مهاجران سوری در کیف خود چه دارند

مهاجران سوری هنگام گریز از کشور جنگ‌زده‌ی خود، تنها می‌توانند تعداد محدودی از دارایی‌هاو اقلام ضروری را با خود حمل کنند. چمدان‌های بزرگ در قایق‌های کوچک که اغلب هم بیش از ظرفیت خود مسافر جابه‌جا می‌کنند، جایی ندارد، بنابراین پناهجویان بادارایی‌های اندکی سفر می‌کنند.

اما اقلام ضروری که هر فرد نیاز دارد، بسیار متنوع است. و در طول مسیر بسیاری از پناهجویان وسایل خود را گم می‌کنند و یا مجبورند آن‌ها را رها کنند.

 کمیته‌ی بین‌المللی نجات پناهجویان در میان مهاجران سوری، از یک مادر، کودک، نوجوان،داروساز، هنرمند و خانواده‌ای ۳۱ نفره درخواست کرد تا محتویات کیف‌شان را که موفق شدند در این مسیر طاقت‌فرسا با خود حمل کنند، به خبرنگاران نشان دهند. این اقلام گوینده‌ی داستان‌های زیادی از زندگی گذشته و مسیر که پناهجویان روایت می‌کنند.

یک مادر

ابوئسا، ۲۰ساله از دمشق

عمران کوچک که لباس آبی زیبایی به تن دارد، با خانواده‌ی ۵ نفری‌اش به آلمان می‌روند تابا دیگر اعضای خانواده‌شان زندگی کنند. از آنجایی که والدین عمران از گذر درون جنگل‌ها برای جلوگیری از دستگیر شدن، اطلاع داشتند، در کیف عمران چسب زخم و وسایل پانسمان قرار دادند تا بتوانند زخم‌ ها ‎ و خراش‌های احتمالی رامداوا کنند.

یک نوجوان

اقبال، ۱۷ساله، افغانستان

اقبال بدن خسته‌اش را تنها با یک کوله پشتی از قایق بیرون کشید. این نوجوان پس از طی هزاران کیلومتر و عبور از میان گلوله، از استان کندوز در شمال افغانستان، به ایران آمد، سپس با پای پیاده به ترکیه رسید. اما اکنون برای ادامه‌ی مسیر برنامه‌ای ندارد.

هنگامیکه جنگ در سوریه شروع شد، پدر این داروساز که هشت سال برای تحصیل در آلمان زندگی کرده بود، از خاطرات آن کشور تعریف کرد. این داروساز که خواستار زندگی مشابه توام با امید و صلح بود، با خانواده‌اش به ترکیه گریخت. وی در ترکیه با یک قاچاقچی آشناشد که او و خانواده‌اش را به اروپا ببرد.

او که تنها یک کیف بر دوش داشت، با ۵۳ پناهجوی دیگر سوار قایق پارویی کوچکی شد. این گروه به طور معجزه‌آسایی از دریا رد شد تا به سواحل یونان رسیدند. در نزدیکی سواحل یونان، گارد ساحلی به آن‌ها نزدیک شد و فرمان توقف قایق را صادر کرد.

متوجه نشدیم که پلیس است. دوستان‌مان گفته بودند که نایستیم چرا که ما را وادار به بازگشت به ترکیه می‌کنند. زبان یونانی بلد نبودیم. متوجه نمی‌شدیم که چه می‌گویند.کودکان را در آغوش گرفتیم. با خودم فکر کردم که بگذارید به ساحل برسیم، بعد از آن هر کاری بخواهید انجام می‌دهیم.

قایق سوراخ شد و همه به داخل دریا افتادند. داروساز ۴۵ دقیقه در آب تقلا کرد تا نجات یابد.

مجبورشدم تا والدین و خواهرم را در ترکیه رها کنم. با خودم گفتم که اگر در این قایق بمیرم، حداقل با تصاویر خانواده‌ام در آغوشم مرده‌ام.

یک هنرمند

نور، ۲۰ساله از سوریه

نورعلاقه‌ی شدیدی به موسیقی و هنر دارد. او به مدت ۷ سال در سوریه به نواختن گیتار ونقاشی مشغول بود. با پژواک صدای رگبار و بمب در شهر، نور به فکر گریز افتاد. پیش از فرار به ترکیه، وسایلی را برداشت که برایش از همه پراهمیت‌تر بودند؛ وسایلی که عطر و بوی خانه را به خاطرش می‌آوردند.

سوریه رابا دو کیف ترک کردم، اما قاچاقچیان به من گفتند که تنها می‌توانم یکی از آن‌ها رابا خود ببرم. کیف دیگر حاوی تمام لباس‌هایم بود. این‌ها تنها چیزهایی هستند که دارم.

یک خانواده

از حلب،سوریه

این خانواده همه چیز را از دست دادند. هنگامی که سوریه را ترک می‌کردند، هر یک از اعضای خانواده دو کیف با خود برداشتند. در طی مسیر به ترکیه و سپس یونان، کیف‌های‌شان یک به یک غرق شدند. ۷ زن، ۴ مرد و ۲۰ کودک تنها توانستند یک کیف را نجات دهند.