گفت و گو با یک دو جنسی:جامعه باید ما را بپذیرد

سالانه نزدیک هشتاد نفر با مجوز پزشکی قانونی در کشور با انجام عمل جراحی تغییر جنسیت می دهند که 90 درصد آن ها تغییر جنسیت از مرد به زن بوده است.

مریم صدرالادبایی ،زهرا تالانی- جراحی آخرین راه علاج آنهاست؛ هرچند مشکلات اجتماعی شان، پیش و پس از عمل فرق چندانی نمی کند و مشکلات جسمانی عمل جراحی نیز تا آخر عمر دست از سرشان برنمی دارد، اغلب آنها به این کار اصرار دارند، چون در این صورت خیالشان راحت تر است و تکلیف خود را می دانند.

اختلال در هویت جنسی که به اختصار T.S نامیده می شود، تا اوایل قرن بیستم از لحاظ علمی تعریف نشده بود. کارشناسان معتقدند «ترانس سکشوالیته» یا تی‌اس یا جنسیت بینابین که امروزه در قالب غلطی مصطلح به آن اختلال دو جنسی می‌گویند، بیماری است مادرزادی که از 3 یا 4 سالگی نخستین علائم آن ظاهر می‌شود و در دوران بلوغ به اوج می‌رسد.و از هر 100 هزار نفر 7 نفر به آن مبتلا می شوند .

در کشور ما امام خمینی (ره) در سال 1363 با صدور فتوایی، عمل تغییر جنسیت را مجاز اعلام کرد، این فتوا در پی آنی صادر شد که مریم ملک آرا، یکی از ایرانیانی بود که تغییر جنسیت داد.

در همین زمینه با ترانه آرام نماینده این گروه گفت وگویی را انجام داده ایم. وی از مشکلات خود و دوستانش می گوید و بر فرهنگ سازی خانواده ها برای برخورد با این افراد تاکید دارد.

خانم آرام وقتی متوجه بیماری تان شدید و خواستید تغییر جنسیت بدهید برخورد خانواده تان چه بود؟

خوشبختانه من از بیماران خوش شانس اختلال هویت جنسی هستم. چون پدرم فوت کرده بود و مادرم هم پرستار بود و با این موضوع مشکلی نداشت.برای همین به راحتی این عمل را انجام دادم.

البته وقتی کوچکتر بودم عمویم که در کرمان زندگی می کند به خاطر رفتارهایم کتک مفصلی به من زد و می خواست با اینکار مثلا من را تنبیه کند. اما در کل مشکلی در خانواده نداشتم.

شما چند سال پیش این عمل را انجام دادید؟

6 سال پیش.من پسر بودم که عمل کردم و دختر شدم.

در این مدت توانستید با جامعه کنار بیایید؟و شاید بهتر بگوییم جامعه توانسته با شما کنار بییاید ؟

من مشکلی ندارم و فعالیتهای اجتماعی ام را انجام می دهم و به عنوان یک شاعر و نویسنده کار می کنم. دو سال هم شاگرد آقای کیمیایی بودم. من با جامعه هیچ مشکلی ندارم.البته وضعیت همه به این راحتی نیست .خیلی ها بوده اند که از خانواده و شهرشان ترد شده اند و یا حتی توسط خانواده به قتل رسیده اند.

هیچوقت به این مسئله فکر کردید که ممکن است بعد از عمل پشیمان شوید ؟اصلا برای آماده سازی بیمار برای عمل جراحی کار خاصی هم انجام می شود؟

دوسال قبل از عمل باید حتما لباس جنسی که می خواهد به تغییر کند را بپوشد و از نظر روحی آمادگی پیدا کند که که با آن شکل در جامعه نمایان شود. برای آماده سازی بیمار از نظر روحی برای انجام عمل بین شش تا 10 ماه زمان لازم است،

من وقتی برای اولین بار روسری سر کردم لذتی را در زندگی تجربه کردم که تا آن موقع از آن محروم بودم و تمام بیماران اختلال هویت جنسی چنین حسی دارند چون آن ها از نظر روحی خود را متعلق به جنس دیگر می دانند .اما مواردی هم وجود دارد که افراد هموسکچوال یا همجنس گرا با این بیماران اشتباه گرفته می شوند در این صورت و در صورت انجام عمل جراحی، پیامدهای بدی در انتظار بیمار خواهد بود، زیرا برخی افراد پس از انجام عمل جراحی احساس پشیمانی می کنند و چون دیگر راه برگشتی نیست، خودکشی می کنند .

