از تولد‌حضرت عیسی تا ظهور درخت کریسمس

به گزارش مشرق به نقل از ایرنا ، كریسمس سالروز تولد حضرت عیسی مسیح (ع) است كه در سراسر جهان جشن گرفته می شود.اما پیشینه این جشن مربوط به حدود چهار هزار سال پیش است.

قبل از ظهور حضرت عیسی (ع) آغاز زمستان در گوشه و كنار جهان مانند ایتالیا، فرانسه، تبت، پاكستان، اتیوپی، انگلستان و بسیاری كشورهای دیگر جشن گرفته می شد اما هیچ كدام از این جشن ها جشن های مذهبی نبودند.

در سال های اول آمدن مسیحیت، عید مهم مسیحیان عید پاك به شمار می رفت و تولد حضرت عیسی (ع) جشن گرفته نمی شد. در قرن چهارم میلادی (سال 337 پس از میلاد مسیح) مقامات كلیسا تصمیم گرفتند روز تولد حضرت عیسی را نیز به عنوان یكی از اعیاد مسیحیت جشن بگیرند.

با توجه به روایات مختلفی كه در این زمینه وجود داشت، پاپ ژولیوس اول، روز بیست و پنجم دسامبر (چهارم آذر) را به این مناسبت اعلام كرد. اگر چه این جشن هر ساله برگزار می شد، اما مسیحیت و بویژه جشن تولد پیامبر مسیحیت، از سال های قرون وسطی تقریبا در سراسر دنیا پذیرفته شده و جشن گرفته می شود. البته آداب و رسوم و نحوه برگزاری این جشن در كشورهای مختلف متفاوت است.

* تولد حضرت عیسی(ع) در انجیل

انجیل متی تولد عیسی مسیح (ع) را در زمان هیررودیس چنین روایت كرده است: 'مریم(س) مادر عیسی كه در عقد یوسف بود، قبل از ازدواج با او به وسیله روح‌القدس آبستن شد. یوسف كه سخت پای‌بند اصول اخلاقی بود، بر آن شد كه نامزدی خود را به هم بزند، اما در نظر داشت این كار را در خفا انجام دهد تا مبادا مریم بی‌آبرو شود.

او غرق در این گونه افكار بود كه به خواب رفت. در خواب فرشته‌ای را دید كه به او گفت: یوسف، پسر داوود از ازدواج با مریم نگران نباش. كودكی كه در رحم اوست از روح‌القدس است. او پسری خواهد زایید و تو نام او را عیسی یعنی نجات‌دهنده خواهی نهاد و او قوم خود را از گناهان‌شان خواهد رهانید و این همان پیغامی است كه خداوند قرن‌ها قبل به زبان نبی خود اشعیا فرموده بود كه بنگرید! دختری باكره آبستن خواهد شد و پسری به دنیا خواهد آورد و او را عمانوئیل خواهید نامید (عمانوئیل به زبان عبری یعنی خدا با ماست) چون یوسف بیدار شد، طبق دستور فرشته عمل كرد و مریم را به خانه‌اش آورد تا وقتی كه او پسرش را به دنیا آورد و یوسف او را عیسی نام نهاد.'

- تولد عیسی بن مریم(ع) در قرآن

خداوند در قرآن كریم نیز در سوره آل‌عمران و سوره مریم به داستان تولد حضرت عیسی (ع) اشاره كرده است كه در آن میان می‌توان به آیات 16 تا 35 سوره مریم در قرآن كریم اشاره كرد: در همان لحظه‌‏اي كه جبرئیل(ع) در مریم دمید، زني باردار شد و تردیدي نیست كه او در این اندیشه بود كه مردم درباره او چه خواهند گفت؛ زیرا وي دوشیزه‌ اي بود كه اكنون باردار شده بود و بدون شوهر از او فرزندي متولد شده است، این ذهنیت‏ها، او را پریشان خاطر كرد و بیمناك و مضطرب شد و علاقه‏‌مند بود از مردم كناره‌‏گیري كند و تنها زندگي كند. اینجا بود كه محلي را دور از مردم انتخاب كرد تا در آن از دیدگان آنها مخفي و نهان باشد و آنگاه كه زمان وضع حمل فرارسید، درد و رنج ولادت، او را مجبور ساخت به درخت خرمایي رو آورد تا خود را به واسطه آن پنهان سازد. خود را به آن درخت رساند و بر آن تكیه زد و در آنجا به خاطر آورد كه بزودي مورد آماج تهمت‌هاي ناروا قرار خواهد گرفت. در آن هنگام آرزو مي‌‏كرد اي كاش قبل از این ماجرا مرده بود و یا چیزي پست و بي‏‌مقدار بود كه ارزش نام بردن نداشت، ولي لطف و عنایت خداوندي بسرعت شامل حال وي شد و صداي جبرئیل را شنید كه از نزدیكي او، و محلي پایین‏تر از جایگاه وي، او را مخاطب ساخته و به وي اطمینان داد كه خداوند روزي او را بر عهده گرفته است و او اگر تنها شاخه درخت خرما را تكان دهد، رطب تازه برایش فرو مي‏ریزد و مي‏تواند با گوارایي میل كند و از جوي آبي كه از سمت پایین جایگاهش مي‌گذرد بنوشد و خیالي آرام و خاطري آسوده داشته باشد و به او آموخت كه اگر به فردي نكوهشگر برخورد و یا كسي درباره مساله بارداري و چگونگي آن از او پرسید، به او پاسخ ندهد و با اشاره بگوید: نذر كرده‌ام براي خدا روزه‏اي بگیرم.

