مصاحبه تکان دهنده بیمار رها شده/ به همسرم گفتند: قانون ما این است" پول دیر برسد بیمار را در بیابان رها می کنیم"

حمید فرازی ، بیماری که در چند روز گذشته تصاویر مربوط به وی در کنار اتوبان خلیج فارس ، داغ ترین و البته تلخ ترین تصاویر رسانه ای کشور محسوب می شود ، در گفتگو با اعتدال به انتشار ابعاد دیگری از عدم رسیدگی مسئولان بیمارستان امام خمینی (ره) به وی پرداخت .

فرازی در ابتدا به تشریح وضعیت درمانی خود در بیمارستان امام خمینی (ره) – پیش از رها شدن در کنار اراضی نزدیک بهشت زهرا (س) - پرداخت و اظهار داشت : به دلیل عفونت پایم قبلا در بیمارستان امام خمینی عمل کرده بودم ، که پس از چند روز هنگامی که سوار موتور شدم ، پوست پایم شروع به تاول زدن نمود و سپس برای درمان تاول ها مجددا به بیمارستان مراجعه کردم .

وی افزود : علیرغم آنکه برخی رسانه ها مدعی اند ما به بیمارستان امام خمینی (ره ) پولی پرداخت نکرده ایم ، همان شب اول همسرم ، 50 هزار تومان به حساب بیمارستان واریز کرد . پس از واریز وجه و بستری من در بیمارستان ، و در معاینات اولیه پزشک دستور داد تا فردا مرا برای عکسبرداری منتقل کنند.

فرازی اظهار داشت : به دلیل اینکه همسرم برای تهیه مابقی پول بیمارستان چند ساعتی طول داده بود ، مرا شبانه به زیرزمین انتقال دادند و هنگامی که صبح شد من و بیمار دیگری که از ناحیه صورت و باسن دچار سوختگی شدید شده بود را لای آهن پاره های زیرزمین بیمارستان پنهان کردند .

این بیمار چهل ساله که بیست و دوم تا بیست و سوم فروردین شبها و روزهای تلخی را در این بیمارستان سپری نموده است ، ادامه داد : بعد با آمبولانس قدیمی که دیگر از آن استفاده نمی شد ما را گذاشتند توی آمبولانس ؛ وقتی اعتراض کردم و گفتم خانمم می آید دنبالم گفتند : آدرس تو را داریم ، می بریم خانه ات تحویلت می دهیم ، این یکی را هم تحویل کهریزک می دهیم . بعد چند ساعت چشم باز کردیم ،دیدیم توی بیابانهای اطراف بهشت زهرا هستیم و ما را عین زباله انداختند زمین و فرار کردند .

نحوه رسیدگی ها در بیمارستان امام

فرازی در خصوص نحوه رسیدگی مسئولان بیمارستان امام خمینی به بیماران نیز لب به انتقاد گشود و ضمن ابراز نارضاینی شدید خود از عدم توجه آنان به بیماران این بیمارستان اظهار داشت : پس از پرداخت پنجاه هزار تومان که به پذیرش اورژانس بیمارستان امام دادیم ، معمولا در این بیمارستان رسم است غذا پخش می کنند ، صبحانه نهار و شام ، به محض اینکه اسمت در فهرست باشد ، به مریض جیره غذایی می دهند ، اما به من غذا هم ندادند و فقط به دستور پزشک معالج به من یک سرم وصل کردند .

وی تاکید کرد : شب اول که من را بستری کردند رسیدگی وجود نداشت و فقط نیمه شب به من سرم وصل کردند و یک کیسه خون و کار درمانی دیگری برای من انجام ندادند ، فقط همین بود . اما فرآیند درمان من تمام نشده بود و قرار بود صبح دکترم بیاید و به من سرکشی کند که این بلا را سرم آوردند . اما خدا را شکر الان در بیمارستان فیروزآبادی رسیدگی خوبی دارند .

این بیمار که به گفته خودش اگر ماموران نیروی انتظامی وی را کنار اتوبان مشاهده ننموده بودند ، مشخص نبود چه سرنوشتی در انتظار وی است ، افزود : تقاضا دارم اینهایی که این کار را با ما کردند را شناسایی کنند ، با حیوانات هم کاری را که با ما کردند را نمی کنند . الان هم از بیمارستان امام شکایت کرده ام .

وی در پاسخ به سوال خبرنگار ما که «می گفتند شما چون پول نداشتید این کار را با شما کرده اند ؟» گفت : من هزینه اولیه بیمارستان را پرداخت کرده بودم ، پنجاه هزار تومن را داده بودیم ، شب اول پول را دادیم ، خانمم هم رفت برای تهیه بقیه پول ، اما چون خسته بود رفت چند ساعتی استراحت کند ، همین . صبحش هم که می آید به خانمم می گویند : مریض به رضایت خودش رفت ، اگر من رضایت داشتم ، باید من را می بردند خانه ام نه توی بیابان رهایم کنند .

فرازی ادامه داد : وقتی خانمم صبح برگشت بیمارستان امام ، وقتی به خانم مددکار گفت که مریض من کجاست ؟ خانم مددکار می گوید : قانون بیمارستان امام این است که یک روز دیر کردی در خصوص واریز پول ، ما ببریم مریض ها را رها کنیم در بیابانهای اطراف حرم امام ، هم اون خانم هست ، هم خانم خودم هست ، خواستید رو در رو می کنیم .

این بیماردر خاتمه افزود : در مورد بیمار دوم اما مثل اینکه اقوام وی ، او را آورده اند بیمارستان و رهایش کرده اند ؛ وی در حال حاضر بهبودی نسبی یافته و به کهریزک متقل شده است .

عصرایران این مصاحبه را نه فقط یک افشاگری درباره یک حادثه نادر و استثنایی که دریچه ای می داند که رو به تاریکخانه بهداشت و درمان کشور گشوده شده است و خبر از یک رسوایی فراگیر در این خصوص می دهد کما این که در این گفت و گو تصریح شده که کار رها کردن بیماران در بیابان های اطراف شهر به طور سیستماتیک صورت می گرفته است!

متاسفانه باید گفت که کشورمان یکی از فشل ترین و ناکارآمدترین سیستم های درمانی را دارد و از وقتی هم که بیمارستان های دولتی را نیز وارد گود درآمد زایی کرده اند ، اوضاع اسفناک تر هم شده است.