آیا به لحاظ علمی مشخص شده که این بیماری چرا بوجود می آید و چرا افراد اینگونه می شوند؟ و کارکرد مغزشان دچار مشکل می شود؟

رشد مغزی و جسمی جنین در 3 ماهگی حاملگی مشخص می شود و در همین زمان مغز تحت تاثیر فعل و انفعالات قرار می گیرد. اگر یکی از ژن ها به طور وارونه سوار شود فردی با هویت جنسی واژگون به دنیا می آید و آنها ما هستیم. البته عنوان می شود که استرس مادران بسیار تاثیر می گذارد. بعضی از خانواده ها می گویند: این چه بلایی است که بر سر ما آمده اما این بلا نیست . این هم نوعی بیماری است که درمان شدنی است فقط باید آن را شناخت. متاسفانه این افراد مورد اذیت خانواده قرار می گیرند و از خانه طرد می شوند . پدرها و مادرها با گذاشتن نام ننگ خانواده و با تفکر آبروریزی این جوانان بی گناه و بی تقصیر را از خانه بیرون می اندازند و ما شاهد بیمارانی بی جا و مکان گاهی با شناسنامه دخترانه و رفتاری پسرانه و گاهی بالعکس مواجه می شویم. گروه بزرگی از این بیماران به ناچار تن به خود فروشی می دهند و سیستم جامعه را مریض می کنند. اما آنها مقصر نیستند.

به موضوع استرس در سه ماهگی اول بارداری اشاره شد. برای همین عنوان می شود که در زمان جنگ ایران و عراق یعنی دهه 60 آمار اختلال دوجنسیتی در کشور ما بیشتر از زمانهای دیگر است؟

شاید اما آمار ما نشان می دهد که در دهه 70 با زهم آمار بالاتر رفته است والبته بیشتر هم در شمال زندگی می کنند و آنجا جنگی نبوده.بنابراین من این موضوع را قبول ندارم.

بهترین سن عمل برای این افراد چه سنی است؟

گروهی از اینها زن هستند و باید زن باشند و گروهی دیگر مرد هستند و باید مردانه زندگی کنند. بهترین سن برای درمان این بیماران 18 تا 22 سالگی است که باید این بیماران تحت عمل جراحی قرار بگیرند و از نظر غدد داخلی و از لحاظ جنسیت با تکلیفی روشن به زندگی شان ادامه دهند.

شما آماری دارید که چند درصد از نوزان دچار این مشکل می شوند؟

مطابق آمار موجود که از سوی سازمان بهداشت جهانی اعلام شده از هر صد هزار پسر متولد شده، یک نفر و از هر چهارصد هزار دختر متولد شده، یک نفر دارای این اختلال است.

بر پایه آمارهای موجود در جهان، بین 40 تا 60 درصد از بیماران مبتلا به تی. اس به دلیل فشار ناشی از تضاد جسم و روح خود، دست به خودکشی می زنند و بقیه بیماران هم یا با انجام عمل جراحی تغییر جنسیت می دهند و یا به افسردگی های شدید مبتلا می شوند.

به عنوان نماینده این افراد چه کاری برای حل مشکل آنها در جامعه انجام داده اید؟

نبود فرهنگ سازی درست برای خانواده ها، باعث شده که پدر و مادرها تی اس را قبول نکنند و در نتیجه بیماران مبتلا به تی اس یا از سوی خانواده طرد شده و یا از خانه فرار می کنند.

ما کار خطایی نکرده ایم. فقط مشکلی داریم که باید برای آن کار شود، برخی از همسانان من بر اثر فشار جامعه یا معتاد می شوند و یا دست به خودکشی می زنند. پس از عمل همیشه به دنبال آن هستیم که کسی متوجه گذشته ما نشود، چراکه در صورت اطلاع پیدا کردن با نگاه پرسشگرانه افراد روبه رو می شویم.

متأسفانه بیماری تی اس، هنوز در جامعه ما و در بین مردم حل نشده و خیلی ها ما را به چشم یک منحرف نگاه می کنند. این نگاه زجر آور بوده و تحمل آن از مرگ سخت تر است.

همه ما روزی که به دنیا می آییم، تمایل به رفتارهای دوگانه زنانه یا مردانه داریم. در آغاز نوجوانی یعنی سن 12 یا 13 سالگی این بحران شدید است حوادث و جریان های زندگی است که می تواند هر یک از ما را مرد مرد یا زن زن کند اما مبتلایان به اختلال هویت جنسی بین جنسیت خودشان و احساس ذهنی در مورد انتخاب سبک زندگی مردانه یا زنانه با کشمکش عجیبی روبه رو می شوند.

بسیاری از خانواده ها، نسبت به فرد مبتلا به این بیماری که در خانواده دارند رفتار مناسبی نداشته و اغلب آنها را طرد کرده یا مورد آزار و اذیت قرار می دهند.اما من معتقدم برای حمایت از افراد مبتلا به اختلال هویت جنسی باید دست به دامان قانون شد که به صورت کامل و دقیق مشخص باشد؛ بنابراین باید قانونی تعریف و تهیه شود که تمام وجوه زندگی، کار، درمان، تحصیل، برخوردهای قانونی، شناسنامه و هویت جامعه تی اس ایران را در بر بگیرد.

