داستان پرونده ای با 12 میلیون شاکی!

امسال هم قرار است دادگاهبازی، برای قربانیان هوای آلوده تهران، تکرار شود. برخی چهره ها می گویند کسانی که از آلودگی تهران خسارت دیده اند یا بازماندگان کسانی که به خاطر سموم هوای تهران به جهان دیگر رفته اند به دادگاه شکایت کنند. برخی دیگر هم از دادستان می خواهند به عنوان مدعی العموم، یقه آلوده کنندگان هوای پایتخت را بگیرد. ماجرای نخ نمایی که پیش از این هم تکرار شده، ولی تا زمانی که وزارت بهداشت می گوید آمار مقتولین هوای تهران را قبول ندارد، یا تا روزی که گفته می شود آلاینده های هوا از اگزوز 5/3 میلیون خودرویی که در خیابانهای پایتخت جولان می دهند، بیرون می زند، کسی گوشش به این حرفها بدهکار نیست.

حالا اگر کسی خون کشته شدگان آلودگی را گردن بگیرد یا نگیرد، آمارهای منتشر شده می گوید سالی نزدیک به 6 هزار نفر مستقیما به خاطر تنفس هوای تهرانبه گورستان می روند و 70 درصد مرگ و میرها، به خاطر پیامدهای ناشی از بحران آلودگی هواست. حرفی که کسی باور نمی کند، چرا که تاکنون هیچ تحقیق علمی و قابل توجهی آن را تایید نکرده، ولی آمارهای مسئولان شهرداری می گوید این آلودگی، تلفاتی بیش از جنگ 8 ساله ایران و عراق داشته و باز هم کسی توجه نمی کند.

خرداد امسال که هوا به خاطر ریزگرد بیابانها، تیره و تار شد، حشمت‌الله بسطامی مدیر روابط عمومی شرکت کنترل کیفیت هوا گفته بود سالی 90 میلیون سال از عمر شهروندان بزرگترین شهر کشور در آلودگی هوا، کم می شود. یعنی هر فرد 9 سال زودتر خواهد مرد اگر در تهران باشد، ولی باز هم آب از آب تکان نخورد.

برخی کارشناسان با اشاره به برنامه 5 ساله وزارت بهداشت می گویند تا آمارهای 5 ساله اخیر از مرگ و میر مردم را دقیق نگیرند نمی توانند بگویند چه تعداد از تهرانیها به خاطر آلودگی هوا مرده اند. آماری که قرار است آخر امسال منتشر شود.

سالی نزدیک به 20 هزار مرگ

از آن زمانی که یکی از نمایندگان مجلس گفت سالی 16 هزار نفر بر اثر تنفس هوای آلوده تهران، سوار نعش کش می شوند، 2 سال گذشته، هوا آلوده تر شده و روزهای تعطیلی بیشتر، ولی کسی کاری نکرده. اگر کسی هم به دنبال اجرای طرح جامع کاهش آلودگی هوای تهران برود،می بیند که اصلا آن طرح به یاد هیچکس نمانده، چه برسد به این که اجرا شده باشد. حالا دیگر عادی است که ایستگاه های سنجش کیفیت هوا، هر روز اعلام کنند وضعیت از هشدار گذشته و به اضطرار رسیده است .

هنوز یکسال هم از فرستادن شکایتنامه پر و پیمان قربانیان آلودگی هوا به دادستانی نگذشته، ولی کسی به یاد ندارد، ماجرا به کجا رسید.آن روزها هم حرف از دیه های میلیاردی بود که باید می گرفتند، ولی مثل مهریه، دیه آلودگی هوا را کی داده و کی گرفته؟

فقط کافی است امسال نگاهی به لیست بلندبالای تعطیلات تهران، اصفهان، اراک و سایر شهرهای کشور کنیم تا متوجه شویم اگر پرونده آلودگی هوا در تهران به جریان بیفتد، شکایت 12 میلیون نفر، چقدر برای دستگاه قضایی و بعد هم آلوده کنندگان هوا، گران تمام می شود. بعد هم، واقعا چه کسی قرار است این دیه های میلیاردی را بپردازد؟ ماشین سوارها؟ موتورسوارها؟ یا دولت که قرار بود صنایع آلاینده را از تهران بیرون کند، ماشینهای فرسوده را جمع کند، کیفیت بنزین و گازوئیل را بالا ببرد، 2 میلیارد تومان به مترو بودجه بدهد و در آخر، فقط تنها کاری که می کند، تعطیل کردن کشور است. از همین حالا، متهم ماجرایی که قرار است دوباره در آن مردم یا بازماندگان متوفیان از آلوده کنندگان هوا شکایت کنند، معلوم است: هوا!