وای از داور وای از گوچی/ مسی زهرش را در دقیقه 90 ریخت / به افتخار پسران ایران

به گزارش خبرنگار اعزامی خبرآنلاین به بلوهوریزنته ؛ ورزشگاه ماینیروی بلوهوریزنته لبریز بود از طرفداران آرژانتینی . بازی برای شان اهمیت زیادی داشت. آنها که فاصله زیادی از کشورشان تا بلوهوریزنته نبود تقریبا همه بلیت های بازی را در اختیار داشتند و به عکس آنچه کروش فکر می کرد برزیلی های زیادی به ورزشگاه نیامده بودند. ایرانی ها هم به سختی در میان این جمعیت زیاد قابل تشخیص بودند. شاید هم به همین دلیل بود که قبل از بازی کارلوس به بازیکنانش گفته بود فینال شان درون چمن رقم می خورد و باید گوش های شان را به روی جمعیت ببندند.

جمعیت آرژانتینی خود را برای بردی بزرگ آماده کرده بودند و سقف رویای ایرانی ها یک شکست آبرو مندانه بود. حسن روشن ستاره ایران در جام جهانی 1978 یکی از آنهایی بود که این را می گفت:« باید طوری بازی کنیم که آبرومندانه نتیجه بگیریم. شاید یک شکست با اختلاف یک گل برای مان کم از یک برد نباشد. واقعا ما گروه سختی داریم. این گفته او همانی بود که والدراما و گویکوچه آ در گفت و گو با چند خبرنگار ایرانی به آن اشاره کر ده بودند. آرژانتینی ها برای این بازی خیلی دغدغه بازی با ایران را نداشتند. آنها خود را از پیش برنده می دانستند و تنها دلخوشی شان برد پر گل بود. انها می گویند هم پاپ برای آنهاست ، هم ماردونا که سلطان فوتبال دنیاست و هم قهرمانی جام جهانی 2014 . آنها که کشورشان فقط 40 میلیون جمعیت دارد ، این قدر انگیزه دارند که قهرمانی را فقط حق خود بدانند. 

اینجا در بلوهوریزنته و قبل از بازی ، جشن جشن آنها بود شاید بعد از بازی اتفاق دیگری می افتاد. شاید پاپ ، مارادونا و یک دنیا بعد از بازی به احترام نتیجه برای ایران کف می زدند اما این مهم قبل از آغاز بازی تنها یک رویا بود. رویایی شیرین که شاید مثل یک خواب شبانه با فراری زیبا از قوچان نژاد و یک گل از او محقق می شد اما ...

قبل از بازی وقتی بازیکنان تیم ملی ساعتی را در جو ورزشگاه همگی تمرین کردند ، مسی و یارانش تنها چند دقیقه ای کوتاه روی چمن آمدند و برگشتند. خیلی کوتاه و فقط شاید برای اینکه بدن های شان آماده بازی باشد. 

رویای شیرین ایرانی می شد در همان دقیقه 4 بازی محقق شود وقتی خطای روی دژاگه و سانتر او با سر سید جلال تا یک قدی پای رضا رفت و از کنار دروازه رد شو. در شروع بازی ایران فوق العاده تر از آن بود که همه انتظارش را داشتند. مسی و آگوئه رو چند باری مهار شدند و فریاد ایران ، ایران در بین هواداران آرژانتینی به گوش می رسید . تیم ملی باید حریف را کنترل می کرد و کارلوس از کنار زمین به خوبی با بچه هایش ارتباط می گرفت. این بار به نظر می رسید استرس تیم و هوادارانش خیلی کمتر از بازی با نیجریه است .

پولادی مثل شیر توانست در این دقایق چندین و چند بار مسی را مهار کند و بازی خوب او در کنار دیگر هافبک ها و مدافعان تیم ملی طوری بود تا اعتماد به سکوها بیاید ایرانی ها بخوانند:« ایران چی کارش می کنه ، سوراخ سوراخش می کنه!»

