برنز رنگ اولین مدال ایران که به نام کیانوش رستمی ضرب شد

دلاور کرمانشاهی ایران در رقابتی نفسگیر با رفبای لهستانی و روس خود در رده سوم قرار گرفت و به مدال برنز دست یافت و اولین مدال کاروان ایران را کسب کرد . اگرچه جنس مدالش برنز بود. دیگر ورزشکار ما در این دسته سهراب مرادی بود که درست به سبک شاهین نصیری نیا در المپیک سیدنی از بازی ها کنار رفت . حذفی مشکوک که در روزهای آینده می تواند خبرساز شود.
هنوز مسابقه در حرکت یک ضرب دسته 85 کیلوگرم به نیمه های خود نرسیده بود که سهراب مرادی با دوبنده مشکی رنگ و چهره ای مضطرب تر از همیشه برای مهار وزنه 166 کیلوگرم به روی تخته آمد. صدای بوقها و تشویقها همه جا را گرفته بود و پودر به دستش آغشته کرد. پشت وزنه آمد و دستش را به وزنه قفل کرد. تا زانو بالا آورد و رها کرد. تماشاگران دو دقیقه دیگر صبر کردند. باز همان صحنه تکرار شد. به روی تخته آمد و وزنه را تا زانو بالا آورد و انداخت. کوروش باقری، حسین رضازاده و سجاد انوشیروانی که پشت صحنه بودند، حسابی ناراحت و مضطرب بودند. کوروش فریاد می کشید. تصویر تلویزیونی نشان می داد که مرادی به باقری می گوید نمی توانم وزنه بزنم. به طور حتم یک اتفاقی افتاده بود. امروز رقابتهای وزنه برداری از هر روز دیگر غریب تر بود. مرادی برای وزنه سوم به روی تخته آمد. این بار کوروش با دو دست به صورت مرادی کوبید تا به خودش بیاید. سهراب آمد و این بار کمی تلاش کرد و وزنه را به صورت نشسته بالای سر برد و در چشم بر هم زدنی انداخت. انداخت تا براحتی صحنه بزرگ المپیک را از دست بدهد.
در این شرایط همه ایرانیان حاضر در سالن بهت زده شده بودند. کسی یارای تشویق نداشت. همه زبانشان بند آمده بود. حتما یک اتفاقی افتاده. او در یک ضرب حتی وزنه های 172 کیلوگرم هم بالای سر برده بود. وزنه 166 کیلوگرم را حتی ساعت 3 نیمه شب هم می توانست به روی سر ببرد. واقعا چه اتفاقی افتاده بود؟ این سئوالی بود که همه از هم می پرسیدند.
پس از این لحظه تنها نوری که ایرانیان در سالن اکسل به داشتند، وزنه زدن با قدرت کیانوش رستمی بود. تنها او می توانست با مدال طلای خود دل ایرانیان و صدها هزار نفری که در سراسر دنیا چشم به او دوخته بودند را شاد کند.
اندک اندک حرکت یک ضرب رو به پایان بود و کیانوش رستمی برای مهار وزنه 171 کیلوگرم به روی تخته آمد. دوبنده زیبای زرد و مشکی بر تن داشت. دستش را آغشته به پودر منیزیم کرد و با صدای تشویق ایرانیان پای وزنه آمد. دستش را قفل کرد. او حالا امید همه ایرانیان برای رسیدن به جدول مدالهای المپیک لندن است. رستمی 171 کیلوگرم را با سختی بلند کرد و ایستاد تا صدای تشویق ایرانیان به هوا برود. حالا او امید ما را دوباره زنده کرده بود.
رستمی لحظاتی بعد درحالیکه هنوز دو وزنه بردار دیگر اصلا روی تخته نیامده بودند، دوباره پشت وزنه آمد برای مهار وزنه 174 کیلوگرمی. برای بار اول وزنه را بالای سر آورد، اما نتوانست نگه دارد و بر زمین انداخت. بازهم پیش از دو حریف دیگرش باید به روی تخته می آمد برای مهار همان وزنه ای که انداخته بود. 174 کیلوگرمی که بارها در تمرینها زده بود. باز هم آمد و وزنه را به روی سر کشید و هرچه زور زد نتوانست وزنه را بالای سر نگه دارد. او با انداختن این وزنه ها، امیدهای رسیدن به مدال طلایش بسیار کمتر از قبل شده بود، اما همچنان جا برای او روی سکوی المپیک بود و می توانست در دوضرب عقب افتادگی اش را جبران کند.
