اقدامات هولناک یک صهیونیست که برای او تفریح محسوب می‌شد

به گزارش «تابناک»، این خاطرات را موسسه یهودی «سکوت را بشکنیم» منتشر کرده و با این کار مدعی است که وجدان جنایتکاران اندکی آرام خواهد شد. این خاطرات بدون هیچ توضیحی خود نشانگر عمق فجایع رخ داده در سرزمین فلسطین توسط صهیونیست هاست است.

در بخشی از خاطرات یک سرباز اسرائیلی در جریان جنگ غزه در سال 2008 آمده است : احساس خستگی می کردم مدتی بود تفریح نکرده بودم چند روزی بود که فقط می خواستم استراحت کنم ناگهان تصمیم به کاری خنده دار گرفتم ... یک بمب پشت در خانه یک فلسطینی قرار دادم و چاشنی آن را فعال کردم، مادر وارد خانه شد و با انفجار بمب تکه های بدن او به دیوار پخش شد ... کودکان او با دیدن این صحنه نمی گریستند و فقط چشمهایشان باز بود و پلک نمی زدند ... خیلی خندیدیم!!

او در ادامه خاطرات خود می گوید: یک بار دیگر پدر یک دختر سیزده ساله فلسطینی را که کشته شده بود از درب پشت خانه به اتاق خوابش بردیم و او را روی تخت خواب خواباندیم ... تصور کنید دخترک با دیدن جسد له شده پدر در رختخواب چگونه گریه می کرد؟!!

این سرباز صهیونیست در بخش های دیگری از خاطراتش با افتخار می نویسد: دیدن انفجار گلوله توپ روی کودکستان هم جالب است، من گزارش آن را برای پدرم هم فرستادم او هم مرا تشویق کرد.

با دوستم که روی یک تانک خدمت می کردم تماس گرفتم و نقطه مشترکی در فضای یک کودکستان در غزه را نشانه رفتیم و همزمان گلوله تانک را شلیک کردیم، دو گلوله در وسط روز در آسمان به یکدیگر برخورد کردند و صدای انفجار آن کودکان را به صحن کودکستان کشاند من بیشتر از کودکان ترسیدم اما خود را خیس نکردم اما در عوض یقین دارم که 20 کودک فلسطینی آن روز که به خانه هایشان رفتند شلوارشان خیس بود!! ...این هم جالب است و تجربه ای تکرار نشدنی، زایشگاه هم عجب جایی است محل تولید فلسطینی، محل تولید دشمن ما، محل تولد کودکانی که تا 10 سال دیگر از زندگی فقط سنگ را می شناسند که باید به ما پرتاب کنند، ترساندن پرستارهای زایشگاه ها و زنان باردار فلسطینی تنها در زایشگاه ممکن است، در زایشگاه می توان صحنه هایی خلق کرد که در هیچ جای دنیا امکان تکرار آن نیست!!

گفتنی است موسسه «سکوت را بشکنیم»، یک موسسه یهودی فرهنگی است که به انتشار خاطرات سربازان و فرماندهان در جنگ های مختلف صهیونیست ها با فلسطینی ها دست می زند و موسس این انتشارات امیدوار است که با انتشار این خاطرات وجدان انسانی جنایتکاران بیدار شده و کمتر به جنایت بیاندیشند