زندگینامه ایلان ماسک، مدیر عامل تسلا موتورز و اسپیس ایکس

نام: ایلان ریو ماسک (Elon Reeve Musk)

تولد: ۲۸ ژوئن سال ۱۹۷۱، پرتوریا، آفریقای جنوبی

سن: ۴۴ سال

عنوان: کارآفرین، مهندس، مخترع و بنیانگذار، مدیر عامل اجرایی و مدیر ارشد فنی اسپیس اکس، طراح محصول و مدیر عامل اجرایی تسلا موتورز، رئیس هیئت مدیره ی سولارسیتی

تحصیلات: دانشگاه کویینز، دانشگاه پنسیلوانیا، لیسانس اقتصاد و فیزیک

محل زندگی: لس آنجلس

۵ فرزند پسر

ایلان ماسک به عنوان ۳۸ امین فرد قدرتمند جهان، ۱۵ امین ثروتمند در حوزه ی تکنولوژی و ۱۰۰ امین میلیاردر جهان در سال ۲۰۱۵ شناخته شده است. دارایی خالص او در سال ۲۰۱۵، ۱۳.۹ میلیارد دلار و در حال حاضر ۱۰.۷ میلیارد دلار برآورد شده است.

در این مقاله بیوگرافی مدیر عامل و مدیر فنی اسپیس ایکس (SpaceX)، طراح محصولات تسلا موتورز (Tesla Motors)، رئیس سولار سیتی (SolarCity) و یکی از بنیانگذاران پی پل، ایلان ماسک را با شما به اشتراک می گذاریم. ماسک همچنین در حال توسعه ی یک سیستم حمل و نقل با سرعت بالاست که تحت عنوان هایپرلوپ (Hyperloop) شناخته شده است. ایلان ماسک روی پروژه هایی سرمایه گذاری می کند که پتانسیل تغییر دنیای اطرافمان را دارند. او نه تنها یک کارآفرین، بلکه یک مخترع، نوآور و مهندس است: ماسک شخصا در طراحی خودروهای برقی و سفینه های فضایی شرکت می کند.

ایلان ماسک دومین کارآفرین (اولین نفر جیمز اچ کلارک (James H.Clark) بود) در سیلیکون ولی بود که موفق شد سه شرکت با ارزشی بیش از ۱ میلیارد دلار – پی پل، اسپیس ایکس و تسلا موتورز- را ایجاد کند. ایلان ماسک زندگی کاری خود را به تکنولوژی های فضایی و انرژی های جایگزین اختصاص داده است. او ایده های مختلفی را اجرا می کند و تقریبا همه ی آنها هم کاملا موفقیت آمیز هستند. از ویژگی های شخصیتی ایلان ماسک می توان به تفکر انتقادی، پشتکار، تجزیه و تحلیل دقیق و سخت کوش بودن اشاره کرد (او بین ۸۰ تا ۱۰۰ ساعت در هفته کار می کند).

دوران کودکی

ایلان ریو ماسک (Elon Reeve Musk) در ۲۸ ژوئن سال ۱۹۷۱ در پرتوریا (Pretoria)، آفریقای جنوبی به دنیا آمد. او فرزند ارشد یک خانواده ی  ۵ نفره بود. پدر او، ارول ماسک (Errol Musk) متولد آفریقای جنوبی و بزرگ شده ی انگلیس، مهندس و مادر کانادایی – انگلیسی او به نام Maye Musk متخصص رژیم غذایی و مدل بود. او یک برادر کوچکتر به نام Kimbal (متولد ۱۹۷۲) و یک خواهر کوچکتر به نام Tosca (متولد ۱۹۷۴) دارد. ایلان ماسک دوران کودکی خود را در آفریقای جنوبی سپری کرد. ماسک ۱۰ ساله بود که پدر و مادر او از یکدیگر جدا شدند و ایلان اغلب اوقات را با پدرش در آفریقای جنوبی زندگی می کرد.

در سن ۱۰ سالگی اولین کامپیوتر شخصی خود، Commodore VIC-20 را خرید. ایلان به برنامه نویسی علاقمند شد و به تنهایی شروع به یادگیری این مهارت کرد.

 در سن ۱۲ سالگی با فروش بازی کامپیوتری Blastar که شخصا آن را طراحی کرده بود، ۵۰۰ دلار به دست آورد.

بیوگرافی افراد موفق معمولا متشکل از قسمت های کلیدی است که پس از آن منجر به یک موفقیت چشمگیر می شود. در بیوگرافی ایلان ماسک هم حداقل دو قسمت کلیدی وجود داشته است. اول از همه تصمیمی است که ایلان ماسک در سن ۱۷ سالگی می گیرد؛ بعد از فارغ التحصیلی از دبیرستان ماسک تصمیم گرفت که بدون حمایت خانواده به ایالات متحده مهاجرت کرده و خانه را ترک کند.

ایلان ماسک در سال ۱۹۸۹ از طریق بستگان مادرش به کانادا نقل مکان کرد. بعد از اینکه حق شهروندی کانادا را به دست آورد به Montreal رفت. در ابتدا به هر شغل کم درامدی راضی بود و کار می کرد و تقریبا یک سالی بود که با فقر دست و پنجه نرم می کرد. در سن ۱۹ سالگی در دانشگاه کوئینز در کینگستون، انتاریو پذیرفته شد. در سال ۲۰۰۰ با همسر آینده خود به نام جاستین ویلسون (Justine Wilson) که نویسنده ای با استعداد بود، آشنا شد؛ نتیجه ی ازدواج ایلان با این شخص، ۵ پسر (دو قلو و سه قلو) به نام های دامیان (Damian)، گریفین (Griffin)، خاویر (Xavier)، ساکسون (Saxon) و کای (Kai) بود؛ در واقع ایلان ۶ پسر داشت، ولی یکی از آنها در دوران کودکی به دلیل بیماری از دنیا رفت. با این وجود رابطه ی ایلان با جاستین، بعد از ۸ سال (سال ۲۰۰۸) به هم خورد و در سال ۲۰۱۰ برای دومین بار و اینبار با بازیگر بریتانیایی به نام Talulah Riley ازدواج کرد؛ اما اینبار هم بعد از ۴ سال زندگی با او، در سال ۲۰۱۴ از همسر خود جدا شد. در زیر تصویر ایلان ماسک را به همراه همسر دومش مشاهده می کنید.

