ترانه علیدوستی: اسم همسرم را گذاشته‌اند تاجر ونیزی!

ترانه علیدوستی صحبت‌های جالبی درمورد فعالیت سینمایی خود کرده است.

بی رودربایستی به صدرعاملی گفتم من نمی‌آیم!

نسخه‌ای از «زندگی با چشمان بسته» را که در ابتدا خواندم، نپذیرفتم، بی رودربایستی به آقای صدرعاملی گفتم شما خودتان چه فکر می‌کنید. گفت می‌دانم مشکلاتش را، گفتم خب من نمی‌آیم. سه چهار ماه بعد تلفن زدند و گفتند فیلمنامه بازنویسی شده با بدبینی فکر کردم مگر حالا چه تغییری می‌تواند اتفاق افتاده باشد، اما فیلمنامه جدید اصلا فیلمنامه دیگری بود و فقط طرح یک خطی فیلمنامه قبلی در آن مانده بود. خیلی بهتر شده بود و از چیزی که الان می‌بینید محکم‌تر بود، اما در طول ساخت به آن اطمینان نکردیم و هر روز نظرمان را عوض کردیم و فیلم چندلحنه شد.

اولین پشیمانی‌ام این بود که سازم را کنار گذاشتم

اولین پشیمانی‌ام در زندگی این بود که سازم{کلارینت} را کنار گذاشتم. بازیگری و نوازندگی لحن نزدیک به همی دارند. تصور جمعی بر این است که هر دوی اینها کارهای اجرایی است و در آن‌ها خلاقیت محدود است؛ یعنی در بازیگری تالیف وجود ندارد و تو مجری متن صاحب اثر هستی و در نوازندگی هم از روی نت می‌زنی ولی این جور نیست... نوازنده که مثل کیبورد نیست هر بار دکمه‌اش را بزنی یک صدا بدهد. آدمی که پشت اجرا هست تاثیر دارد. بازیگری هم برایم همین طوری است.

شخصیت‌هایم قورباغه و ماهی بودند

پنجم دبستان یک دفترچه داشتم که تویش قصه مینوشتم. شخصیت‌هایم آن موقع البته قورباغه و ماهی بودند.

می‌گویند خاک بر سرت «ابله» را می‌گذاری کنار؟!

من «ابله» را تا آخر نخوانده‌ام، می‌دانم که گاهی هم بد است. دیده‌ام میگویند خاک بر سرت «ابله» را می‌گذاری کنار؟! بعضی‌ها یک احترام تاریخی به آثار ماندگار می‌گذارند. لذت بردن من اما زیاد ربطی به خاطره جمعی ندارد. در حد شعورم است دیگر.

اسم همسرم را گذاشته‌اند تاجر ونیزی

برداشته‌اند تیتر زده‌اند ترانه زن یک تاجر مقیم انگلیس شد و الان هم لندن است. دوستان‌مان به شوخی سربه سر همسرم می‌گذارند و اسم همسرم را گذاشته اند تاجر ونیزی! من و همسرم هم‌سن هستیم و او تا ماه پیش دانشجو بود و درسش تازه تمام شده!