وقتی هیگواین از سد مدافعان ایران گذشت و با حقیقی تک به تک شد ، یکی از خوش تیپ ترین بازیکنان جام توانست با خروجی عالی ، او را اسیر  نمایش فوق العاده خود کند.

لحظه به لحظه بازی تیم ملی روانتر می شد. اولین کرنر بازی برای ایران اگرچه به ضد حمله ای سریع برای آرژانتین تبدیل شد اما بچه ها خیلی سریع توانستند برگردند و جمع شوند. بازی فیزیکی تیم ملی باعث شده بود تا سابه یا از برخوردها شاکی باشد و البته ایرانی ها بیشتر از او از داور بازی شاکی بودند چون موقعیت حمله ایران را با برخورد توپ به پایش از اشکان گرفته بود!

درخشش حقیقی و گرفتن یک تک به تک دیگر از مهاجمان آرژانتینی سبب شد تا نام او را ایرانی ها یکصدا فریاد کنند. حالا کارلوس یکبار دیگر بازیکن شاناسی اش را به همه ایران و البته یک دنیا نشان داده بود. گلری که تا پیش از بازی ها کمترین شانس برای ماندنش در اردو در نظر گرفته می شد تا اینجای یک بازی بزرگ ستاره بود. البته اگر این مسیر ادامه پیدا می کرد او می توانست اسطوره ای شود . گلری که شانس خوبی هم همراهش بوذ که توپ مارکو روجو زوزه کشان از کنار دروازه اش بیرون رفت. بیش از 25 دقیقه و باز نشدن دروازه ایران مسابقه رویایی برای ایران ادامه داشت.

بازی داشت خوب پیش می رفت که خطای آندو پشت 18 ، مسی را صاحب فرصتی طلایی کرد اما او یکی از بدترین کاشته های تاریخش را زد تا همه چیز عالی ادامه داشته باشد . لحظه ای بعد ایران با حاج صفی صاحب فرصت بود و بچه ها چند لحظه ای را در نیمه زمین آرژانتین سپری کردند.

سبک دفاعی تیم ملی مسی را تا نیمه زمین خودی عقب کشیده بود . او تنها برای کاشته ها فرصت خودنمایی داشت. کاشته هایی که دومی اش را بی دلیل قوچان نژاد به او هدیه کرد تا مسی با سانترش دفاع پیش تاخته شان را در موقعیت خوبی قرار دهد اما باز شانس با ایران بود.

بچه هایی که داشتند برای کشورشان از جان مایه می گذاشتند ، سر و دست و بدن را جلوی توپ می گذاشتند تا توپی به حریف نرسد. سبک بازی ایران ستاره های آرژانتینی را هم کلافه کرده بود. 38 دقیقه دفاع جانانه از دروازه و ندادن فرصت به حریف ، بچه ها می رفتند تا یک جشن ملی را به هموطنان شان هدیه کنند. آیا این رویا محقق می شد؟

خطا روی قوچان نژاد و سانتر عالی از اشکان ایران را صاحب کرنر کرد کرنری که سید جلال از یک وجبی بالای دروازه به بیرون زد. لحظه ای بعد باز مسی اسیر پولادی شد. بازی با هیجانی کشنده در پیش بود وقتی حقیقی خیلی عالی توپ هیگواین را جمع کرد.

کرنر دی ماریا هم اثری برای آرژانتینی ها نداشت. یک نیمه بدون گل این قدر هیجان انگیز بود تا برزیلی ها فریاد « او ئه  اوئه اوئه ایران ، ایران سر دهند. »

ایران در دقایق پایانی دروازه آرژانتین را به توپ بسته بود و حالا آرژانتینی ها از ایران می ترسیدند!

