کینکت به کمک جراحان می آید

‏

بگذارید کمی به عقب بر گردیم، از زمانی که روبوتهای جراح ( مانند روبوت داوینچی) وارد عرصه جراحی از راه دور شدند، نحوه کنترل آنها همواره یک مشکل بوده، اولا استفاده از جوی استیک برای کنترل دستهای نه چندان ظریف روبوت اصلا باب میل جراحان نبود، ثانیا جراحان هیچ بازخوردی از محیط عمل نداشتند، مثلا ممکن بود که ابزار جراحی به یک استخوان برخورد کرده و متوقف شده باشد، اما جوی استیک همچنان به جلو می رفت و جراح هیچ حسی از برخورد نداشت، مخصوصا وقتی که برخورد در زمینه دوربین واضح نبود.‏ ‏

‏

برای مشکل اول، یکی از محققین لابراتوار CIRL روشی ابداع کرده تا با استفاده از کینکت حرکات دستهای جراحی تشخیص داده شود و دستورات لازم به بازوهای روبوت جراح فرستاده شود. به این ترتیب جراحان با حرکات همیشگی و راحت تر دستان و انگشتان خود می توانند بصورت ظریفتری بازوهای جراحی را حرکت دهند. از طرف دیگر عده ای از مهندسین دانشگاه واشنگتن هم روشی ابداع کردند تا با استفاده از کینکت حرکات بازوهای روبوت زیر نظر گرفته شود و بازخورد آن به کنترل کننده منتقل شود، به این ترتیب وقتی ابزارهای جراحی به مانعی می خورند حرکتشان کند میشود یا از کنار استخوانی لیز می خورند، حس لازم می تواند به جوی استیک مخابره شود و با ویبره یا توقف حرکت دسته جوی استیک، جراح را از وضع موجود باخبر سازد.‏ ‏

‏

در مورد اول ما یک کینکت کنار جراح خواهیم داشت تا حرکات او را چک کند و در مورد دوم یک کینکت کنار روبات خواهد بود تا جزییات حرکت او را به جراح اطلاع دهد. ‏

‏

این دو تحقیق جدا از هم و در دو موسسه مختلف صورت گرفته اند، اما تصور کنید که این دو روش با هم ادغام شوند یعنی حرکات دست جراح به بازوهای روبات منتقل شود و حرکات بازوهای روبات هم به دستکشی که جراح پوشیده است و با استفاده از ویبره های ظریف تمام جزئیات حرکت بازوی روبوتیک را برای جراح قابل حس کند، در این حالت تقریبا شرایطی واقعی خواهیم داشت که بسیاری از مشکلات فعلی روباتهای جراحی از دور را برطرف می کند. ‏

‏

استفاده از کینکت در جراحی نه تنها یک پیشرفت به حساب می آید بلکه باعث صرفه جویی قابل توجهی هم می شود، فقط در مورد تحقیق دانشگاه واشنگتن هزینه ساخت چنین دستگاهی حداقل ۵۰ هزار دلار بود که اکنون با کینکت ۱۵۰ دلاری همان کار به صورت بهتری انجام میشود. ‏