نباید وجود این افراد را در جامعه نادیده گرفت.

جامعه چه چیزی باید از این افراد بداند. منظورم این است که شما برای اینکه این فرهنگ سازی که به آن تکیه دارید چه کاری انجام داده اید؟

مهمترین مسئله ای که اجتماع ما هم مثل اجتماعات مطرح دیگر در دنیا باید آن را بداند این است که این بیماران موجوداتی هستندکه مغزشان .. افکارشان.. روح و روانشان با جسمشان مغایرت دارد. خودشان نمی دانند که مرد هستند یا زن. دختر هستند یا پسر. روان و فکر این افراد در یک مسیر مشخص و هدفدار حرکت نمی کند. یعنی اختلال در هویت جنسی برایشان به و جود آمده.

من از بچگی عاشق عروسک بودم و همیشه عروسک بازی می کردم ، این موضوع در سن مدرسه یعنی هفت سالگی کاملاً محرز شد. برای همین مربیان مدارس باید بدانند که از هر صد یا هزار بچه ممکن است یکی این مشکل را داشته باشند و اینکه بعد از شناخت به آنها کمک کنند و بی جهت آنها را تنبیه نکنند. اجازه بدهند در بین دیگران باشند و جایگاه مشخص داشته باشند. مثل بقیه بچه ها تا اینکه به سن بلوغ یعنی دوازده یا سیزده سالگی که این سن را می توان وحشتناک ترین دوره قلمداد کرد. آنها را در این سن اینچنین می توان تعریف کرد: انسانی که در جسمش محبوس شده...

جسمش مال خودش نیست می خواهد به همه این را بگوید اما هیچکس قبول نمی کند.هیچ ابراز وجودی را نمی تواند ثابت کند و دقیقاً در همین سن است که اگر فکری پسرانه داشته باشد و جسمی دخترانه طبعاً رفتاری پسرانه از خود بروز می دهد و در اجتماع و خانواده دچار مشکل می شود و بالعکس اگر فکری دخترانه داشته باشد و جسمی پسرانه .. رفتاری دخترانه پیش می گیرد.من تا دبیرستان مشکل چندانی نداشتم اما در دبیرستان که این موضوع بیشتر حاد شد گوشه گیری می کردم چون بچه ها به من می گفتند ِاوا خواهر. در صورتی که اوا خواهر به گروه کوچکی اطلاق می شود که میل به همجنس گرایی داشته و از روی انحراف فکری به این گروه راه پیدا کردند. اما گروه روان دگر جنسی یا ترا جنسیتی هیچ تمایلی به همجنس گرایی نداشته و ندارند.

دولت چه کمکی به این افراد می کند؟

سازمان بهزیستی، با در اختیار داشتن بودجه ای محدود، تنها می تواند مبلغ بین یک تا پنج میلیون تومان را برای عمل جراحی بیماران مبتلا به T.S پرداخت کند، این در حالی است که میانگین هزینه جراحی بین 15 تا 25 میلیون تومان است.

در حالیکه تبدیل زن به مرد به مراتب سخت‌تر از مرد به زن است و شاید همین سبب شده است هزینه جراحی 87 ساعته تبدیل زن به مرد به طور میانگین تقریبا 9 میلیون تومان و هزینه تبدیل مرد به زن در 54 ساعت حدود 7 میلیون تومان باشد.البته برخی از جراحان نیز هزینه‌ای بالاتر را برای چنین عملی پیشنهاد می‌کنند که بسته به نوع بیمارستان و تجهیزات آن ممکن است به 25 یا 30 میلیون تومان برسد.

بیشترین مشکل این افراد بعد از اینکه وارد جامعه می شوند چیست؟ خود شما مشکلی نداشتید؟

من مشکل مالی نداشتم و خانواده ام که گفتم با این موضوع کنار آمده بودند. اما بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی با آسیب های بسیاری مواجه هستند. از پذیرفته نشدن در جامعه تا درمان هایی که در طولانی مدت اتفاق می افتد.

اما یکی از آسیب هایی که می تواند بسیار برای آنها خطرآفرین باشد، بیکاری است. مبتلایان به اختلاف هویت جنسی، به دلیل محدودیت در دسترسی به مشاغل قانونی، رو به فعالیت‌های غیر قانونی از جمله تن‌فروشی و اعتیاد می‌آورند.

در آخر خوب است به این نکته اشاره کنم که ما در مورد تغییر جنسیت و فتوای امام خمینی که این مسئله را مجاز دانستند یکی از مترقی ترین کشورها و پیشرو ترین کشور های جهان هستیم و کاش وقتی آقای احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا با پرسشی در مورد همجنس گرایی رو به رو شدند این پاسخ را می دادند که ما چنین قانونی داریم که یکی از مترقی ترین قوانین حقوق بشری است .