رمانی که فروشش نذر بیمار «ماه عسل» شد

این شاعر و نویسنده گفت: پنج کتاب آماده انتشار دارم که همه را به انتشارات آوای کلار سپرده‌ام. مدت‌ها بود به دلیل مشکلات ارشاد و کاغذ منتشر نمی‌شدند، تا این‌که ماه پیش یکی از آن‌ها که رمانی به نام «هامون و قلاغ‌های باغ شازده» است، منتشر شد.

او افزود: قرار بود این کتاب یکشنبه ماه پیش معرفی شود. روز شنبه یکی از دوستان در تماسی به من گفت خانواده جوانی که در بچگی تصادف کرده و به کما رفته، برای اعزام او به آلمان جهت درمان، به پول نیاز دارند. گویا در برنامه تلویزیونی ماه عسل هم درباره این جوان صحبت شده بود. آن روز من مثل یک نذر با خدا عهد بستم که هرکس روز یکشنبه این کتاب را خرید،‌ درآمد آن هر مبلغی بود، آن را برای این جوان کنار بگذارم. تعدادی از دوستان خیر آمدند و یک جلد از کتاب را خریدند،‌ اما مثلا 500 هزار تومان پرداختند و درنهایت مبلغ خوبی جمع شد که به حساب خانواده آن جوان واریز کردیم. این اتفاق فرخنده‌ای بود که در بدو انتشار این کتاب برایش رخ داد.

تاجبخش همچنین عنوان کرد: چند روز پیش هم به من خبر دادند که مجوز نشر مجموعه داستان «لحظه‌های قالیچه» صادر شده است. کتاب‌های دیگرم، سه مجموعه شعر به نام‌های «باغ هزاران پرچین»، «بی‌بی شهربانو» و «بچه‌هایم همه عشق، بچه‌هایم گل سرخ» هستند که هنوز منتشر نشده‌اند. این مجموعه‌ها شامل شعرهایی در قالب‌های غزل و نیمایی هستند. من در این‌باره خود را محدود نمی‌کنم. اندیشه‌ای که وارد ذهنم می‌شود، خود قالبش را انتخاب می‌کند، به همین دلیل در کارهایم هم غزل، هم رباعی و هم شعر نیمایی دیده می‌شود.

او در ادامه درباره فعالیتش در انجمن ادبی غزل، گفت: مهرماه 60 پسر و برادرزاده‌ام در جبهه بودند. در آن زمان تصمیم گرفتیم دل‌تنگی‌های‌مان را در جلسات شعر رفع کنیم و از همان زمان، انجمن ادبی غزل را تشکیل دادیم که تا امروز 32 سال است که این جلسات را برگزار می‌کنیم. این جلسات آخرین یکشنبه هر ماه از ساعت 18 تا 21 برگزار می‌شود. من هیچ‌کس را دعوت نمی‌کنم، همه عزیزان خود اظهار لطف می‌کنند و می‌آیند. انجمن ادبی غزل هیچ تکیه‌گاه حقیقی یا حقوقی ندارد. جلسات ما به لطف خداوند برگزار می‌شود و دوستان می‌گویند از آبرومندترین جلسات ادبی است.

تاجبخش اضافه کرد: به قول یکی از دوستان، ورودی جلسات ما سلام و لبخند و صداقت است. در آغاز، مدیریت جلسات انجمن ادبی غزل برعهده سیدضیاء‌الدین سجادی بود. حمید عاملی، گوینده خوش‌صدای صداوسیما هم که از دوستان خانوادگی ما بودند، مسؤولیت اداره و اجرای جلسات را برعهده داشتند. همسرم مهندس محسن رازانی نیز با این‌که خود هیچ میانه‌ای با شعر نداشت، همیشه مشوق و همراه من بود و در برگزاری این جلسات نیز مرا یاری می‌کرد.

