چرا مقداری از رم موبایل‌های اندرویدی همیشه اشغال است؟

اگر شما هم از موبایل‌های هوشمند یا تبلت‌های اندرویدی استفاده می‌کنید، به احتمال زیاد متوجه یک موضوع بسیار مهم در این دستگاه‌ها شده‌اید که مربوط به حافظه رم پردازشی آن‌ها می‌شود. حافظه رم گوشی‌های اندرویدی در بسیاری از مواقع تا حد زیادی به صورت پیش‌فرض اشغال شده‌اند و بخش آزاد آن‌ها که در دسترس قرار گرفته کمتر خواهد شد.

بسیاری از کاربران نگران این مسئله هستند و با انواع و اقسام اپلیکیشن‌ها، ترفند‌ها و حتی استفاده از رام‌های سفارشی سعی دارند تا میزان حافظه آزاد رم پردازشی را بیشتر کنند. اما شاید حالا تعجب کنید اگر بگوییم، این موضوع الزاما مشکل محسوب نمی‌شود!

در این مطلب قصد داریم تا حافظه رم پردازشی دستگاه‌های اندرویدی را به طور مفصل مورد بررسی قرار دهیم تا علت مسئله فوق را دریابیم. پس با ورد آی تی همراه باشید.

پیش از آنکه بخواهیم به سراغ اصل مطلب برویم، بهتر است یک‌ سری موارد را بیشتر باز کنیم و در مورد آن‌ها اطلاعات بیشتری را کسب نماییم.

حافظه رم پردازشی چیست و چه کاری انجام می‌دهد؟

اکثر لوازم دیجیتال هوشمند، از رایانه‌ها گرفته تا گوشی‌های هوشمند و در کل هر وسیله‌ای که در دنباله نامش، کلمه هوشمند را یدک می‌کشد به این دلیل است که توانایی پردازش داده‌ها را دارد. خب، ما نمی‌خواهیم در اینجا در مورد تک تک این دستگاه‌ها صحبت کنیم. بحث ما تلفن‌های هوشمند است و این نکته را گفتیم که در ذهن داشته باشید، در این محصولات داده‌ها باید پردازش شوند. اما این‌کار چگونه صورت می‌گیرد؟ در هر موبایل هوشمندی، یک واحد پردازش مرکزی وجود دارد که CPU نامیده می‌شود و در کنار آن حافظه دسترسی موقت یا همان رم پردازشی مورد نظر ما، انجام وظیفه می‌کند. شاید بپرسید که با وجود CPU نیاز به رم پردازشی به چه دلیل است؟ پاسخ ساده است، زیرا اساسا کار CPU انجام محاسبات است و نه نگهداری داده‌ها. در واقع پردازنده اصلی، داده‌ها را از ورودی می‌گیرد و پس از انجام محاسبات لازم آن‌ها را به خروجی می‌فرستد (حالا این مسئله بماند که بر اساس قدرت پردازنده، میزان و سرعت ورود و خروج داده ها می‌تواند در هر چیپست متفاوت باشد).

اما کار حافظه رم پردازشی این است که داده‌ها و پردازش‌های انجام شده را به صورت موقت در خود نگهداری می‌کتد تا در صورت لزوم بتوان به آن‌ها دسترسی داشت. البته کارکرد حافظه رم پردازشی با حافظه رم ذخیره سازی تقریبا مشابه است اما در حافظه‌های ذخیره سازی سرعت خواندن و نوشتن داده‌ها بسیار کم‌تر از حافظه‌های رم پردازشی است و به همین دلیل در هر گوشی هوشمند علاوه بر چیپست اصلی و حافظه رم ذخیره سازی، شاهد حضور رم پردازشی هستیم.

در حال حاضر تعداد بسیار زیادی شرکت تولیدکننده، هزاران نوع مدل مختلف از گوشی‌ها و تلبت‌های اندرویدی را ساخته و روانه بازار کرده‌اند. هر یک از این مدل‌ها نیز میزان حافظه رم پردازشی متفاوتی دارد (البته امکان دارد بسیاری از مدل‌ها به یک اندازه از حافظه رم پردازشی بهره ببرند).

