"حلزون" پول ساز اما اعتماد سوز

« از دو ماه پیش و بعد از استقرار تیم جدید در سازمان دارو و غذا و با بررسی های مجدد،  مشخص شد که کرم حلزون هیچ گونه مجوزی برای تولید در کشور ندارد و حتی مستندات خط تولید و مواد مصرفی این محصول نیز وجود  خارجی  ندارد»

این تازه ترین اظهار نظر یک مقام وزارت بهداشت (آقای عباس حاجی آخوندی رییس سازمان غذا و دارو) درباره بحث انگیزترین محصول تبلیغ شده در صدا و سیماست.

از همان زمانی که شبکه های مختلف تلویزیونی داخلی به صورت گسترده به تبلیغ محصول کرم حلزون پرداختند و همه را به یاد تبلیغات شبکه های ماهواره ای انداختند این بحث درگرفت که تا چه اندازه می توان به تبلیغات این محصول اعتماد کرد.

رییس سازمان صدا و سیما از اشاره مستقیم پرهیز و به این توضیح بسنده می کرد که پخش آگهی ها بر اساس ضوابط مشخص صورت می پذیرد و آگهی دهندگان مجوز سازمان های مربوط را ارایه می کنند.

بدین ترتیب صدا و سیما اصطلاحا توپ را به زمین وزارت بهداشت انداخت و متقابلا این وزارتخانه اعلام می کرد در قبال مصرف کرم حلزون مسوولیتی ندارد. پیشتر معاون سازمان غذا و دارو (دکتر محمد رضا فاضلی) گفته بود « در حال بررسی مستندات تولید فرآورده کرم حلزون هستیم و هرچند تایید مصرف را نباید از ما بخواهید اما بابت میزان سلامت آن چندان جای نگرانی نیست.»

با توجه به این که سازمان بازرگانی صدا وسیما برای پخش آگهی های مرتبط با سلامت مردم مجوز وزارت بهداشت را مطالبه می کند نخستین پرسشی که به ذهن متبادر می شود این است که آیا وزارت بهداشت مجوز لازم برای پخش آگهی کرم حلزون را صادر کرده بود و در بررسی های بعد به این نتیجه رسید که مجوز تولید و پخش ندارد یا از ابتدا دقت لازم اعمال نشده بود؟  درهر حالت به نظر می رسد وزارت بهداشت، اعتبار خود را پای یک آگهی تجاری ریخت که هر چند برای صدا و سیما و صاحبان این کالا درآمدهای هنگفت به دنبال داشته اما به اعتبار و میزان اعتماد مردم به وزارت بهداشت در زمینه اظهار نظر درباره سلامت و صحت محصولات آسیب  رسانده است.

وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی چندان که از عنوان آن  برمی آید مسوولیت دارد تردیدهای جامعه در مصرف کالاهای تولیدی و وارداتی را که با جان و سلامت مردم ارتباط دارد مرتفع کند. اما آیا در موارد خاص و مقاطع حساس شاهد این مهم بوده ایم؟

کما این که هنوز هم به درستی مشخص نشده موضع صریح و قطعی وزارت بهداشت در قبال شایعه آلودگی برنج های هندی به سرب  وآرسنیک چیست؟ پس از آن که موسسه استاندارد میزان سرب موجود در برنج های وارداتی را تا پنج برابر حد مجاز اعلام کرد وزارت بهداشت ناگزیر از موضع گیری شد و آلودگی 8 نوع برنج وارداتی به سرب را تایید کرد اما باز هم افکار عمومی نمی داند کدام یک آلوده است و کدام نیست و همچنان هاله ای از شایعات پیرامون این محصول باقی مانده است. حال آن که اظهار نظر صریح در این باره هم نگرانی های مردم را مرتفع می ساخت و هم به رونق تولید داخلی مدد می رساند.

در قضیه شایعه آلودگی آب تهران البته وزارت بهداشت موضع صریحی گرفت و رای به سلامت آن داد اما تردیدهایی که بر سر مواردی چون برنج وارداتی، سبزی های آبیاری شده با پساب ها، مسمومیت میوه ها به خاطر استفاده از نوعی کود وارداتی و دست آخر شایعات مربوط به تبعات پارازیت های ارسالی علیه امواج ماهواره ای شکل گرفته بود موجب شد این تصور شکل گیرد که اعلام سلامت آب شرب نیز بنا به مصلحت صورت پذیرفته و چه بسا واقعیت جز این باشد یا حاوی تمام واقعیت نباشد.

 روشن است که پوشش تبلیغاتی گسترده کرم حلزون در صدا و سیما با نگاه کسب درآمد صورت پذیرفته و پیداست که هر چند شبکه های رادیویی و تلویزیونی سلامت به راه انداخته اند اما خود را متولی و متعهد به تضمین سلامت مردم نمی دانند. جنبه مهم دیگر غیر از درآمد زایی،  تنوع بخشی به آگهی های صدا وسیماست که در دایره بانک ها و تلفن همراه محدود مانده والبته انگیزه جذاب رقابت با شبکه های ماهواره ای فارسی زبان. حال آن که  از وزارت بهداشت انتظار می رفت و دغدغه های متفاوتی به نسبت صدا وسیما داشته باشد.

  مطابق کشف جدید سازمان غذا و دارو برند کرم حلزون مجوز ندارد و با توجه به این که خارج از شبکه رسمی توزیع دارو و مواد آرایشی و بهداشتی توزیع می شود طبعا درآمد مالیاتی هم برای دولت دربرندارد. با این وصف پرسش اساسی این است وزارت بهداشت چرا سرمایه اعتماد عمومی به خود رابرای تامین آگهی سازمانی که از بودجه دولتی ارتزاق می کند به حراج گذاشت؟

آیا جز این است که سازمان غذا و داروی جمهوری اسلامی ایران و نام و نشان آن تا قبل از این قضایا  نزد عده ای گاه به اعتباری نزدیک به سازمان بسیار معتبر و مشهور مشابه در ایالات متحده دست یافته بود؟

حلزون هر قدر هم برای تولیدکنندگان و تبلیغ کنندگان پول ساز بوده باشد برای وزارت بهداشت اعتماد سوز بوده است.