ایلان ماسک به مدت دو سال در انتاریو مشغول تحصیل بود و پس از آن، در نهایت در سال ۱۹۹۲ رویای خود را به واقعیت تبدیل و به ایالات متحده نقل مکان کرد؛ در واقع پس از دریافت بورس تحصیلی از دانشگاه پنسیلوانیا توانست زندگی خود را در ایالات متحده آغاز کند. او مدرک کارشناسی را در رشته ی فیزیک به دست آورد اما سال بعد تصمیم گرفت که در مدرسه ی وارتون دانشگاه پنسیلوانیا مدرک کارشناسی در رشته ی علوم اقتصادی را نیز به دست آورد.

ایلان ماسک یاد گرفت که سخت ترین چیزها با پاسخ دادن به یک سوال ساده، به واقعیت تبدیل می شوند. یکی از قسمت هایی که ایلان را هدایت کرد تا به این نتیجه برسد این بود که پس از چند میلیون سال تفکر بر روی هدف اصلی زندگی، و با ۴۲ بار پرسیدن سوال های بی معنی، به خلق ابر رایانه ی غول پیکر پاسخ داده شده است بنابراین می توان با طرح سوال مناسب، کارهای بزرگی انجام داد.

ایلان ماسک معتقد بود که بشریت باید محدودیت آگاهی خود را برای یادگیری پرسیدن سوال های درست و بجا گسترش دهد و در این میان سوالی که ذهن او را به خود مشغول کرده بود این بود که : چه چیزی بیشترین تاثیر را بر روی آینده ی زندگی بشر خواهد داشت؟ ایلان ماسک پاسخ سوال خود را در اینترنت یافت؛ جهش به منابع انرژی تجدیدپذیر و استعمار و مهاجرت به فضا. او تصمیم خود را گرفته بود و می خواست بر روی این سه هدف به شدت کار کند ولی برای انجام این کار به بودجه و سرمایه نیاز داشت.

ZIP2 و پی پل

ایلان ماسک در تابستان ۱۹۹۵ دومین و مهمترین تصمیم زندگی خود را گرفت. او پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه پنسیلوانیا، برای ادامه تحصیل در مقطع تحصیلات تکمیلی در رشته ی فیزیک کاربردی و علوم مواد در دانشگاه استنفورد ثبت نام کرد. با این وجود پس از دو روز از این مقطع انصراف داد و به همراه برادرش Kimbal Musk اولین شرکت آی تی خود را با نام Zip2  تاسیس کرد. تصویر زیر، کیمبال ماسک، برادر ایلان را نشان می دهد.

ایلان ماسک از صبح زود در این شرکت مشغول به کار می شد و تا آخر شب کار می کرد. ایلان در انبار همان دفتری که اجاره کرده بود، زندگی می کرد و وقتی که نیاز داشت دوش بگیرد مجبور بود به رخت کن یک استادیوم محلی که در آن نزدیکی بود برود. در عوض توانست پول زیادی را پس انداز کند و این شرکت را در طول سخت ترین دو سال عمرش زنده نگه دارد.

در آن زمان اینترنت به سرعت در حال رشد و توسعه بود؛ با این وجود همچنان کسی نتوانسته بود ثروت قابل توجهی را از طریق آن کسب کند. شرکت ماسک یکی از پیشگامان در این حوزه بود که توانست از اینترنت کسب درآمد کند. ایلان ماسک با ایجاد پلت فرمی که در آنجا روزنامه ها و به خصوص آنهایی که معتبر هستند؛ و از جمله ی آنها می توان به نیویورک تایمز اشاره کرد، می توانستند سرویس های تبلیغاتی اضافی را به مشتریان خود ارائه دهند.

در سال ۱۹۹۹ بزرگترین موتور جستجوی آن زمان به نام آلتاویستا (AltaVista) به قیمت ۳۰۷ میلیون دلار به صورت نقد و ۳۴ میلیون دلار سهم توسط Zip2 خریداری شد (لازم به ذکر است که این موتور جستجو بعدها توسط Compaq خریداری شد). این معامله در آن زمان به عنوان یک رکورد در فروش شرکت با پول نقد محسوب می شد. وضع درآمدی ایلان به قدری خوب شده بود که توانست یک کاندومینیوم ۱۸۰۰ فوت مربعی را به قیمت ۲۰ میلیون دلار خریداری و به طور کامل بازسازی کند. همچنین مک‌لارن F1 و یک جت اختصاصی ۱۲ صندلی Dassault 900 هم خرید.

در همان سال (۱۹۹۹)، ایلان بر روی سیستم های پرداخت الکترونیکی شروع به کار کرد. در واقع این سیستم در آن زمان در حال کسب محبوبیت بود. پس از آن، استارتاپ X.com به کسب و کار جدید او بدل شد. در ماه مارس سال ۲۰۰۰، این استارتاپ با یک کمپانی رقیب به نام Confinity که توسط پیتر تیل و Max Levchin اداره می شد، ادغام شد. نرم افزار توسعه یافته ی Confinity به صاحبان PalmPilots و دیگر PDA ها این امکان را می دهد که با ایجاد اولین کیف پول دیجیتال، اطلاعات رمزگذاری شده بر روی دستگاه های خود را ذخیره نمایند. در سال ۲۰۰۱ بعد از ادغام این شرکت با X.com نامش به پی پل تغییر یافت و ایلان ماسک به عنوان مدیر اجرایی پی پل انتخاب شد.

