موفقیت هوش مصنوعی در تشخیص چهره تبهکاران

تلاش برای تشخیص ارزش های اخلاقی و شخصیتی افراد با استفاده از مشخصات ظاهری شان از جمله فعالیت هایی است که منشا آن به قرون نوزدهم و بیستم میلادی باز می گردد. البته در باب علمی بودن این قبیل فعالیت ها شبهات زیادی وجود دارد و بسیاری آن را بی پایه و اساس می دانند.

با این همه به نظر می رسد که برخی از این ایده ها در حال بازگشت به زمان حال هستند و این بار به لطف همراهی با عبارت های پرکاربردی نظیر یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی حتی بار علمی نیز پیدا کرده اند.

خبری که در ادامه می خواهیم با شما در میان بگذاریم به یک مقاله علمی مربوط می شود که قرار است به زودی نیز منتشر شود. براساس این مقاله، پژوهشگران چینی اخیرا موفق شده اند شناسایی مجرمین را صرفا با نگاه کردن به چهره شان به کامپیوترها یاد دهند.

حدودا صد سال پیش بود که پژوهشگران با استناد به داده های آماری شان اینطور نتیجه گرفتند که مجرمان ذاتا دارای برخی ویژگی ها و خصوصیات فیزیکی هستند که آنها را از مردم «عادی» متمایز می کند.

محققین چینی نیز اخیرا با استناد به همین فرضیه یا بهتر بگوییم باور، نوعی الگوریتم یادگیری ماشینی را به گونه ای آموزش داده اند که قادر است چهره حدودا ۲۰۰۰ نفر (بدون وجود مو در صورت آنها) را که نیمی از آنها تبهکار بودند، تحلیل کند.

آنها برای آموزش دادن سیستم مورد نظرشان ۹۰ درصد از نمونه ها را مورد استفاده قرار دادند و در ادامه اجازه دادند که هوش مصنوعی ۱۰ درصد بقیه را تحلیل کند و مشخص نماید که فرد مطیع قانون است یا تبهکار.

پژوهشگران ادعا می کنند که الگوریتم آنها در ۸۹.۵ درصد از موارد درست تشخیص داده و مجرمان را با نرخ بالایی از دقت شناسایی کرده است. طبق گزارشات این سیستم ظاهرا تشخیص داده که انحنای لب مجرمان نسبت به افراد معمولی حدودا ۲۳ درصد بیشتر است. از طرفی طبق تشخیص این سیستم فاصله میان گوشه های داخلی دوچشم این افراد تا ۶ درصد از مردم معمولی کمتر بوده و زاویه ای که از ترسیم دو خط از راس بینی به گوشه های لب این افراد ترسیم می گردد نیز ۲۰ درصد حادتر است.

نتیجه نهایی این بود که تفاوت های ظاهرای مجرمان با مردم عادی نسبت به افراد مطیع قانون بیشتر است. به بیان دیگر هرچه شباهت افراد به هم بیشتر باشد احتمال آنکه فرد مجرمی در میانشان باشد کمتر است.

البته این را هم اضافه نماییم که شاید جرم به عوامل ژنتیکی مربوط باشد اما اغلب محققان باور دارند که این مساله بیشتر به فاکتورهای اجتماعی-اقتصادی ربط پیدا می کند تا عوامل ژنتیکی.