او ادامه داد: بعد از درگذشت این عزیزان، سیدکریم قنبری، علیشاه مولوی و احسان هاشمی به ترتیب اداره انجمن را برعهده گرفتند و در حال حاضر نیز مدتی است سینا به‌منش اداره‌کننده جلسات انجمن است. من هم احساس می‌کنم مادر همه این عزیزان هستم. دوستانی همچون محمدعلی بهمنی، سهیل محمودی، سیدعلی صالحی، مشفق کاشانی و... در مقاطع مختلف در این جلسات حضور داشته‌اند.

تاجبخش سپس عنوان کرد: من اصالتا بروجردی هستم، اما پدربزرگم در دوران کشف حجاب رضاشاه، همه خانواده‌اش را به ملک آبا و اجدادی‌اش، روستایی به نام «مامون» (بین اراک و دورود)، کوچانده بود، به همین دلیل من دوران کودکی خود را بین آن روستاییان ساده و صادق می‌گذراندم. از همان زمان دلم می‌خواست پزشک شوم و بچه‌های بیمار آن روستا را درمان کنم، اما مرا در 15 سالگی شوهر دادند.

او افزود: طنز زندگی من این است که از کودکی از قند بدم می‌آمد و تا امروز حتا یک حبه قند هم نخورده‌ام، اما همسرم کارمند کارخانجات قند بود و بوی قند و حرف قند و درآمد قند در تمام عمر در زندگی‌مان بود. کارخانجات قند در روستاها و اطراف شهرها ساخته می‌شوند و من هم بعد از ازدواج در این کارخانه‌ها، مدام کتاب می‌خواندم و در امتحانات متفرقه شهرهای مختلف شرکت می‌کردم، تا این‌که در تهران ساکن شدیم و من وارد دانشگاه تهران شدم.

تاجبخش همچنین گفت: در هنگام ورودم به دانشگاه، یکی از اقوام همسرم که بر افکار من تأثیر زیادی داشت، به من گفت تو باید در رشته‌ای درس بخوانی که بتوانی اقتصاد خانواده را نجات بدهی، من هم برخلاف علاقه‌ام به پزشکی و ادبیات، رشته‌ای را انتخاب کردم که اصلا دوست نداشتم یعنی مدیریت بازرگانی، تا اقتصاد خانواده را نجات بدهم که هیچ‌وقت هم نتوانستم این کار را بکنم. البته اقتصاد خانواده ما در کمال شکوفایی در قناعت و درستی گذشت.

او ادامه داد: روستای مامون که من از آن خاطرات زیادی دارم، در دوران اصلاحات ارضی پهلوی دوم از پدر و پدربزرگم گرفته شد و چیزی از آن برای ما باقی نماند، بعدا هم نام آن به «مؤمن‌آباد» تبدیل شد، اما خاطرات زیبای من در آن همچنان باقی بود. سال گذشته هم جوانی به نام محمود از روستای مامون که مرا در تلویزیون دیده بود، شماره من را پیدا کرد، به دیدارم آمد و رابطی بین من و مامونی‌ها شد. سال گذشته در روز تولد حضرت علی (ع) مرا به جشن مفصلی در آن‌جا دعوت کردند و من بعد از سال‌ها دوباره به مامون رفتم، اما این روستا به قدری تغییر و پیشرفت کرده بود که من اصلا آن‌جا را نشناختم.

غزل تاجبخش نهم شهریورماه 1321 در بروجرد به دنیا آمده است. او از مهرماه سال 1360 انجمن ادبی غزل را تشکیل داده و در حال حاضر نیز مسؤولیت آن را برعهده دارد. «شاپرک دیده‌‏ام آتش گرفت»، «زن ار همچو سنگ و شقایق»، «زن، شعر و اندیشه»، «بر بال‌های پرواز»، «خانه ام‌ابیها» (یادنامه و سفرنامه حج)، «دل‌خواسته‌ها، دل‌خاسته‌ها»، «قلم‌ها و سایه‌ها» (درباره زندگی حضرت زهرا (س))، «مامون، غزل باران‌های سنگی»، «زن، شعر و اندیشه»، «‌دوست نادیده»، «من گلاب آورده‌ام» و «مامون و قلاغ‌های آغاشازده» از جمله آثار منتشرشده این شاعر و نویسنده‌اند.