اختلاف نظرهایی که بر سر استراتژی و مدیریت بین تیم های جدید وجود داشت، هرگز پویایی و رشد شرکت را تحت تاثیر قرار نداد. ماسک درگیر توسعه ی مدل های کسب و کار جدید شد و در همین راستا یک کمپین موفق بازاریابی ویروسی را به عمل آورد که منجر به افزایش سریع در تعداد مشتریان شد. در سال ۲۰۰۲، ای بی (eBay)، پی پل را به قیمت ۱.۵ میلیارد دلار خرید. ایلان ماسک از سهم خود در پی پل، ۱۸۰ میلیون دلار دریافت کرد و بدین ترتیب بودجه ی کافی برای پیگیری علائق خود، مهندسی هوا و فضا و منابع انرژی جایگزین را بدست آورد. بعد از آن بود که ایلان سرمایه گذاری در کسب و کار های اینترنتی را متوقف کرد.

تسلا موتورز

دو مهندس با نام های مارتین ابرهارد (Martin Eberhard) و مارک تارپنینگ (Marc Tarpenning) در سال ۲۰۰۳، تسلا موتورز را تاسیس کردند. این شرکت از همان ابتدای کار، خود را به عنوان اولین سری تولید کننده ی وسایل نقلیه ی الکتریکی معرفی کرد و بنیانگذاران آن در رویای بی نیاز ساختن مشتریان از سوخت بنزین به سر می بردند. ایلان ماسک از حامیان چنین اقدامات آرمانی بود.

بالاخره در سال ۲۰۰۴ با سرمایه گذاری در این استارتاپ و با سهم شخصی ۷۰ میلیون دلاری خود در این پروژه شریک شد. او در ابتدا به عنوان مدیر اجرایی و طراح محصول مشغول به کار شد. ماسک در طراحی اولین اتومبیل الکتریکی مشارکت کرد؛ که در واقع یک خودروی اسپورت تسلا روداستر (Tesla Roadster) بود. ایلان ماسک اصرار داشت که به منظور به حداقل رساندن وزن خودرو، استفاده در ماژول باتری و حتی برخی از المان های ظاهری مانند چراغ های جلوی ماشین، از مواد کامپوزیت فیبر کربن در بدنه ی ماشین استفاده کنند. تا اینکه در سال ۲۰۰۶ این پروژه در روزنامه ها منتشر شد و ایلان ماسک هم برای طراحی تسلا روداستر جایزه ی Global Green 2006 را دریافت کرد. تسلا موتورز به رشد خود ادامه داد و در حال حاضر، تعداد زیادی از سرمایه داران بر روی این پروژه سرمایه گذاری کرده اند؛ از جمله ی آنها می توان به موسسین گوگل، لری پیج (Larry Page) و سرگئی برین (Sergey Brin)  اشاره کرد.  مبلغ کل سرمایه گذاری به بیش از ۱۰۰ میلیون دلار رسیده است.

با این حال هنگامی که تسلا روداستر در سال ۲۰۰۷ وارد مرحله ی تولید شد، ایلان ماسک با بدشانسی روبرو شد. برخی عیب های مدیریتی منجر به این امر شد که قیمت واقعی فروش این وسیله ی نقلیه ی الکتریکی، تقریبا دو برابر قیمت اصلی ۹۲ هزار دلاری شود. علاوه براین، مارتین ابرهارد هم مسبب یک اشتباه استراتژیک بود. در طول این بحران ایلان مهارت مدیریتی خود را نشان داد؛ او هرکسی را که باعث توقف این پروژه شده بود اخراج کرد که از جمله ی آنها می توان به ابرهارد و تعدادی از کسانی که نقش کلیدی در شرکت داشتند، اشاره کرد. بعد از این ماجرا، ایلان ماسک به تنهایی این شرکت را رهبری می کرد. پس از آنکه یک مدیر عامل موقت به نام مایکل مارک (Michael Mark) جایگزین ابرهارد شد، ابرهارد به دادگاه شکایت کرد ولی این مشکل به صورت مسالمت آمیز حل شد به طوری که هیچ جزئیاتی از این موضوع به بیرون درز نکرد.

در دسامبر سال ۲۰۰۷، Ze’ev Drori به عنوان مدیر عامل و رئیس تسلا موتورز انتخاب شد. ایلان ماسک نسبت به Ze’ev Dori مدیر عامل بهتری بود و به این ترتیب نائب رئیس شد و لی در نهایت Ze’ev در دسامبر سال ۲۰۰۸ این شرکت را ترک کرد.

در آستانه ی بحرانی که ذکر شد، ایلان ماسک با کاهش موثر هزینه ها به کار خود ادامه داد؛ تعدیل نیرو کرد، از تامین کننده های قطعات، تقاضای قیمت پایین تر کرد و برخی از دفاتر را تعطیل کرد و …

در نهایت تسلا روداستر در سال ۲۰۰۸ با حدود ۲۰ هزار دلار افزایش قیمت عرضه شد.

ماسک برای حفظ تسلا موتورز، مجبور شد که شرکت توسعه ی نرم افزار Everdream را به قیمت ۱۲۰ میلیون دلار به دل (Dell) بفروشد؛ ایلان از سهامداران اصلی این شرکت بود. او این بودجه ی اضافی را به تسلا موتورز تزریق کرد. علاوه بر آن، مک لارن F1 مورد علاقه ی خود را فروخت و شرکت را از ورشکستگی نجات داد. ماسک حتی به مشتریان خود ضمانت شخصی داد که در صورت شکست کسب و کار مبالغی که هزینه کرده اند را بازمی گرداند.

