رسوایی بزرگ برای خواننده مشهور ایرانی

کاورهای خارجی، ملودی‌های کپی و جعل آهنگ‌های خوانندگان دیگر، خواننده‌های موسیقی پاپ ایران را رسوا کرد. در این بین آلبوم «رگ خواب» محسن یگانه از این رسوایی بی نصیب نماند.

به گزارش پانا، طرفداران محسن یگانه در یک موضع گیری اعلام کرده بودند که برای آنها باور کردنی نیست قطعات پرطرفدار آلبوم های رسمی این خواننده «کاور» است. خواسته آنها هم این بود که فقط در صورت معرفی اصل آثار راضی می شوند و از مواضع خود کوتاه می‌آیند. قطعا هنر محسن یگانه در کنار هم قرار دادن خط ملودی های مختلف و میکس آنها و بوجود آوردن ملودی های تاثیر گذار در البوم هایش، بسیار قابل توجه و قابل احترام است.

حدود یک سال پیش سایت farskids در اقدامی جالب توجه حدود ۱۵۰ قطعه از آثار بزرگان موسیقی کشور را همراه با اصل آن قطعات ( قطعات خارجی ای که از سوی بزرگان موسیقی داخلی بدون ذکر منبع کاور شده بودند و ملودی هایشان به نام آقایان خواننده ها و آهنگسازان داخلی سند خورده بود) در فایلی واحد و با حجم نزدیک به ۵۰۰ مگابایت، منتشر کرد تا اعتبار بسیاری از بزرگان موسیقی کشور زیر سوال رود و موسیقی پاپ در آستانه یک آبروریزی بزرگ قرار بگیرد. به دو روز نکشید که کل این فایل از روی خروجی این سایت حذف شد.

علی جهان دیده ، مدیر آن سایت درباره آن روز و آن فایل جنجالی می گوید : « تقریبا همه خواننده هایی که از آنها در این فایل به نوعی قطعه ای وجود داشت تماس گرفتند و التماس می کردند که آنرا از روی خروجی سایت برداریم. بعضی ها که تعداد قطعات شان زیاد بود حتی به گریه افتاده بودند. آنها دیده بودند که دیگر چاره ای جز قبول همه اتهامات ندارند و مجبورند به اشتباه شان اعتراف کنند. قطعات کاور با صدای آنها خوانده و منتشر شده بود و نام خودشان به عنوان آهنگساز ذکر شده بود و انتشار این فایل به نوعی حقایق را بازگو می کرد. فشارها از سوی خواننده ها بروی ما بیشتر شد و بعد که دیدیم هنرمندان موجه و بزرگ داخلی با ما تماس گرفتند و از ما خواستند که آن فایل را برداریم، دیگر به احترام آنها کل آن قطعات را حذف کردیم.»

* آن سایت مخوف

شاید در این بین این سوال برایتان مطرح شده باشد که بزرگان داخلی چطور و از چه طریقی به ملودی های آثار خوب جهانی که کمتر شنیده می شوند دسترسی پیدا می کنند. جواب این سوال را یکی از خواننده های پر آوازه داخلی اینگونه می دهد:« یک سایت یونانی هست که من به تازگی متوجه شده ام بسیاری از خواننده های داخلی و موزیسین های داخل کشور با آن ارتباط دارند. این سایت ( متاسفانه به دلایلی نمی توانیم نام کامل سایت را ذکر کنیم ولی اگر به صورت اختصاری بخواهیم به آن اشاره کنیم آدرسش می شود : «G.m.com») برای عضو گیری اش پول ناچیزی دریافت می کند و پس از اینکه در آن ثبت نام به عمل آمد و تائید می شود که عضو ثبت نام شده از خواننده ها و آهنگسازان و موزیسین های به نام یک کشور است ، هر هفته دو خط ملودی ۳۰ ثانیه ای برای او ارسال می شود و در صورتی که مورد توجه طرف ایرانی قرار گرفت در ازای در یافت ۱۰ دلار ملودی اصلی برای او ایمیل می شود. البته نام خواننده و نام قطعه ای که این ملودی مختص آن بوده و نام آلبومی که این قطعه در آن گنجانده شده هم به همراه ملودی فرستاده می شود ولی طرف ایرانی معمولا یا آن ملودی را خودش می خواند و با گذاشتن ترانه فارسی روی آن ، در آلبوم اش قرار می دهد و یا آنرا با قیمتی در حدود یک و نیم تا دو میلیون تومان به خواننده های دیگر می فروشد! در هر دو حالت هم در برابر نام آهنگساز این قطعه، نام خود طرف ایرانی ذکر می شود! اتفاقی که قطعا حرفه ای نیست ولی به صورت گسترده در بازار موسیقی کشور شاهد اش هستیم.

* عرف نادرست

«کاور کردن» مترادف استفاده از ملودی و آهنگ قطعات دیگر با ایجاد برخی تغییرات کوچک در خط ملودی آن است که البته در نگاه جهانی، اتفاقی مرسوم و متداول است. بسیاری از جوانانی که عشق موسیقی دارند یا حتی خواننده‌های سرشناس، آثار جاودان بزرگان موسیقی را «کاور » می‌کنند و بخش هایی از ملودی آن را با ذکر منبع و مشخصات قطعه اصلی، انتخاب و در آثار خودشان اجرا می کنند. توجه داشته باشید که «کاور کردن» فرقی بنیادین با «بازخوانی قطعات» دارد و به هیچ وجه نباید این دو مفهوم را با هم اشتباه گرفت.

در ایران مفهومی که از «کاور کردن» در ذهن اهالی موسیقی است، بیشتر اوقات با واکنش‌های منفی رو به رو می‌شود. یعنی مخاطبان خواننده‌ای به محض اینکه بفهمند قطعه‌ای از آن خواننده ، کپی برابر اصل ملودی یک خواننده دیگر است، دیگر کوتاه بیا نیستند و با هجوم به سایت های هواداری آن خواننده حسابی از خجالت او در می آیند. برای همین است که ستاره های موسیقی داخلی خیلی کم پیش می‌آید که در معرفی آثارشان در شناسنامه آلبوم ، منبع ملودی هایشان را معرفی کنند و با توجه به اینکه ایران شامل قانون کپی رایت نیست، هنرمندان داخلی به راحتی ملودی ها را به اسم خود در شناسنامه آلبوم می زنند و برای خودشان آوازه و اعتبار کسب می‌کنند.