آخرین امضای یک دختر غریب در خوابگاه

دختران انتظار

دختران دشت!

دختران انتظار !

دختران امید تنگ

در دشت بی کران ،

وآرزوهای بیکران

در خلق های تنگ!

دختران خیال آلاچیق نو

در آلاچیق هایی که صد سال !

اکثر خانواده های ایرانی جدا از سطح فرهنگ و درآمد خانواده ها، با رفتن دخترانشان به خوابگاه مخالف هستند. گاهی دلیل این خانواده ها این است که دلواپس رفاه و راحتی فرزندشان هستند و گاهی دور شدن دختر از خانواده را امری ناپسند و مساوی انحراف می دانند، گاهی نیز نگران خطراتی هستند که دخترشان را در شهری غریب و دور تهدید می کند. گاهی تجربه دخترانی که با زندگی در محیط های خوابگاهی طرز پوشش و گویش و نگاهشان به زندگی عوض می شود، عاشق می شوند و یا زیر بار ازدواج با خواستگارانی که خانواده صلاح می دانند نمی روند؛ خانواده ها را از فرستادن دختران چشم و گوش بسته شان به شهر و دیاری دیگر منصرف می کند.

اختلاف فرهنگی و نوع زندگی متفاوت در شهرستان های کوچک نسبت به شهرهای بزرگتر اغلب در بدو ورود دانشجویان برای آنها مشکلاتی را ایجاد می کند. دختران در شهرهای کوچک عموما امنیت بیشتری را حس می کنند اما در عوض محدودیت های بیشتری نیز برای آنها وجود دارد.

ساختمانی قدیمی با درهایی بلند و نرده ایی شبیه به زندان، در انتهای کوچه ایی بن بست که به میدانی در شمال شهر تهران می رسد، محل تجمع دخترانی ست که بعضی از آنها بواسطه پوشش و رفتارشان با نگاهی سرشار از سادگی و کنجکاوی در جستجوی اطراف خود غریبه بودنشان را با زبان بی زبانی فریاد می زنند، عابرانی که وجدان را در بطن این شهر تو به تو قی کرده اند، گهگاه از سادگی آنان سوء استفاده می کنند و با زبانی برنده تر از تیغ، رشته تفکرات و اعتقاداتشان را در چشم برهم زدنی می برند و سوار بر ارابه های شوم خود آنها را به میهمانی بی عترتی و مرگ دعوت می کنند.

اکثر قریب به اتفاق دختران دانشجویی که از شهرستان های کوچک پا به تهران، شهر بی آسمان می گذارند، در بدو ورود به این شهر پرجمعیت و شلوغ عادتا دچار احساس ترس و دلهره خاصی می شوند که در شهرستان کوچکشان نه آن را تجربه کرده اند و نه در این شهر بزرگ معنی آنرا می دانند. اکثر این دختران درحالی به شهرهای بزرگ تر نظیر تهران پا می گذارند که تا آن زمان تجربه دور ماندن از خانواده را نداشته اند و پیش از این تهران را از نزدیک ندیده اند و آنچه درمورد آن شنیده اند حاکی از ناامنی، شلوغی و جنایت بوده است. چیزی که هراس دوری از حمایت خانواده ها را درآن ها تشدید می کند.

ساکنان شهرهای دانشجونشین و علی الخصوص مناطقی که در آن خوابگاه دانشجویی وجود دارد، دید خوبی نسبت به خوابگاه های دختران ندارد. ساکنان این مناطق به ویژه در محیط های کوچک دید خوبی نسبت به دختران مجردی که در خیابان ها و مغازه ها پرسه می زنند و با هم یا با پسرهای کلاسشان رستوران ها و کافی شاپ های شهر را پر کرده اند، ندارند. در موارد بسیاری دختران دانشجو از جانب مردان و پسران ساکن در شهرهای کوچک مورد آزار و مزاحمت قرار میگیرند و از جانب زنان آماج توهین و تحقیر واقع می شوند.

این دختران پس از آنکه زندگی درتهران را آموختند، در برگشت به شهرستان به خاطر محدودیت هایی که در شهرستان برای آنها وجود دارد، بازگشت را بسیار سخت و بی رحمانه می یابند و بازگشت به آن محدودیت ها برایشان غیرممکن و یا مشکل می شود و لذا ماندن درتهران را به زندگی امن تر و آسان تر در کنار خانواده ترجیح می دهند، زیرا در صورت بازگشت به شهرستان برای هماهنگی دوباره با فرهنگ آن جا به مشکلاتی برمی خورند.