در عوض وزنه برداران ایران، حریفان روس، بلاروسی و چینی بسیار آمده و قبراق بودند. طوری که حسابی کیانوش رستمی را از طلا دور می کردند.
در حرکت یک ضرب، قهرمان المپیک پکن - لو یانگ با رکورد 178 به کار خود پایان داد تا فاصله مناسبی با حریفان در یکضرب پیدا کند. پس از او آئوخادوف از روسیه با رکورد 175 کیلوگرم در مکان دوم ایستاد و پس از آنها آدریان ژیلنسکی از بلاروس با رکورد 174 کیلوگرم در مکان سوم ایستاد. رستمی نیز با همان رکورد 171 کیلوگرم در مکان پنجم بود.
** شوک چینی به کاروان ایران
وزنه برداری رشته بسیار پیچیده ای است. وزنه بردار قدرتمندی که در حرکت یک ضرب همه را جا گذاشته بود، در همان اواسط حرکت دوضرب حتی حریف وزنه 205 کیلوگرمی نشد و کیانوش رستمی را یک قدم به مدال طلای المپیک نزدیک کرد. او سه بار پشت وزنه 205 کیلوگرمی آمد و به صورت نه چندان معمولی وزنه را به روی سینه کشید و انداخت.
حالا کیانوش بود و دو وزنه بردار روس و بلاروس که با یکدیگر برای مدال طلای المپیک جنگ کنند.
کیانوش برای نخستین حرکت یکضرب وزنه 209 کیلوگرم را انتخاب کرد تا حداقل با مهار این وزنه یک قدم هم او برای مدال طلای المپیک بردارد. او پشت وزنه آمد و رضازاده و باقری پای پله ها ایستادند. دستش را قفل کرد و وزنه را به روی سینه گذاشت. بلند شد. نفس عمیقی کشید و تنها در سالن صدای نفسهای بلند او می آمد. چند ثانیه مکث و پس از آن با قدرت وزنه را بالای سر برد.
نکته بسیار جالب در این رقابت دوازده نفره این بود که قهرمانان و بزرگان این دسته که در یکضرب آزادانه وزنه های سنگین را مهار کرده بودند، در دوضرب همچون برگ درخت وزنه ها را بر زمین می انداختند. به طوریکه هنوز مسابقه تمام نشده بود و پنج وزنه بردار از گردونه رقابت کنار رفته بودند.
با این حال ائوخادوف از روسیه، وزنه بردار گمنام مصری و آدریان ژیلنسکی با کیانوش رستمی حسابی یقه هم را گرفته بودند تا بتوانند مدال طلا را از گردن یکدیگر خارج کنند.
دیگر رقابت در حال به پایان رسیدن بود. یکی دو ضرب دیگر بیشتر باقی نمانده بود. رستمی برای حرکت دوم دوضرب به روی تخته آمد. او همچنان از حریفان خود عقب بود، اما قهرمان جهان در سال 2011 آمده بود تا با مدالی خوشرنگ به خانه بازگردد. وزنه 214 کیلوگرم وزنه بسیار سنگینی بود که رستمی انتخاب کرد. این وزنه او را تا یک قدمی مدال طلا می برد.
کیانوش به سالن وارد شد. صدای فریاد ائمه اطهار در سالن شنیده می شد. همه ایران – ایران می کردند. کیانوش اگرچه می دانست وزنه بسیار سنگین است، اما پشت وزنه آمد. وزنه را به روی سینه کشید، اما در مهار آن موفق نبود. اشکالی نداشت. همچنان یک حرکت باقی است. او برای سومین بار هم نتوانست این وزنه را بالای سر ببرد تا مدالهای طلا و نقره را از گردنش خارج کند.
در این وزن مدال طلا به آدریان ژیلنسکی از لهستان شد، آپتی آئوخادوف از روسیه دوم شد و کیانوش رستمی در مکان سوم ایستاد.