرگوسن را «صورت قرمزی»، پارک جی سونگ را «مرد حرف شنو»، نمانیا ویدیچ را «مرد مرموز»، رافائل بنیتس را «پدر هری پاتر»... و وین رونی را «گراز» می نامد.

با همه این تفاسیر به نظر می رسد که میان این گزارشگران بر سر دادن القاب مختلف به بازیکنان فوتبال توافق نظری وجود ندارد. به عنوان مثال گوتی، بازیکن سابق رئال مادرید که تاپیا به او لقب «شگی» (شخصیتی در کارتون اسکوبی دو» را داده بود، در دوره ای که برای رئال مادرید بازی می کرد، میان گزارشگران رادیوی اسپانیا لقب «سوپر مدل» را گرفته بود، آن هم به این خاطر که در آن زمان بیش از حد روی جلد مجلات مختلف دیده می شد و به خاطر داشتن حاشیه های زیاد و طرز لباس پوشیدنش، نامش بر زبان ها افتاده بود.