افت صنعت خودرو چشمگیر بود. در این بین دایملر (Daimler) یک بنگاه اتومبیل آلمانی بر روی تسلا موتورز سرمایه گذاری ۵۰ میلیون دلاری کرد و کمک کرد تا شرکت از این بحران نجات یابد. مدتی بعد دپارتمان انرژی ایالات متحده، گنجایش تسلا موتورز را در میان شرکت های حمل و نقل نوآورانه تصویب کرد و آن را برای دریافت وام مجاز خواند. بعد از آن، برخی از افراد بدبین، حمایت دولت از تسلا موتورز را نکوهش کردند؛ دلیل آنها این بود که محصولات این شرکت به صورت انحصاری برای خریداران ثروتمند متمرکز شده است.

در ۲۹ ژوئن سال ۲۰۱۰، تسلا موتورز فروش اولیه ی سهام  (IPO) خود را آغاز کرد. این کمپانی دومین شرکت ماشین سازی (بعد از فورد) در تاریخ ایالات متحده بود که به بازار فروش اولیه ی سهام وارد شد. با این حال که تسلا موتورز به مدت ۱۰ سال سودآور نبود، با ۱۷ دلار در هر سهم بر NASDAQ ذکر شد و بیش از ۲۲۵ میلیون دلار بر روی آن سرمایه گذاری شد و این بهترین زمان برای ورود به بازار فروش اولیه ی سهام بود.

…

در ۵ فوریه سال ۲۰۱۵، یک سهم از سهام تسلا موتورز، به ارزش ۲۲۰.۹۹ دلار قیمت گذاری شد و ارزش کل بازار آن به ۲۷.۴۴ میلیارد دلار رسید. ایلان ماسک صاحب ۳۰ درصد از سهام تسلا موتورز است.

.

دلیل اصلی موفقیت مالی تسلا، یک مدل پریمیوم تسلا مدل اس، با باتری ای که ۲۶۵ مایل (۴۲۶ کیلومتر) را در یک تست ۵ سیکل EPA را طی می کرد، بود.  تولید تسلا مدل اس در ژوئن سال ۲۰۱۲ با قیمت اولیه ی ۶۹۹۰۰ دلار آغاز شد و توانست از مجموع ۱۰۰ امتیاز، ۹۹ امتیاز را توسط Consumer Reports و بالاترین امتیاز ایمنی را به خود اختصاص دهد.

زمان ارائه ی مدل اس، ماسک قاطعانه اعلام کرد که در ۲۰ سال آینده بیش از نیمی از خودروهای تولیدی، از نوع الکتریکی خواهند بود. با این وجود حتی خوشبین ترین تحلیلگران هم پیش بینی می کنند که این تخمین ماسک تحقق نخواهد یافت. اما ایلان ماسک توانایی خود را تا به اینجای کار به خوبی نشان داده است و باید منتظر بمانیم تا شاهد تحولاتی که ممکن است در آینده رخ دهد، باشیم.

ایلان ماسک معتقد است که جهان کاملا وابسته به نفت است. این وابستگی منجر به تغییرات آب و هوایی و تنش های ژئوپولیتیک دائمی می شود. اجتناب از موتورهای احتراق داخلی و جایگزین کردن آن با موتور های الکتریکی می تواند شرایط را تغییر دهد. بنابراین تسلا موتورز یک کسب و کار صرف برای ماسک نیست.

ایلان ماسک با شروع یک مناظره ی رسانه ای با مقاله نویس نیویورک تایمز به نام JohnM.Broder در مورد یکی از درایو تست های تسلا مدل اس، به منظور حفظ تبلیغات جالب این شرکت به کار خود ادامه داد. لازم به ذکر است که این شاهکار تبلیغاتی نتیجه داد و در نیمه ی اول سال ۲۰۱۳، ۱۰۵۰۰ واحد از تسلا مدل اس به فروش رسید. در زیر تصویر تسلا مدل اس را می بینید.

در ۹ اکتبر سال ۲۰۱۴، تیم تسلا موتورز از مدل S 85D  و P85D رونمایی کردند. این، اولین ماشینی ست که از موتور دوال برخوردار است. مدل S P85D، با قدرت ۶۹۱ اسب بخار، از مود شتابه فوق العاده ای بهره می برد؛ این ماشین سرعت صفر تا صد کیلومتر را عرض ۳.۲ ثانیه به دست می آورد. علاوه بر تمام اینها، این ماشین می تواند به سیستم انقلابی اوتوپابلوت مجهز شود: این سیستم از یک دوربین در جلو، رادار، سنسور فراصوتی ۳۶۰ درجه، که وقایع اطراف ماشین را تحت نظر دارد، بهره می برد. تسلا مدل اس با سیستم اوتو پایلوت تعبیه شده در آن به راحتی می تواند خطوط جاده را تشخیص داده و مسیر خود را در بین این خطوط انتخاب کند. علاوه بر این، سیستم اوتو پایلوت می تواند عابرین پیاده و موانع جاده را شناسایی کرده و از برخورد با آنها اجتناب کند، یکی دیگر از قابلیت های این سیستم، توانایی خواندن تابلو های رانندگی در جاده هاست، این ماشین می تواند سرعت را با توجه به آنها تنظیم کند. عمر باتری این ماشین هم تقویت شده است. قیمت اولیه ی این ماشین ۷۹۹۰۰ دلار برآورد شده است. با تمام این اوصاف، برخی قابلیت های تسلا مدل اس شبیه به مدل  S 60 طراحی شده است. خبرگزاری کانسومر ریپورتز، در سال ۲۰۱۴ تسلا مدل S را برای دومین سال متوالی، به عنوان بهترین ماشین سال اعلام کرد.

