اطلاعات محرمانه چگونه از ویکی لیکس سر در می‌آورند؟

«اندی گرینبرگ» در کتاب جدیدی درباره ویکی لیکس و کارکردهای آن هرچند به خوبی درباره تاریخچه تاسیس این سایت و بسیاری از پروژه های الهام گرفته شده از آن مطالبی را آورده ولی شاید نادانسته به صورت طنز به مطلبی اشاره کرده که بازگوی حقایق بسیاری درباره نحوه کارکرد ویکی لیکس و سیستم های امثال آن است.

 وی در نقل قولی از موسسان ویکی لیکس می نویسد که «اینجا باغ وحش نیست که هر کسی بتواند برود و حیواناتش را تماشا کند...» یکی از کارکردهای اصلی که جولین آسانج و دیگر همکارانش مثل دانیل دومسچتبرگ روی آن تاکید دارند این است که نور خورشید ممکن است بهترین آفت کش و ضدعفونی کننده باشد ولی اگر نور بیش از حد باشد این کارکرد را از دست می دهد و در مورد رسیدن به آزادی کامل یا همان نور شدید نیز با موانعی روبرو هستیم.

گرینبرگ نویسنده این کتاب درباره کارکردهای ویکی لیکس این سیستم را بی پایان عنوان می کند و بر خلاف کتابهای اخیر با موضوع مشابه، وی در این کتاب سیستم ویکی لیکس را در مورد مباحث داغ چند دهه اخیر از جمله حریم خصوصی و آزادی های مدنی شرح می دهد.

وی در کتابش با عنوان «این ماشین اسرار را می کشد» به چگونگی و هدف ویکی لیس در آزاد کردن اطلاعات موجود در جهان می پردازد و موضوع را از جنبه کامیپوتری و نرم افزارهای موجود در این سیستم بررسی می کند. وی توضیح می دهد که چگونه ویکی لیکس می تواند با وجود این همه محدودیت اعمال شده توسط دولت ها در دسترسی شهروندان به اطلاعات طبقه بندی شده کار کند. او در این کتاب هرچند زیاد به موضوعات تکنیکی و جزئیات آن اشاره نمی کند ولی می گوید که ماشین ویکی لیکس یکی از سیستم های موجود جهان برای آزادی اطلاعات است.
 

بر اساس نوشته های گرینبرگ در حال حاضر چیزی که زیاد درباره ویکی لیکس ناخوشایند است و کمی از اعتبار اطلاعات آن کاسته است گمنام بودن منابع اطلاعاتی به خاطر نرم افزارهای موجود در آن است. یکی از اصول کار ویکی لیکس استفاده از ابزار نرم افزاری به نام تور (Tor) است که چیز زیاد پیچیده ای نیست و برای اولین بار از سیستم های نرم افزاری نیروی دریایی ارتش آمریکا به بیرون درز پیدا کرد.
اولین بار این سیستم نرم افزاری برای آگاهی مقامات از کارکردهای ضعیف کارمندان و دیگر مقامات استفاده می شد ولی به تدریج کاربران دنیای اینترنت برای جمع آوری اطلاعات از آن استفاده کردند. برای اولین بار در دهه 90 میلادی بود که افشا کردن اطلاعات به عنوان جنگی بین مقامات دولتی و شهروندان در آمریکا شروع شد که دولت اصرار داشت این نرم افزارها نباید در اختیار شهروندان قرار گیرد چرا که می تواند توسط تروریست ها مورد سوءاستفاده قرار گیرد ولی مخالفان این طرح می گفتند که هر کس حق دسترسی به اطلاعات روی کره زمین را دارد که سرانجام سیستمی به نام ویکی لیکس ایجاد شد که نرم افزارهای مشابه تور را به وجود آورد.

 

در بسیاری از این جنگ ها، اطلاعات محرمانه در نامه های الکترونیک منتشر می شد که یکی از خواننده های اصلی لیست ایمیل ها، جولین آسانج بود که لیست موجود از نشانی های الکترونیک کمک زیادی به جمع آوری اطلاعات او برای تجهیز ویکی لیکس کرد. در حقیقت طبق آنچه که کتاب گرینبرگ فاش می کند سیستم ویکی لیکس به عنوان یک وب سایت ترمینالی برای ایجاد پروفایل های شخصی برای کاربران این نرم افزارها محسوب می شود که فراتر از سیستم های سیاسی و حکومتی، کاربران می توانند اطلاعات به دست آمده خود را در آن قرار دهند. ویکی لیکس خود را برای کاربرانش امانت داری برای اطلاع رسانی صحیح معرفی کرده است و به همین ترتیب اطلاعاتی که در آن منتشر می شود بدون درج نام منبع آن اطلاعات است.

نویسنده کتاب معتقد است در ماشین ویکی لیکس چیزی که غیر مبهم است عدم وجود مشکل و مانع سیاسی برای درج اطلاعات است ولی خود این موفقیت زودهنگام نیز متوجه آسیب هایی برای ورود اطلاعات اشتباه است که تکنولوژی موجود ماشین حاضر نمی تواند، برای رفع این اشکال، کارساز باشد.