چشمان این دختر 3 روز باز و 3 روز بسته است

از چهار سال قبل، ناتالی آدلر دختر ۲۱ ساله استرالیایی، دچار یک وضعیت عجیب در چشم‌هایش شده است. او هر سه روز چشمانش به مدت ۷۲ ساعت بسته می‌شود و بعد از سه روز دوباره و خود‌به‌خود پلک‌هایش باز می‌شوند.

ناتالی می‌گوید: «شب قبل از بسته شدن چشم‌هایم، کاملا حس می‌کنم که می‌خواهد چنین اتفاقی بیفتد؛ چون پلک‌هایم به تدریج سنگین می‌شوند».

بیماری‌ها و اختلالات بینایی متعددی وجود دارند که می‌توانند باعث از بین رفتن ناگهانی بینایی شوند. از اختلالات داخل چشمی و عصبی گرفته که فعالیت سلول‌های نوری چشم را با مشکل مواجه می‌کنند تا مشکلات عصبی و عضلانی پلک که باعث افتادگی پلک می‌شوند، اما اینکه یک اختلال چشمی و نابینایی شکل دوره‌ای به خود بگیرد و مدام تکرار شود، جزو موارد نادری است که اغلب توجیهی برای آن وجود ندارد. مشکل ناتالی آدلر، هم یکی از این موارد نادر است.

بعد از بسته شدن چشم‌ها، او فقط می‌تواند از یک شکاف باریک پایین پلک چپش ببیند و برای این کار مجبور است سرش را کاملا به عقب خم کند. به خاطر همین موضوع، او دچار گردن‌دردهای شدیدی شده است. وی می‌گوید: «در سه روزی که چشمانم بسته است، در شقیقه‌هایم درد احساس می‌کنم. حالت تهوع دارم و تمام بدنم درد می‌کند و دردهای گردن هم به این مشکلات اضافه شده است».

قصه از کجا شروع شد؟

مشکلات ناتالی در ۱۷ سالگی و درست در یک شب امتحان، بعد از یک عفونت باکتریایی سینوس، به ‌وجود آمده و طی این چهار سال به‌ هیچ‌وجه بهتر نشده است. مشکل ناتالی آدلر هر چه باشد، پزشکان هنوز نتوانسته‌اند تشخیص قطعی آن را مطرح کنند.

پزشکان چه می‌گویند؟

دکتر کاترین مانکوسو، چشم‌پزشکی که پرونده ناتالی را پیگیری می‌کند، می‌گوید: «الان چهار سال است که او در حال درمان است اما هیچ تغییری به وجود نیامده است و ما هنوز راجع به علت بیماری او به تصمیم واحدی نرسیده‌ایم».

چشم‌پزشک مسئول ناتالی هم از اظهارنظر خودداری کرده است. به غیر از چشم‌پزشکان استرالیایی، متخصصان اعصاب آمریکایی هم که مدارک این دختر را بررسی کرده‌اند، سردرگم هستند.

دکتر سستاری، نورولوژیست فوق‌تخصص چشم و استاد دانشگاه هاروارد می‌گوید: «هیچ بیماری شناخته شده‌ای وجود ندارد که علایم مشابه خانم ناتالی را به وجود آورد.» وی اغلب بعد از معاینه بیماران بررسی می‌کند که علایم آنها ناشی از یک مشکل ارگانیک یعنی اختلال در بدنشان است یا به‌خاطر یک کانورژن (تبدیل مشکلات عصبی و روانی به علایم فیزیکی در بدن). به نظر او مورد ناتالی آدلر هم ممکن است یک کانورژن باشد که به خاطر مشکلات روحی و روانی ، علایم بدنی عجیب را برایش به وجود آورده است.

دکتر سستاری بعضی مشکلات بدنی خاص مثل آپراکسی پلک یا آسیب به بخشی از مغز به نام CCN و یا بلفارواسپاسم (اسپاسم عضلات پلک) را مثال می‌زند که می‌توانند باعث بسته شدن چشم شوند اما اینکه پلک‌ها باز و بسته شوند با هیچ‌کدام از بیماری‌های ذکر شده مطابقت ندارد. به عقیده دکتر سستاری و دکتر ویلیام دیوید، علت اصلی این مشکل می‌تواند کانورژن باشد و تشخیص این بیماری با رد کردن عوامل بیماری‌زای دیگر امکان‌پذیر است.

درمان‌ها بی‌اثر است

پزشکان، بیمارانی را مثال می‌زنند که به‌خاطر کانورژن دچار علایم عصبی عجیب و غریبی مثل کوری‌های گذرا یا علایمی‌شبیه تشنج می‌شوند، اما به هر حال تشخیص و درمان کانورژن باید توسط یک روان‌پزشک انجام شود.

با این همه در طی این چهار سال، ناتالی‌ آدلر، تنها درمان بلفارواسپاسم دریافت کرده است. تزریق سم بوتولینوم یا بوتاکس در یک مرحله باعث شد تا دوره بیماری آدلر کمی‌کوتاه‌تر شود و دردهای وی نیز تا حدودی کاهش یابند. به نظر دکتر فانکوسو، با دریافت این درمان، ناتالی توانست مدت بیشتری چشمانش را باز نگه دارد.

این در حالی است که تقریبا اکثر پزشکان توصیه می‌کنند، ناتالی درمان‌های روان‌پزشکی را به‌عنوان روش اصلی درمان انتخاب کند.