مدل دیگری که برای نیمه ی دوم سال ۲۰۱۶ برنامه ریزی شده، تسلا مدل ایکس است. در سپتامبر سال ۲۰۱۵ شش مدل اول تسلا ایکس، در یک رویداد راه اندازی در کارخانه ی فرمونت تحویل داده شد. تیم تسلا موتورز، مدل ایکس P90D و ۹۰D را طراحی کردند. مدل ایکس P90D دارای توان موتور جلوی ۲۵۹ اسب بخار و توان موتور عقب ۵۰۳ اسب بخاری ست و سرعت صفر تا صد کیلومتر را در عرض ۳.۲ ثانیه پر می کند و از سیستم انتخابی Ludicrous شتابی استفاده می کند. علاوه بر همه ی اینها، تسلا ایکس از شیشه جلوی پانوراما، ۷ صندلی و درهای عقبی که به سبک بال پرنده یا فالکون باز می شوند، بهره می برد. این خودرو مجهز به اولین فیلتر HEPA واقعی با دکمه ی “Bioweapon Defense Mode” است. ماسک بیان کرد که هنگامی که فیلتر هپا عمل می کند، هیچگونه باکتری، ویروس و یا گرده ای نمی تواند در داخل کابین شناسایی شود. همانطور که گفته شد مدل ایکس به درب فالکون مجهز شده که به طور خودکار برای قوس بهینه برای باز شدن، تنظیم می شوند.

ایلان ماسک در حال برنامه ریزی برای پوشش ایالات متحده، اروپا و آسیا با شبکه ای از ایستگاه های سوپرشارژر است. در ۲۰ اکتبر سال ۲۰۱۵ تعداد ۵۰۳ ایستگاه سوپرشارژر با ۳۰۰۷ سوپرشارژر در جهان وجود داشته است.

پاوروال (Powerwall)

در ۱ می سال ۲۰۱۵، تسلا موتورز پروژه ی تسلا انرژی (Tesla Energy) پاوروال را معرفی کرد؛ دیواری با باتری لیتیوم یون قابل شارژ، با کنترل حرارتی مایع و قابل نصب در هرجا. دو مدل از این دیوار قابل نصب وجود دارد: یک نمونه ی آن با ظرفیت ۱۰ کیلو وات ساعت و باقیمت ۳۵۰۰ دلار که به عنوان یک پشتیبان قابل استفاده است و دیگری با ظرفیت ۷ کیلو وات ساعت و با قیمت ۳۰۰۰ دلار که برای کاربردهای سیکل روزانه استفاده می شود. باتری های پاوروال را می توان به منظور افزایش ظرفیت کل ذخیره سازی در آرایش های مختلفی ترکیب کرد. هر باتری با ضمانت ۱۰ ساله ی سازنده ارائه می شود.

تسلا موتورز برای مشتریان متقاضی انرژی بیشتر، راه حلی به نام پاورپک (Powerpack) را ارائه می دهد. این مورد را می توان در ادارات، تاسیسات صنعتی و آب و برق مورد استفاده قرار داد. در این مورد می توان انرژی خیلی بیشتری ذخیره کرد. علاوه براین، باتری های ۱۰۰ کیلو وات ساعتی را می توان به گونه ای ترکیب کرد که ظرفیت آن  از ۵۰۰ کیلو وات ساعت تا ۱۰ مگا وات ساعت افزایش یابد. با توجه به گفته ی ایلان ماسک، ۱۶۰ میلیون واحد پاورپک برای تامین انرژی همه ی مشتریان در ایالات متحده کفایت می کند و ۲ میلیارد پاورپک هم برای کل جهان کافی خواهد بود.

سولارسیتی (SolarCity)

سولارسیتی یک شرکت ارائه دهنده ی خدمات انرژی است که مقر آن در San Mateo ، کالیفرنیا، ایالات متحده است. موسسان سولار سیتی دو پسر عمو به نام های لیندون (Lyndon) و پیتر رایو (Peter Rive) هستند. ایلان ماسک یکی از سهامداران این شرکت است. در سال ۲۰۰۳، ایلان پس از فروش ۱۱ درصد از سهام خود در پی پل توانست ۱۰ میلیون دلار روی این شرکت سرمایه گذاری کند.

سولارسیتی، سیستم های انرژی خورشیدی را برای خانه ها، کسب و کار ها و دولت تامین می کند. این شرکت چندین برنامه برای صاحب خانه ها فراهم می کند: برنامه ی وام “مای پاور (MyPower)”، اجاره ی خورشیدی و قرارداد خرید توان خورشیدی (PPA).

در ماه می سال ۲۰۰۸، این شرکت برای تامین توان برج نظارت و سرور، برای بریتیش موتورز (British Motors) و ای بی (eBay)، سیستم های برقی تامین شده با انرژی خورشیدی ساخت.

.

در ۱۵ ژانویه سال ۲۰۱۵، سولار سیتی برای راه اندازی یک مرکز مالی خورشیدی جدید به ارزش ۲۰۰ میلیون دلار با کردیت سوئیس گروپ (Credit Suiss Group AG) همکاری کرد. این تسهیلات اعتباری به منظور کمک به مشتریان در سرمایه گذاری در سیستم های انرژی خورشیدی از طریق برنامه ی وام “مای پاور” سولارسیتی شکل گرفت. برنامه ی انرژی نامبرده به مشتریان این امکان را می دهد که به منظور پرداخت هزینه ی کمتر برای برق، سیستم های خورشیدی خودشان را فعال کنند. به طور مثال این برنامه به کاهش هزینه در کیلو وات – ساعت کمک می کند و مشتریان برای سال اول، ملزم به بازپرداخت این وام به صورت ۱۶ سنت در هر کیلو وات – ساعت هستند.

مفاهیم پشت سولارسیتی به طورکلی بر پایه ی صرفه جویی در هزینه، سازگاری با محیط زیست و به طور کلی منطبق شدن با ایدئولوژی ایلان ماسک قرار دارد. از همه مهمتر، این شرکت سیستم های انرژی خورشیدی را برای ایستگاه های سوپرشارژر تسلا موتورز فراهم می کند.

