سنگین وزن ترین مرد جهان درگذشت

وی در حالی درگذشت که آرزو داشت روزی بتواند بلند شود و راه برود اما بدن او تاب رژیم‌های لاغری برای کاهش ۱۲۰ کیلو را نیاورد.

با ۳۹۴ کیلو مسلما زندگی چندان آسان و راحت نیست. زندگی مانوئل هم آسان نبود. مردی از حومه‌ی یکی از شهرهای صنعتی مکزیک با نام مونتری که سال‌ها عنوان سنگین‌ترین و چاق‌ترین مرد جهان را یدک می‌کشید. اندازه‌ی دور بدن او باعث شد تا نام او در سال ۲۰۰۷ حتی در کتاب رکوردهای گینس هم ثبت شود.

مانوئل در دوران طلایی زندگی‌اش ۵۶۰ کیلو وزن داشت. وزن بالا قدرت تحرک را از او گرفته بود، به گونه‌ای که زندگی‌اش تقریبا تنها در خانه و روی تختخواب می‌گذشت. اگر مانوئل اراده می‌کرد از تخت بلند شود و به شهر برود، پلیس باید از پیش خیابان‌ها را مسدود می‌کرد و یک جرثقیل برای بلندکردن مانوئل به همراه تخت‌اش خبر می‌کرد. اتفاقی که چند هفته‌ی پیش اوایل ماه مه افتاد، وقتی که مرد ۳۹۴ کیلویی به دلیل مشکلات قلبی به بیمارستان شهر مونتری منتقل ‌شد.

اما دوا ودرمان هم کارگر نیفتاد و مانوئل ۴۸ ساله روز گذشته با ۳۹۴ کیلو درگذشت. وزنی اگر چه بالا بود، ولی برای مانوئل وزنی رویائی محسوب می‌شد، زیرا او هیچگاه نتوانسته بود وزن خود را به زیر ۴۰۰ کیلو کاهش دهد. البته دست آخر همین رژیم‌های لاغری بودند که به قیمت جان او تمام شدند. علت مرگ: کاهش وزن شدید در زمانی کوتاه.

از سال ۲۰۰۲ مانوئل اوریبه به تختخواب زنجیر شده بود. زندگی او به شدت یکنواخت و خسته کننده بود. اوریبه خود می‌نویسد: « بیدار می‌شوم، صورتم را پای تخت می‌شویم، ایمیل می‌نویسم، روزنامه می‌خوانم و چند تا تمرین با بازویم می‌کنم.» مادر و دوستان اوریبه کار نگهداری و پرستاری از او را بر عهده گرفته بودند. اوریبه سال ۲۰۰۸ ازدواج کرد اما دوسال بعد از کلاودیا، همسرش جدا شد.

اوریبه در زمان کودکی هم چاق بود. در دوران نوجوانی ۱۱۵ کیلو وزن داشت و در سن ۲۲ سالگی به ۱۳۰ کیلو رسید. باید به این نکته اشاره کرد که مکزیک به داشتن شهروندان چاق مشهور است.

اوریبه سال‌ها پیش در مورد عادات غذایی خود گفته بود: «اطلاع درستی از مواد غذایی نداشتم و هر چه به دستم می‌آمد می‌خوردم. نان و حبوبات و ذرت را بیش از دیگر مواد غذایی دوست داشت. در سفر به آمریکا او ۱۴ سال در فلوریدا و تگزاس زندگی و کار کرد. سال ۲۰۰۰ به مکزیک بازگشت و از سال ۲۰۰۲ دیگر نتوانست قدم از قدم بردارد. او اما برای این‌که نوجوانان مکزیکی به سرنوشت او دچار نشوند نهادی پایه گذاری کرد. روزهای یکشنبه کودکان و نوجوانان به دیدن او می‌آمدند و پای تخت به نصیحت‌های او گوش می‌دادند که انسان چه باید بخورد و چه نباید بخورد.
اوریبه تنها یک آرزو داشت: «آرزو دارم که روزی بتوانم بلند شوم و راه بروم.» برای تحقق این رویا اما باید ۱۲۰ کیلو دیگر از وزن‌اش را از دست می‌داد.