آقای حاتمی​کیا چرا نیش و کنایه؟

من هم از شادمانی شما خوشحال شدم . از این که چیزی حالتان را خوب کرده. اما این نیش و کنایه​ها را و این اندازه سرریز بودن را فهم نمی​کنم .

من درباره هیچ فردی سخنی ندارم. بنای من رود کوچکی است که نرم نرم پیش آمده و اکنون به وسعت دریاست.

جریانی که زمانی با «داستان های یک شهر» پیش آمد . به «شهر زیبا» رسید . از«رقص در غبار» پرده برداشت. به «چهارشنبه سوری» رسید و ناگهان به اتفاق درخشانی چون «جدایی نادر از سیمین» رسید.

حتا دو لغت «ناگهان» و «اتفاق» هم غلط است . چون تمام این چند اثری که می​شود گفت تمام اهالی سینما آن​ها را دیده​اند ، خبر از تالیفی تصویری و اجتماعی است . آثاری که بیش از هر چیز نشانه​ای است از تولد اندیشمندی اجتماعی که پیرامونش را به طرز تکان دهنده​ای مورد واکاوی و جست و جو قرار داده و از صافی نگاهش ، اصل و قایع ، بی پرده و برهنه قابل مشاهده است .

پیچیدگی دشواری که تنها روایت و قصه است که تلخی بی نهایتش را اندکی قابل تحمل می​سازد.

و قرار گرفتن در برابر همین آینه تمام قد است که هیکل فربه و پرچربی و از ریخت افتاده این اجتماع تمام خشمگین را چنین نافرم و غیرقابل تحمل می​سازد.

فیلمساز محبوب دیار ما ، موافق شوید که دیگران هم گاه ، به اندیشه​ای دیگر ، دریافت​های خویش را تبدیل به فیلم سازند. و موافق باشید جهانی شدن نه تنها به مفهوم فروریختن مرزهاست ، بلکه جهانی شدن اندیشه نیز هست.

انتقال هر هشدار از اجتماعی به اجتماع دیگر نشانه​ای از بیداری است، و البته شباهت فاجعه بار اجتماع صرفا عقیدتی و ایدئولوژیک انسان​ها.

چیزهایی هست که خوشحالمان نمی​کند. رویمان را برمی​گردانیم که این همه بدقوارگی را نبینیم. اما انکار ما چیزی را تغییر نمی​دهد . ما زنجیروار به سلسله دلهره​آوری که ما را احاطه و مغروق ساخته متصل شده​ایم.

حالا هر اسمی روی آن گذاشته شود ، دیگر اهمیتی ندارد. از صف سفارت خرس نشان تا یک پیشانی انباشته از مهر دروغ و حتا متقاضی پناه به سرزمین همیشه ابری .

چه تلخ باشد ، چه شیرین و چه خوشمان بیاید یا نه ؛ ساختار تفکر در میان آدم های دنیا تغییراتی اساسی یافته است . وقتی نظریه انیشتین با آن اندازه از استواری ، دچار خلل ، تردید و در آستانه دگرگونی قرار می گیرد ؛ چگونه می توان حافظ و فردوسی را تنها به دلیل ماندن و کوچ نکردن ستود و ستایش کرد؟!

به دور از هر خشم و کینه سرریز شده​ای ، آیا راستین​تر و صادق​تر از «جدایی نادر از سیمین» مثالی برای تصویر اجتماعی چنین در آستانه هشدار می​توان یافت ؟

این فیلم برای من نما به نما ، نمایشی از اهمیت اخلاق در اجتماع انسانی است . اجتماعی که بندهایش ، دسته دسته از هم گسیخته می​شود . اجتماعی که داستانش از آمارهایش پیداست . آن جا که آمار سخن می گوید...

به دور از هر خشم و کینه سرریز شده ای که برای مردی چون شما و در دهه پنجاه زندگی که انتظار خویشتن داری بیشتری از او می رود، آیا...

زهرا مشتاق