با این همه، رهبری در این صنعت، سولارسیتی را از انتقاد منتقدین حفظ نمی کند. برخی از منتقدین می گویند که این توان الکتریکی خورشیدی هرگز به یک مدل کسب و کار تبدیل نخواهد شد و با توجه به این واقعیت که رقابت در این صنعت بیش از حد بالاست، ممکن است که موقعیت پیشروی این شرکت را به چالش بکشد. با این وجود، در ۱۰ دسامبر سال ۲۰۱۲، یعنی زمانی که سولارسیتی به بازار IPO وارد شد، ارزش سهامش از ۸ دلار به ۱۱.۷۹ دلار افزایش یافت. در ۱۳ فوریه ی سال ۲۰۱۵، قیمت این سهام اشتراکی، ۵۷.۶۰ دلار، و ارزش کل بازار ۵.۵۳ میلیارد دلار بود. هم اکنون ایلان ماسک صاحب ۲۵ درصد از سولار سیتی (SCTY) است.

تحلیلگران معتقدند تضمین ایلان ماسک در چشم انداز این شرکت اصلی ترین دلیل برای موفقیت این شرکت است. اگر خالق اسپیس اکس (SpaceX) و تسلا موتورز (Tesla Motors) بر روی این تکنولوژی مصمم است، بدان معناست که هدف بزرگتری پشت آن نهفته است.

اسپیس اکس (SpaceX)

ایلان ماسک به فکر ایجاد یک شرکت تکنولوژی اکتشافات فضایی (SpaceX) افتاد. این فکر از ایده ی بلندپروازنه ی کاهش هزینه های حمل و نقل فضایی برای ترغیب مردم به منظور مهاجرت و ساکن شدن بر روی مریخ نشات گرفت. اسپیس اکس (SpaceX) در سال ۲۰۰۲ تاسیس شد و در Hawthorne، کالیفرنیا، ایالات متحده مستقر شده است.

ایلان ماسک با این موقعیت مهاجرت و سکونت در مریخ مسحور شد و Mars Oasis را ایجاد کرد. هدف این پروژه ایجاد گلخانه های خودکار بود که در آینده بتواند به پایه ای برای یک اکوسیستم خودکفا تبدیل شود. مشکل اصلی، هزینه ی زیاد تحویل گلخانه به مریخ بود. ماسک حتی تلاش کرد وسایل نقلیه ای از Russian Federation راه اندازی کند و راجع به آن با مقامات روسیه بحث کرد، اما در نهایت تصمیم گرفت که با آنها معامله نکند. بعدها ماسک ایده ی طراحی راکت و سفینه های فضایی قابل استفاده ی مجدد را عنوان کرد.

در ماه مارس سال ۲۰۰۶، ایلان ماسک بیش از ۱۰۰ میلیون دلار بر روی اسپیس اکس سرمایه گذاری کرد. محدوده ی قیمت هر راکت از ۱۵ میلیون دلار در فدراسیون روسیه تا ۶۵ میلیون دلار در ایالات متحده است و این قیمت ها برای یک کارآفرین بیش از حد بالا به نظر می رسیدند. او محاسبه کرد که هزینه ی تمام قطعات مورد نیاز برای ساخت یک راکت تنها ۲ درصد قیمت راکت در ایالات متحده بود. این موضوع ماسک را خشمگین کرد. او ریشه ی این مشکل را در بوروکراتیزه صنعت هوا و فضا، رقابت کم شرکت های بزرگ و تلاش های تحمیلی برای جلوگیری از ورود نقش های جدید دید.

ماسک مطمئن بود که هزینه های ایجاد و راه اندازی راکت و سفینه های فضایی را می تواند تا ۱۰ برابر کاهش دهد. اول از همه او به بازنگری در هدف از پرواز فضائی نیاز داشت. ماموریت اصلی اسپیس اکس تحویل فضانوردان و محموله ها به ایستگاه فضایی نیست، بلکه استعمار سیارات دیگر مانند مریخ است و ایلان ماسک می خواهد این کار را به صورت موثری انجام دهد. در آگوست سال ۲۰۰۸، یکی از اولین سرمایه گذارانی که از نظر مالی ایلان را حمایت کرد، فاندرز فاند (Founders Fund)، یکی از شرکای سابق خود در پی پل، پیتر تیل (Peter Thiel) و دیو مک کلور (Dave McClure) بود. در ژوئن سال ۲۰۰۹، استیو جروتسون (Steve Jurvetson) به نمایندگی از DFJ Venture که جزء فاندرز فاند بود، سرمایه گذاری نامعلومی انجام داد که به نظر می رسد حداقل ۱۵ میلیون دلار از ۶۰ میلیون لارنهادی بود. در ۹ نوامبر سال ۲۰۱۰، DFJ Venture و Founders Fund سرمایه گذاری دیگری بر روی اسپیس اکس کردند که در نهایت اسپیس اکس به ۵۰.۲ میلیون دلار افزایش یافت. بعد از این حجم سرمایه گذاری باز هم سهام ایلان ماسک از اسپیس اکس، ۶۶ درصد است.

اسپیس اکس در سال ۲۰۰۲ بر روی سیستم  راکت فالکون ۱ (Falcon 1) مشغول به کار شد. ساخت این راکت تقریبا ۴ سال طول کشید و برای طراحی آن صدها میلیون دلار از سرمایه گذاری های شخصی مصرف شد. در بازه ی زمانی بین سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵، چندین شرکت مانند دارپا (DARPA)، ناسا ، ORS، Celestis، ATSB، SpaceDev، Orbcomm، NSPO و Astrium به اسپیس اکس علاقمند شدند و  چندین مورد از تست های راه اندازی راکت فالکون ۱ را اجرا کردند.

در ۲۰۰۶-۲۰۰۸ سه پرواز اول این راکت با شکست همراه بود. در ۲۸ سپتامبر سال ۲۰۰۸، چهارمین تلاش فالکون ۱ در نهایت نتیجه داد. اگر چهارمین تلاش آن هم با شکست روبرو می شد شاید دیگر اسپیس ایکس وجود نداشت. ناسا با این دستاورد تحت تاثیر قرار گرفت و با این شرکت یک قرارداد ۱.۶ میلیارد دلاری برای پرواز فضانوردان امریکایی از مدار زمین امضا کردند. ناسا هم اکنون برای پرواز ۱۲ محموله با استفاده از فضاپیمای رباتیک دراگون (Dragon) و راکت فالکون ۹ برنامه ریزی می کند.

