حسادت مرگبار مادر به دختر ۱۴ ساله‌اش / عکس

دختر هلندی قربانی نقشه شوم مادر حسودش شد و به قتل رسید.

به گزارش ببینین به نقل از وطن امروز، این زن اروپایی دوست نداشت شوهرش تنها دخترشان را بیشتر از او دوست داشته باشد.

هفتم ژوئن ۲۰۱۱ میلادی‌ (۱۷ خرداد‌ماه سال‌جاری‌) پلیس آمستردام در جریان یک جنایت عجیب قرار گرفت که ابتدا به نظر می‌رسید دختر ۱۴ ساله خودکشی کرده است چرا که درها و قفل‌های ورودی سالم بودند و هیچ به هم‌ریختگی یا شکستگی‌ای در اثاثیه منزل وجود نداشت و مهم‌تر اینکه سرقت نیز در خانه صورت نگرفته بود.

در بررسی‌های نخست بازرسان پلیس احتمال دادند دختر ۱۴ ساله در غیاب دیگر اعضای خانواده‌اش با انگیزه مرموزی در حالت روانی خاص خودکشی کرده است اما تجسس‌های پزشکی‌قانونی از وجود ضرباتی به سر دختر ۱۴ ساله خبر داد که فرضیه مرگ خود‌خواسته را حذف کرد و تیم پلیسی خود را در برابر قتلی خاموش دید.

بازپرس پرونده به دنبال ردپایی از عاملان این جنایت تحقیقات خود را از پدر و مادر «جوزفین» آغاز کرد. مادر جوزفین در بازجویی‌ها به ماموران گفت: وقتی صبح می‌خواستم برای خرید بیرون بروم هرچه دخترم را صدا کردم تا همراه من بیاید، نپذیرفت و نیامد.

زمانی که خرید کردم همزمان با همسرم که از سرکار بازگشته بود به خانه رسیدم و هرچه به دنبال جوزفین گشتم پیدایش نکردم تا اینکه جسد وی را داخل حیاط خانه‌مان پیدا کردیم. او خود را از پشت‌بام به پایین پرتاب کرده بود.

با ادعاهای این زن، پلیس دست به تحقیق از پدر جوزفین زد.

مرد ۴۰ ساله به ماموران گفت: مدتی بود که جوزفین دچار رفتارهای عصبی شده بود، نصیحت هم کارساز نبود تا اینکه شب پیش از حادثه به اتفاق هم به میهمانی رفتیم. ابتدا خستگی را بهانه کرد تا زود‌تر به خانه بازگردیم ولی با گذشت زمان با بهانه‌گیری‌های بچگانه مادرش را عصبانی کرد.

جوزفین تنها بچه خانواده بود به همین خاطر از هر محبتی بی‌نیاز بود و هرچه می‌خواست بلافاصله فراهم می‌شد.

من و مادرش خیلی دوستش داشتیم ولی مادرش از رفتارهای وی به تنگ آمده بود و مدام از من می‌خواست او را تنبیه کنم ولی من این کار را نمی‌کردم.

با ادعای این مرد، کارآگاهان بازجویی از مادر جوزفین را در دستور کار خود قرار دادند.

این زن وقتی همسرش را در بازجویی‌ها دید اتهام قتل را پذیرفت و گفت: وقتی ازدواج کردم از آنجایی که همسرم خیلی بچه دوست داشت تصمیم گرفتیم خیلی سریع بچه‌دار شویم ولی من نازا بودم و مانند موش آزمایشگاهی خود را به پزشکان سپردم تا درمانی برایم بیندیشند. سرانجام پس از ۱۰ سال صاحب دختری شدم. هیچ وقت شادی آن دوران را فراموش نمی‌کنم؛ زندگی‌ام رنگ و بوی تازه به خود گرفته بود اما این شادی‌ها با بزرگ‌تر شدن جوزفین روز‌به‌روز رنگ می‌باخت. دختر خودخواهی بود هرچه می‌خواست باید به دست می‌آورد. به من و پدرش بی‌محلی می‌کرد و خودش را برتر از دیگران می‌دانست، خسته شده بودم، رفتارهایش برایم غیرقابل تحمل بود، پدرش مرا از یاد برده بود، دیگر زن رویاهایش نبودم، بی‌محلی‌های او هم به این جنون افزوده بود.