هنگامي كه عیسي(ع) متولد شد و مادرش او را نزد خویشاوندان خود آورد، براي آنان كه از تقوا و پرهیزكاري و عبادات مریم اطلاع داشتند و چه كساني كه بي ‌اطلاع بودند صحنه‌‏اي غیرمنتظره بود زیرا كاري كه او انجام داده بود براي آنان بسیار شگفت‏آور بود و نیز مي‏دانستند مریم دوشیزه بوده و شوهر نكرده است و طبیعي بود كه چنین امر ناگهاني فرد را در معرض اتهام قرار دهد و بدیهي است اموري از این قبیل، فرصت اندیشیدن به كسي نمي‌‏دهد، بویژه كه دلایل اتهام و قرینه‏هاي ظاهري دال بر آن موجود باشد. بنابراین، جایي براي شك و تردید باقي نمي‌‏گذارد.

آنچه را مریم‏ (س) توانست در قبال این طوفان تهمت و افترا انجام دهد این بود كه به سفارش جبرئیل (ع) عمل كرد و روزه گرفت و به فرزند خود كه در گهواره آرمیده بود، اشاره كرد و از آنها خواست با وي سخن بگویند. آنان از این سخن به خشم آمدند، زیرا پنداشتند مریم آنها را به تمسخر گرفته است، چون تاكنون سراغ نداشتند كودكي در گهواره سخن بگوید، ولي عیسي (ع) بدان‏ها پاسخ كاملي دال بر پاكدامني مادرش عنوان كرد و گفت: خداوند او را به سخن آورده است و افزود: من بنده خدا هستم و خداي متعال به من انجیل عطا خواهد كرد و مرا به پیامبري برمي‏‌گزیند و وجودم را با بركت كرده و آموزگار صفات خوب و پسندیده قرار داده است و به من دستور داده كه تا زنده‏‌ام نماز را به پای دارم و زكات بپردازم و سفارشم فرمود به مادرم نیكي و مهرباني كنم، خداي سبحان مرا میان مردم، فردي ستمكار قرار نداد و در اثر گناه شقاوتمندم نساخت و آن گاه كه متولد شدم و زماني كه از دنیا مي‌‏روم و هنگامي كه در قیامت از بین مردگان زنده محشور می‌شوم، در پناه و امان الهي هستم.

قوم مریم نزد وی آمدند و مریم فرزند خود را حمل مي‏كرد، گفتند: اي مریم، كار بسیار زشتی انجام داده‌‏اي. اي خواهر هارون، پدرت مرد بدي نبود و مادرت هم بدكاره نبود، چرا چنین ‏كردي؟ مریم به فرزندش اشاره كرد، آنها گفتند: چگونه ما با كودكي كه در گهواره است، سخن بگوییم! عیسي به سخن آمد و گفت: من بنده خدا هستم، به من كتاب آسماني عطا كرد و مرا هر كجا كه باشم، مایه بركت گرداند و تا زنده‌ام مرا به نماز و زكات و نیكي به مادرم سفارش فرمود و مرا ستمكار و شقي قرار نداد، درود بر من، آن روز كه متولد شدم و آن روز كه از دنیا مي‌‏روم و آن روز كه زنده محشور می‌شوم.

در انجیل یوحنا به نقل از حضرت مسیح (ع) آمده است: 'من هدیه‌ای نزد شما می‌گذارم، ولی می‌روم، این هدیه آرامش فكر و دل است؛ آرامشی كه من به شما می‌دهم، مانند آرامش‌های دنیا بی‌دوام و زودگذار نیست، پس آسوده ‌خاطر باشید و نترسید! فراموش نكنید چه گفتم، گفتم كه می‌روم و زود بازمی‌گردم. اگر واقعا مرا دوست داشته باشید، از این خبر شاد خواهید شد.

* درخت كریسمس

سنت درخت كریسمس، به آلمان قرن شانزدهم میلادی و زمانی كه مسیحیان، درختان تزیین شده را به خانه های خود آوردند، برمی گردد. همچنین در آن زمان عده ای هرم هایی از چوب می ساختند و آن را با شاخه های درختان همیشه سبز و شمع تزیین می كردند.

به تدریج رسم استفاده از درخت كریسمس در بخش های دیگر اروپا نیز طرفدارانی پیدا كرد و بسیاری از آمریكایی های قرن نوزدهم، درخت كریسمس را چیزی غریب می دانستند و اولین درخت كریسمس در آمریكا، مربوط به سال 1830 است كه آن هم توسط ساكنان آلمانی پنسیلوانیا به نمایش گذاشته و این درخت برای جلب كمك های مردمی برای كلیسای محلی برپا شده بود.

در سال 1851، چنین درختی در محوطه خارجی یك كلیسا برپا شد اما وجود آن برای ساكنان این قصبه بسیار توهین آمیز و نوعی بازگشت به بت پرستی به شمار می آمد و آنها خواستار جمع كردن تزیینات شدند.

در حدود سال های 1890، لوازم تزیینی كریسمس از آلمان وارد می شد و درخت كریسمس به تدریج در ایالات متحده محبوبیت یافت و در اوایل قرن بیستم، آمریكایی ها درخت های كریسمس را بیشتر با لوازم تزیینی دست ساز خود تزیین می كردند اما بخش های آلمانی - آمریكایی همچنان به استفاده از سیب، بلوط، گردو و شیرینی های كوچك بادامی مبادرت می كردند.