در اکتبر سال ۲۰۱۲، اسپیس اکس چندین نمونه از موتورهای راکت را آن هم بدون هیچ حمایتی از سوی دولت توسعه داد: Kestrel، Merlin 1، Draco و Super Draco. موتور آخری که ذکر شد برای استفاده در خانواده ی فالکون ها؛ که فالکون ۱، فالکون ۹ و فالکون Heavy هستند و همچنین استفاده در سفینه فضایی دراگون توسعه داده شد.

با این وجود در این زمان ایلان برای عرضه ی جهانی سهام حاضر نشد. بنا به گفته ی ایلان ماسک، همه ی این دستاوردهای اسپیس اکس پیش زمینه ای برای تحقق رویای بزرگ او – سفر به مریخ – هستند. اسپیس اکس در حال طراحی فرایند حمل ونقل برای مهاجرت به مریخ  است. همچنین مهندسین ماسک، به منظور حمل افراد از زمین به مریخ در حال کار بر روی موتورهای نواورانه ای از راکت (راکت های Grasshopper و فالکون ۹)  و سفینه ی فضایی Red Dragon – که نسخه ای اصلاح شده از کپسول دراگون است-  هستند.

انیمیشن پرواز راکت Falcon Heavy را در زیر مشاهده می کنید:

Grasshopper و فالکون ۹  پرتابه های آزمایشی بوده که قادر به فراز و فرود عمودی هستند. در ۱۰ ژانویه سال ۲۰۱۵  بعد از راه اندازی شکست خورده، اولین تلاش برای به زمین نشستن راکت فالکون ۹ اسپیس اکس صورت گرفت؛ این راکت  با شتاب زیادی فرود آمد. با این وجود تیم اسپیس اکس موفق به ایجاد یک مانور سخت شد و یک راکت با پلتفرم شناور را بر روی سواحل فلوریدا فرود آورد.

در ۱۲ فوریه ی سال ۲۰۱۵، راکت فالکون ۹ در سومین تلاش ایلان ماسک برای فرود سالم این راکت، موفق شد فالکون ۹ را به مدار بفرستد و در پایگاه نیروی هوایی کیپ کارناوال، این راکت را سالم به زمین بنشاند. در این ماموریت ناسا، NOAA و نیروی هوایی ایالات متحده با اسپیس اکس همکاری کردند. این ماهواره به منظور شناسایی و اطلاع از تولید گازهای گلخانه ای شدید از سوی خورشید که می تواند بر روی زیرساخت ارتباطات، نزدیک شدن ماهواره به زمین و شبکه های قدرت تاثیر بگذارد، توسعه داده شد. در تصویر زیر پرتاب موفقیت آمیز این راکت را مشاهده می کنید:

ایلان ماسک مدیر عامل شرکت از طریق توییتر درباره ی فرود عمودی نرم این راکت در اقیانوس خبر داد. از آنجایی که ممکن است همیشه مکانی مناسب در طیفی وسیع برای فرود وجود نداشته باشد، این مورد می تواند نویدی برای فرود موفق در دریا در آب و هوایی غیر طوفانی باشد. بنا به گفته ی این کارآفرین موفق، در بازه ی بین ۱۰ تا ۲۰ سال آینده، هر داستان علمی تخیلی به واقعیت می پیوندد.

زندگی باورنکردنی ایلان ماسک به خودی خود یک مثال فوق العاده از مردی است که رویای کودکی خود، فتح فضا، را به واقعیت تبدیل کرده است. اسکان بشر در مریخ به لطف نوآوری های اسپیس اکس در صنعت فضایی به زودی به واقعیت تبدیل می شود.

هایپرلوپ (Hyperloop)

ایلان ماسک خواستار کمال گرایی و ابتکار در صنعت تکنولوژی است. تحصیلات او در رشته ی فیزیک و اقتصاد به او کمک می کند تا دیدی از حقیقت هدف داشته باشد و بتواند آن را از پیش بینی های عاطفی و احتکار آمیز متمایز سازد. او بزرگ می اندیشد. مثالی روشن از این ویژگی ایلان ماسک می تواند کانسپت او از حالت پنجم حمل و نقل به نام هایپرلوپ باشد.

در ۱۲ آگوست سال ۲۰۱۳، ماسک در وبلاگ خود پستی منتشر کرد که در آن راجع به هایپرلوپ و ساختار و عملکرد آن توضیح داده بود. با توجه به این توضیحات، هایپرلوپ سیستم حمل و نقل سریع انرژی خورشیدی است که با موتورهای القایی و کمپرسورهای هوا رانده می شود که می تواند از لوس آنجلس تا سان فرانسیسکو، مسافتی حدود ۳۸۱.۸ مایل (۶۱۴.۴۴ کیلومتر) را تنها در ۳۰ دقیقه طی کند. هایپرلوپ بر مبنای تکنولوژی مشابهی در قطارهای شناور مغناطیسی است. یک ضربه ی الکترومغناطیسی به منظور حرکت “غلاف” یا “کپسول” استفاده می شود و یک فشار هوای کم، دستیابی به سرعت های بالاتر از هر وسیله ی حمل ونقل زمینی دیگری را فراهم می سازد.