نشانی

دکه روزنامه فروشی سر کوچه منتهی به خوابگاه دختران، مرا وادار به توقف و خرید مجله دلخواهم می کند، حین خرید مجله دختری که چهره اش حکایت از حضور تازه اش در این شهر دارد نظرم را جلب می کند، به من نزدیک می شود و نشانی میدانی را از من می گیرد که از قضا مسیر آتی من است، نشانی را می دهم ، او به انتظار می ایستد، اما گویی در این ساعات روز آدینه هیچ ماشینی به مقصد او نمی رود، خسته به نظر می رسد و کوله پشتی خود را مدام بر شانه های خود جا به جا می کند، به او نزدیک می شوم و می گویم که هم مسیر هستیم و می توانم او را تا مقصد برسانم، نگاهی عجیب همراه با حسی نا آشنا چهره اش را متحول می کند، اندکی بعد او در کنار من و در سکوت کامل مانند پرنده ای در قفس نشسته است و چشم هایش را به دیوارهای خیابان دوخته است، از او که می پرسم تازه به تهران آمده است، با تاخیر جوابم را می دهد، صدای گرفته اش از دلی غمگین خبر می دهد، از او می خواهم مشکلاتش را برای من خبرنگار بنویسد، نگاهم می کند، کاغذی از کیف خود بیرون می آورد و شروع به نوشتن می کند، بالای صفحه بزرگ می نویسد:

مشکلات دختران دانشجوی پذیرش شهرهای بزرگتر و دور از خانواده

تجسم شهری رویایی و ایده آل در ذهن.

لطمه روحی هنگام برخورد با شهر ایده آل و از بین رفتن اکثر ذهنیتها .

دور شدن از دوست های شناخته شده وهم فرهنگ.

از بین بردن تمام موقعیت های شغلی و عاطفی در شهر خود به امید حضور در شهری بزرگتر.

دوست یابی دشوار از بین افرادی با فرهنگ و رسوم متفاوت .

نا آشنایی با تمام نقاط شهر و احساس سرخوردگی .

تنفر از رشته ی انتخاب شده به دلیل دانش کم فرد نسبت به دانش همکلاسی های خود در شهر های بزرگ.

عدم پشتوانه محکم در هنگام درگیری لفظی و فیزیکی با دوستان و احساس ضعف

ورود به خوابگاه و کنار آمدن با چندین فرهنگ وتربیت و خلق وخوی و طبقات اجتماعی

احساس کمبود محبت/خوراک/پوشاک/امکانات رفاهی و مادی

رفع کمبود محبت و گذراندن اوقات فراغت با موبایل/اینترنت/پارک ومکانهای تفریحی/منزل دوستان همکلاسی/خانه های دانشجویی

وابستگی به دنیای اینترنت که خود سرآغاز مشکلاتی دیگر مانند ورود به سایت های مستهجن/اعتیاد به چت روم ها/عشق اینترنتی/آشنایی با افراد از طریق چت ودیدار و سواستفاده های جنسی و مادی ناشی از عدم شناخت

اعتیاد به مواد مخدر به بعنوان یک ماده آرام بخش

اعتیاد به داروهایی که او را بیشتر در دنیای خواب نگه میدارد واز تنهایی وافسردگی رها می کند

اعتماد به دوستان هم اتاقی در مدت اندک به خاطر زندگی شبانه روزی و گاهی در نهایت هم جنس بازی

آشنا شدن با گروه های جدید توسط دوستان به خاطر خوش گذرانی و داشتن آزادی عمل

ورود به گروه ها و حزب های سیاسی بدون شناخت و اطلاعات قبلی

تعرض و تجاوز از سوی خواستگاران دروغین به بهانه ازدواج

خود فروشی برای تامین هزینه های جانبی به توصیه دوستان ناباب

تزلزل شخصیت وسردرگمی به خاطر تاثیرپذیری از دوستانی با فرهنگ واخلاق متفاوت

و اما در نهایت نه شهرمان پذیرای افراد ول انگاری چون ماست و نه ما می توانیم به شرایط گذشته بازگردیم

از اینجا رانده و از آنجا مانده ایم به حکم عدم آگاهی مان از آنچه باید باشد و نیست و آنچه نباید باشد و هست

شاید این مطالب نهایت بد بینی راجع به برخی از دانشجویان باشد اما حقیقت دارد

امضاء / دختر دانشجوی غریب