تجاوزهای اجباری به دختران نوجوان در جنگ دوم جهانی +عکس

شاهد زنده
"لی اک سون" به عنوان یکی از نادر شاهدان زنده‌ جنایات ارتش ژاپن در این جنگ، در باره‌ زندگی روزانه در "روسپی‌خانه‌ ارتش" می‌گوید: ما را هر روز می‌زدند، با چاقو تهدید می‌کردند و اگر از خدمت به آنان سرباز می‌زدیم، بی‌مهابا زخمی‌ مان می‌کردند.
"اک سون" که اکنون ۸۶ سال دارد، اضافه می‌کند: ما یازده تا چهارده ساله بودیم و نمی‌توانستیم تصور کنیم که روزی از آن شکنجه‌‌ها جان سالم به‌درمی‌بریم.
لی اک سون 14 سال بیشتر نداشت که به چنگ شکارچیان ارتش ژاپن افتاد و در "روسپی‌خانه‌" آن که به "ایستگاه تسلی" معروف بود زندانی شد، .او نیز مانند کیم سون دوک، ناگزیر بود به تجاوزات متعدد و روزانه‌ سربازان ژاپنی تن در دهد: خیلی از دخترها سعی کردند که خودکشی کنند. خودشان را دار زدند یا بدون این که شنا بلد باشند، به دریا رفتند و غرق شدند. من هم چند بار به فکر خودکشی افتادم. لی اک سون، سه سال در این "ایستگاه تسلی" در "خدمت" سربازان ارتش ژاپن بود.
این زن زجرکشیده در سال ۱۹۴۵، یعنی پس از پایان جنگ جهانی که به شکست آلمان و تسلیم ژاپن‌ انجامید، از "روسپی‌خانه‌ ارتش" آزاد ‌شد: «اول نمی‌دانستم چه کار باید بکنم، کجا بروم. بالاخره تصمیم گرفتم در چین بمانم و همان‌جا بمیرم. چطور می‌توانستم به خانه برگردم؟ از چهره‌ام پیدا بود که من هم از گروه "زنان مایه‌ تسلی" هستم. نمی‌‌توانستم به صورت مادرم نگاه کنم.
اعتراض جمعی قربانیان جنایت ژاپن در جنگ جهانی دوم

پوزش و پرداخت خسارت
نخستین قربانی این جنایت، خاطرات تلخ خود را ابتدا در سال ۱۹۹۱ منتشر کرد و در اختیار رسانه‌های جهانی گذاشت. پس از او، ۲۵۰ زن دیگر نیز از فجایعی که تحمل کرده بودند، سخن گفتند و از دولت ژاپن خواستند، به‌طور رسمی پوزش بطلبد. وکلای این قربانیان، با مراجعه به دادگاه‌های محلی نیز، تقاضای پرداخت خسارت ارائه دادند.
دولت ژاپن، در سال ۱۹۹۳ از پذیرش مسئولیت این جنایت سر باز زد. در این سال، پژوهشی معتبر در توکیو منتشر شد که گفته‌های "زنان مایه‌ تسلی" و نقش فعال ارتش این کشور را در این ماجرا تایید می‌کرد. دولت ژاپن بر این مبنا، چند بار به‌طور لفظی از قربانیان یا بازماندگان آنان عذرخواهی کرد. ولی خواست پرداخت خسارت آنان را نپذیرفت.

سندی دیگر
کیم مون گیل، رییس موسسه‌ فرهنگ‌پژوهی کره - ژاپن در شهر بوسان، در ماه مه امسال نیز اعلام کرد که سندی محرمانه از اسناد ارتش ژاپن یافته است که نشان می‌دهد، این ارتش در طول جنگ جهانی دوم برای تامین نیازهای جنسی سربازان خود در آسیای جنوب شرقی، زنانی را به خط مقدم جبهه گسیل کرده است.
بنا به گفته‌ کیم مون گیل، این سند که با شماره‌ ۹۳۵ آرشیو شده، در بایگانی سوابق تاریخی وزارت دفاع ژاپن پیدا شده و رییس ستاد ارتش ژاپن در تایوان، در تاریخ ۱۳ ژوئن ۱۹۴۲ برای آجودانی ارتش ژاپن ارسال کرده است.
در پی اعلام یافته شدن این سند، برخی از سیاستمداران ژاپن به دفاع از "شیوه‌ عمل ضروری ارتش" برخاستند. تورو هاشیموتو، شهردار اوزاکا از جمله گفت که تجاوز به "زنان مایه‌ تسلی" در زمان جنگ برای "حفظ انضباط" ارتش ژاپن، لازم بوده است.
لی اک سون، موضع‌گیری شهردار اوزاکا را "بی‌شرمانه" ارزیابی می‌کند و می‌گوید: «من نمی‌توانم بفهمم، چطور می‌شود چنین ادعایی کرد؟ کسی که نمی‌خواهد ببیند در گذشته چه اتفاقی افتاده، که ژاپنی‌ها به چه کارهایی دست زدند، به نظر من آدم نیست.