هایپرلوپ دو برابر سریع تر از یک هواپیما خواهد بود و به هیچ برنامه ای محدود نمی شود. ایلان ماسک می خواست کانسپت هایپرلوپ و چگونگی ساخت یک سیستم حمل و نقل کارامد درآینده ای نزدیک را با جری براون، فرماندار کالیفرنیا و باراک اوباما، رئیس جمهور امریکا به اشتراک بگذارد. ماسک فکر می کند که هایپرلوپ می تواند جایگزین بسیار خوبی برای برنامه های دولت به منظور ساخت راه آهن با سرعت بالا بین سان فرانسیسکو و لس آنجلس که هزینه ای بیش از ۷۰ میلیارد دلار خواهد داشت، باشد. به نظر ایلان ماسک صرف این حجم از بودجه ی کشور برای توسعه ی این نوع آهسته از حمل و نقل کار اشتباهی است.

سیستم حمل ونقل هایپرلوپ از پانل های خورشیدی نصب شده در طول مسیر استفاده می کند. علاوه بر این، وسایل ساخته شده در دیگر شرکت های ماسک در اینجا هم مفید واقع می شوند: در حقیقت از موتور و قطعات الکترونیکی از تسلا موتورز برای کپسول ها استفاده می شود، مهندسان سولارسیتی می توانند در زمینه ی پانل های خورشیدی کمک کنند و اسپیس ایکس هم می تواند موادی که در فضا تست شده اند را در اینجا هم به اشتراک بگذارد.

در این کانسپت یک کپسول قادر خواهد بود تعداد ۲۸ نفر را حمل کند و اگر بودجه ی این پروژه از ۶ میلیارد دلار به ۱۰ میلیارد دلار افزایش یابد، یک کپسول باری هایپرلوپ می تواند تا سه خودرو را حمل کند. شتاب شروع این کپسول شبیه به یک هواپیما خواهد بود. در یک مسیر اولیه ۷۰ کپسول با تاخیر زمانی حداقل ۷۰ ثانیه وجود خواهد داشت؛ فاصله ی ایمن بین این کپسول ها ۵ مایل (۸ کیلومتر) خواهد بود. اگر قیمت هر بلیط یکطرفه ۲۰ دلار باشد، دوره ی بازپرداخت سرمایه گذاری ۲۰ سال خواهد بود و تعداد مسافرانی که سالانه به این صورت حمل می شوند به ۷.۴ میلیون می رسد.

طبق برنامه ریزی ها، اولین سیستم حمل و نقل هایپرلوپ در امتداد بزرگراه کالیفرنیا ساخته می شود. ایلان ماسک از امنیت بی سابقه ی این سیستم برای مسافران، در میان دیگر وسایل حمل و نقل وعده می دهد.

این مخترع معتقد است که گزینه ی هایپرلوپ برای حمل و نقل شهرستان های بزرگی که در فاصله ی ماکزیمم ۹۰۰ مایلی (۱۵۰۰ کیلومتری) یکدیگر هستند، مناسب است و برای مسافت های طولانی تر هم گزینه ی هواپیما مناسب تر می باشد.

با وجود اینکه ماسک هنوز برای اختصاص زمان کافی برای کانسپت هایپرلوپ آماده نیست، اما همچنان تمایل دارد که از توسعه ی این نمونه ی اولیه، سرمایه ی مورد نیاز را تهیه نماید. ایلان ماسک طراحی هایپرلوپ را تحت یک طراحی منبع باز (اپن سورس) ایجاد کرده است و به هرکسی اجازه می دهد که با پشتیبانی کامل، این نسخه ی فعلی را بهبود دهند.

در ۵ ژانویه سال ۲۰۱۵، ایلان ماسک در طول سخنرانی خود در دهمین انجمن سالانه ی حمل و نقل تگزاس از ایجاد مسیری آزمایشی برای تست بتای هایپرلوپ خبر داد؛ مکانی در تگزاس به طول ۵ مایل (۸ کیلومتر). طبق برنامه ریزی ها قرار است که این مسیر در آینده برای شرکت های مختلف مورد استفاده قرار گیرد و گروهی از دانشجویان مهندسی مستعد کپسول های طراحی خود را تست کنند. ماسک همچنین برای سازماندهی رقابت و مسابقه ی سالانه ی دانشجویی بر سر کپسول های هایپرلوپ مانند Formula SAE برنامه ریزی می کند.

در ۲۶ فوریه ی ۲۰۱۵، تکنولوژی حمل و نقل هایپرلوپ (HTT) توافقنامه ای را برای شروع ساخت اولین مسیر آزمایشی در مقیاس کامل در کالیفرنیا در سال ۲۰۱۶ و تکمیل ساخت در سال ۲۰۱۷ و پذیرش مسافر در سال ۲۰۱۸ امضا کرد. در حال حاضر HTT برای ساخت یک مسیر آزمایشی به ۱۰۰ میلیون دلار سرمایه نیاز دارد.

OpenAl

در دسامبر سال ۲۰۱۵، ایلان ماسک از ایجاد OpenAl، یک شرکت تحقیقاتی هوش مصنوعی خبر داد. هدف OpenAl توسعه ی هوش مصنوعی به طوری که به نفع بشر و ایمن باشد، عنوان شده است. OpenAl می خواهد با در دسترس ساختن Al برای همه، با شرکت های بزرگی که ممکن است با دستیابی توان بیش از حد در ساخت سیستم های فوق العاده هوشمند به جامعه ی بشریت ظلم کنند، مقابله کند.

ایلان ماسک در یکی از مصاحبه های خود گفت که به خواندن کتاب داستان های تخیلی و بیوگرافی افراد مشهوری مانند “Benjamin Franklin” یا “Tesla” علاقه دارد.

علاوه بر این، ایلان ماسک عاشق کتاب های “Dale Carnegie” است، البته مقالات زیادی در حوزه ی مهندسی، طراحی، کسب و کار و فیزیک می خواند.

ایلان ماسک به عنوان صنعتگر قرن ۲۱ شناخته شده است؛ کسی که ایده های فوق العاده ای برای زندگی به ارمغان می آورد. داستان زندگی ایلان ماسک نشان می دهد که همه ی موفقیت های او به لطف پشتکار، کار سخت و ایمان مطلق به خود بوده است.