شروع نیمه دوم و یک حرکت فوق العاده. دریبل های مسعود ، سانتر پژمان و ضربه سر رضا گوچی ؛ وای خدا ، وای که چرا شانس با ایران یار نبود. این حمله جو را کاملا ایرانی کرد. آرژانتینی ها را انگار از برق کشیده بودند. ورزشگاه تمام ایرانی شده بود و ایران تیم برتر. داور پنالتی محرز روی اشکان را نادیده گرفت و ایران در حسرت رسیدن به گل ماند. دقایق سپری می شدند و اعتماد به نفس ایرانی لحظه به لحظه بیشتر می شد. همه با هم یکدل از کارلوس که عصبی از اشتباه داور کتش را از تن در آورده بود تا بچه های توی زمین و تماشاگران روی سکو حالا فاز تیم ملی بردن آرژانتین بود. بچه ها می خواستند معجزه کنند. ایران داشت در ساعات پایانی شب به وقت تهران  آماده جشنی خیابانی می شد. تیم ملی آرژانتین را به توپ بسته بود و مهرداد قولش را عملی کرد او مسی و هیگواین را با هم دریبل کرد!

تیم ملی حالا هجوم آورده بود برای بردن بخت اول قهرمانی دنیا . آرژانتینی ها ترسیده بودند و ایران یکپارچه حمله بود. چند کرنر متوای و اشتباه های دفاع های آرژانتینی شانس برد ایران را بیشتر کرده بود . هد شیرجه ای اشکان باید گل می شد اما باز ما بدشانس بودیم. درخشش فوق العاده حقیقی درون دروازه ایران بار دیگر تیم ملی را نجات داد. او همچنان علی برابر دی ماریا و مسی ایستاده بود و توپ های شان را راحت جمع می کرد . ایران 15 دقیقه وقت برای خلق شگفتی فرصت داشت و کروش با به زمین آوردن خسرو به جای شجاعی سعی داشت ریتم بازی تیمش را حفظ کند. سابه یا هم که از بازیکنانش ناراضی بود در این دقیقه هیگواین و آگوئه رو را از زمین بیرون کشید.

تنها 8 دقیقه به پایان بازی مانده بود و بچه های خسته شده ایران صاحب یک کاشته شدند. حاج صفی پشت توپ بود. کارلوس می خواست دو تعویض انجام دهد. توپ حاج صفی از دست رفت و کارلوس تصمیمش به زمین فرستادن جهانبخش بود به جای اشکان. در همین دقایق هم حقیقی با زیبایی یک توپ دیگر را مهار کرد. اشکان در میان تشویق های ایک ورزشگاه به نیمکت رفت و جهانبخش رفت به زمین . برنامه بعدی کارلوس بازی دادن به رضا حقیقی بود. او می خواست هر طور هست جشن ایرانی را کامل کند. تیم ملی فقط 5 دقیقه تا تاریخ سازی فاصله داشت آیا این جشن کامل می شد؟

فرار عالی قوچان نژاد و شوت او باید این جحشن را تکمیل می کرد اما باز او اسیر دروازه بان آرژانتین شد.  کروش با بیرون کشیدن حاج صفی فرصت بازی در جام جهانی را به حقیقی هم داد و این در شرایطی بود که همه هنوز افسوس توپی را می خوردند که گوچی از دست داده بود.

تیم ملی اگرچه شایسته تا دقیقه 90 تاب آورد اما ضربه مهار نشدنی مسی در دقیقه 90 ایران را بازنده ای سرافراز در این مسابقه لقب داده بود. بازنده ای که اگرچه باخته بود اما داور بازی بی شک هدیه ای بزرگ را برای یکی از بهترین تیم های جهان داده بود.

حالا این آرژانتینی ها بودند که دفاع می کردند آنها وقت کشی در دستور کارشان بود برای حفظ گل ناباورانه و داور همچنان با آنها مهربان بود. تیم ملی شایسته ایران لیاقتش این نتیجه نبود و کارلوس به شدت به داور مسابقه اعتراض داشت. آرژانتین فقط با لطف داور توانست پیروز بازی شود . ایران شایسته تحسین بود. کارلوس و تیمش اگرچه باختند تاریخی جدید را برای فوتبال ایران نوشتند. تاریخی که در آن ایران می تواند بهترین تیم دنیا را اسیر خود کند.