اما باز به سراغ بحث اصلی برویم. حالا که تقریبا ماهیت رم پردازشی و کار کرد آن برایمان مشخص شده و نیز می‌دانیم که هر دستگاه اندرویدی از رم پردازشی یکسانی با سایر مدل‌ها بهره نمی‌برد، می‌توانیم به سراغ ادامه ماجرا برویم.

چرا در اندروید بخشی از حافظه رم پردازشی همیشه اشغال است؟ آیا باید نگران این موضوع باشیم؟

این سوالی است که تقریبا موضوع اصلی این مطلب محسوب می‌شود و سعی داریم شما را با پاسخ کامل آن همراه کنیم. مطمئنا اگر در حالتی که هیچ برنامه و بازی در دستگاه اندرویدی شما در حال اجرا نیست، بخش مشاهده حافظه در دسترس رم پردازشی را مشاهده کنید، بسته به نوع گوشی‌تان و نیز بسته به اینکه از چه میزان حافظه رم پردازشی برخوردار است، به طور میانگین ۴۰ تا ۶۰ درصد این حافظه اشغال است.

به نقل از دنیای فناوری اطلاعات : بسیاری از کاربران این مورد را یک مشکل می‌دانند. استفاده از اپلیکیشن‌های آزاد کننده حافظه، استفاده از رام‌های سفارشی و بهینه، عدم نصب اپلیکیشن‌های زیاد بر روی دستگاه از جمله کارهایی است که این افراد برای آزاد سازی حافظه رم پردازشی انجام می‌دهند.

پر بودن همیشگی بخشی از حافظه رم الزما مشکل محسوب نمی‌شود!

اما این مسئله همانطور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم، همیشه مشکل محسوب نمی‌شود! اما چرا؟ بر اساس تحقیقات توسعه دهندگان بر روی سیستم عامل مورد بحث و نیز بر اساس گفته‌های خود گوگل در وب سایت مخصوص توسعه دهندگان اندروید، این پلتفرم اساسا به همین شکل طراحی شده تا بخشی از فعالیت‌ها و داده‌ها و نیز پردازش‌ها را در حافظه رم پردازشی نگهداری کند. به همین دلیل است که برخلاف سیستم‌عامل‌هایی مانند ویندوز، در اندروید همیشه میزان حافظه رم در دسترس کم‌تر است.

اما هدف گوگل از این نوع طراحی سیستم عامل چیست؟ خب برای روشن شدن این موضوع و درک بیشتر آن برایتان یک مثال ساده می‌آوریم. فرض کنید قصد آشپزی و پختن یک غذا (فرقی نمی‌کند چه غذایی!) را دارید. اولین کاری که می‌کنید این است که به آشپزخانه می روید. چرا؟ چون تمامی وسایل مورد نیاز برای آشپزی آنجا هستند! (مگر می‌شود وسایل و موارد مورد نیاز برای آشپزی در اتاق خواب یا زیر زمین باشد!؟) سپس چه‌کاری انجام می‌دهید تا به بهترین حالت ممکن و در سریع‌ترین زمان آشپزی را انجام دهید؟ قطعا اگر یک آشپز حرفه‌ای باشید، اول تمامی مواد و وسایل لازم را بر روی میز قرار می‌دهید و مرحله به مرحله کار را جلو می‌برید و چون وسایل و مواد را در دسترس خود قرار داده‌اید، پس دچار سردرگمی نخواهید شد و به سرعت و با کیفیت تمام کارتان را انجام می‌دهید. بعد از اینکه آشپزی تمام شد، وسایل را در سر جایگاه اصلی آن‌ها قرار می‌دهید و مواد اولیه اضافه را به یخچال یا جایگاه اولیه‌شان بر می‌گردانید و مواد زائد را هم روانه سطل زباله!

خب این یک مثال ساده بود! حالا بیایید این مثال را به اندروید تعمیم بدهیم. آشپزی در اندروید را یک فعالیت فرض کنید (مثلا باز کردن اپلیکیشن شماره گیر)، آشپزخانه را اپلکییشن سیستم عامل در نظر بگیرید و مواد لازم را هم پردازش‌های مورد نیاز برای اجرای اپلیکیشن شماره‌گیر.

