بعد از 30سال مردم پای برنامه سطلنت‌طلب‌ها می‌نشینند

فرزاد موتمن، کارگردان شناخته شده سینما و تلویزیون در گفتگویی با بیان اینکه «در ایران تلویزیون خصوصی نداریم و یک تلویزیون دولتی داریم که به خود می‌گوید رسانه ملی» درباره روش مدیران در برنامه‌سازی و فیلم‌‌سازی گفت: اتفاق غم‌انگیزی که در اثر بی‌توجهی به خواست مردم جامعه در رسانه ملی می‌افتد، این است که آنها پای برنامه سطلنت‌طلب‌ها می‌نشینند و غم‌انگیز از این جهت است که سی‌سال پیش این مردم تصمیم گرفتند سلطنت را سرنگون کنند حالا دارند به چرندیات این سطلنت‌طلب‌ها توجه نشان می‌دهند...

وی با بیان اینکه مدیران تلویزیون اصولا به ساختار و فرم فیلمنامه‌هایی که تصویب می‌کنند، توجهی ندارند، در خصوص مدل تصویب کار در صداوسیما گفت: فیلمنامه‌ها موضوعی مصوب می‌شوند، مثلا یک خط دیالوگ در یک فیلمنامه است و به نظر ایده‌ای مذهبی دارد، مدیر خوشش می‌آید و تصویب می‌کند!

کارگردان «پوپک و مش‌ماشالله» ادامه داد: هیچوقت یادم نمی‌رود، ما یک فیلم تلویزیونی می‌ساختیم به اسم «ساعت گیج زمان». یک روز تلفن زدند که مدیران یک مسائلی درباره فیلمنامه دارند و بهتر است کار را تعطیل کنیم و در جلسه‌ای شرکت کنیم. من خوشحال شدم. چون فیلمنامه خیلی جا افتاده نبود فکر کردم دوستان پیشنهادهایی دارند برای بهتر شدن فیلمنامه. کار را تعطیل کردیم و رفتیم جلسه، می‌دانید به ما چه گفتند؟ تنها چیزی که گفتند این بود که مادر این خانم در یک صحنه نماز بخواند. گفتم خب این را تلفنی می‌گفتید، لزومی نداشت کار تعطیل شود.

وی درباره سانسورهای سریال «نون و ریحون» که سال گذشته از شبکه تهران در ماه رمضان پخش شد، نیز نکات جالبی را گفت: «برای این کار فیلمنامه کامل نداشتیم، تنها چیزی که همان اول نویسنده‌ها گفتند، این بود که قرار است تعدادی شوخی سیاسی صورت بگیرد. من گفتم تلویزیون چنین کاری نمی‌کند. جلسه‌ای با مدیران گذاشتیم و گفتند می‌خواهیم با اتفاقات سیاسی اخیر با هردوگروه شوخی کنیم. در قمست های اول شوخی زیاد داشتیم که خیلی‌هاش پخش نشد. مثلا صحنه‌ای داشتیم که تظاهرات مردم دیده می‌شد. عده‌ای شعار می‌دادند نترسید نترسید، ما همه با هم هستیم. و بعد نیروی انتظامی حمله می‌کرد.

وی ادامه داد: اولین شوخی که پخش شد، شوخی زندان بود. واکنش‌ها به آن خیلی افراطی بود. صدای آمریکا آن را پخش کرد. در سایت‌ها منتشر شد. کیهان مطلبی علیه سریال نوشت و سایت‌هایی علیه من نوشتند که این کارگردانش برانداز است و از آمر یکا آمده! در حالی که من 40سال پیش از آمریکا آمدم. یکباره جو ترسناکی ایجاد شد. مدیران عقب‌نشینی کردند و شوخی‌های سیاسی حذف شد. از قسمت ششم به بعد، حجم زیادی از آنچه فیلمبرداری و تدوین شده بود، حذف شد. چون فیلمنامه همزمان با فیلمبرداری نوشته می‌شد، ارتباط ما با نویسندگان قطع شد. فیلمنامه نوشته می‌شد می‌رفت دفتر مدیران ممیزی می‌شد و می‌آمد. کامل هم نمی‌آمد. مثلا یک صحنه از قسمت هشتم می‌آمد. ما نه این طرف صحنه را می‌دانستیم چیست و نه آنطرف را. از این بدتر همانی که تصویب می‌شد، موقع پخش ممیزی می‌شد!

وی تاکید کرد: مدیران سیما خیلی به رشد سلیقه مخاطب توجه نمی‌کنند، می‌خواهند اوقات فراغت مردم را پر کنند. موتمن در گفتگو با ماهنامه نسیم بیداری و در پاسخ به اینکه آیا رسانه ملی هنرمند را به عنوان ابزار می‌بیند، گفت: بله، ما حمالیم! و این خیلی آزاردهنده است. برای قسمت آخر «نون و ریحون» صدای فرهاد آئیش را که می‌گفت این قصه تمام نشده و ما مهر برمی‌گردیم، ضبط کردیم اما درست سر پخش آن را برداشتیم. یعنی قصه را ناتمام رها کردیم چون شرایط طوری شده بود که دیگر کار غیرقابل ادامه بود...