به این مثال اگر کمی دقت کنید همه چیز دستتان می‌آید. اندروید دقیقا برای ما کار را راحت کرده! این سیستم عامل فرآیند‌های پردازشی خاصی را همیشه در حافظه رم پردازشی به صورت فعال نگهداری می‌کند زیرا در طول استفاده به طور پیاپی کاربر به آن فعالیت‌ها و داده‌ها نیاز خواهد داشت. مثلا اگر شما به طور کامل از یک اپلیکیشن خارج شوید و ان را Force Stop کنید، حتما متوجه شده‌اید که اگر بخواهید دوباره آن اپلیکیشن را اجرا کنید زمان بیشتری طول می‌کشد، درحالی‌که اگر فقط دکمه بازگشت یا هوم را برای خروج اپلیکیشن زده باشید، به دلیل اینکه بخشی از پردازش‌ها و فعالیت‌‌های آن اپلیکیشن در حافظه رم باقی مانده، در صورت فراخوانی مجدد، مشاهده خواهید کرد که سرعت اجرای آن اپلیکیشن بسیار بیشتر است.

حالا شما فرض کنید وسایل آشپزی را آماده نکرده‌اید! در این صورت در مراحل مختلف باید دائما به دنبال وسایل و مواد مورد نیاز خود بگردید تا بتوانید از آن‌ها استفاده کنید. اما در صورتی که همه چیز را از قبل در دسترس قرار دهید، کار شما آسان‌تر خواهد شد و انرژی کمتری هم مصرف می‌کنید! اینطور نیست؟!

این دقیقا همان چیزی است که در اندروید اتفاق می‌افتد. اگر شما اقدام به بستن و Force Stop کردن فعالیت‌های اپلیکیشن‌ها کنید، برای دسترسی مجدد به آن‌ها و بازخوانی داده‌ها و پردازش‌های مربوط به آن‌ها زمان بیشتری صرف خواهد شد (همانند گشتن دنبال وسایل و مواد اولیه مورد نیاز برای آشپزی!).

پس الزاما اگر بخشی از حافظه رم گوشی شما آزاد نیست، آن را مشکل قلمداد نکنید، بلکه به این فکر کنید که گوگل همانند یک مادر عمل می‌کند که تمامی وسایل و مواد مورد نیاز برای پختن یک غذا را برایتان فراهم کرده و شما فقط باید آن‌ها را با هم محلوط کنید تا در نهایت یک غذا بپزید!

البته این نکته را به یاد داشته باشید که میزان حافظه رم پردازشی گوشی‌های اندرویدی با یکدیگر یکسان نیستند! برخی کمتر و برخی بیشتر از این موهبت برخوردار شده‌اند. اگر دستگاه شما از رم ۲ گیگابایت یا بالاتر بهره می‌برد، پس پیشنهاد می‌کنیم به هیچ وجه از اپلیکیشن‌هایی که فعالیت پس زمینه سایر اپلیکیشن‌ها را می‌بندند استفاده نکنید. دلیلش را هم که باید تا الان فهمیده باشید. اما اگر دیوایس اندرویدی شما از یک گیگابایت رم یا کمتر بهره گرفته، بهترین پیشنهاد ما این است سعی کنید تا جایی که امکان دارد از نصب و اجرای اپلیکیشن‌های اضافی خودداری کنید تا حافظه رم در دسترس شما بیشتر باشد. هر چند در این محصولات نیز فقط در حالتی با مشکل مواجه می‌شوید که سیستم‌عامل و نوع رام نصب شده بر روی آن، از نظر نرم‌افزاری بهینه نباشد و منابع پردازشی دستگاه را بی دلیل هدر دهد.

لازم به ذکر است که ما برای نوشتن این مطلب از چندین منبع معتبر و نیز وب سایت رسمی توسعه دهندگان اندروید و همچنین تست ۹ گوشی مختلف اندرویدی برای بررسی کارکرد میزان حافظه رم پردازشی استفاده کرده‌ایم. امیدواریم با موضوعاتی که در این مقاله به آن‌ها اشاره شد، حالا دید بهتری به دیوایس اندرویدی‌تان داشته باشید. در صورتی که هر گونه سوالی در این‌باره دارید، از طریق بخش دیدگاه‌‌ها آن را اعلام کنید، ما از پاسخ دادن به شما خوشحال خواهیم شد.