محققان: تکامل احتمالا با سرعتی 4 برابر انتظارات قبلی در حال وقوع است

مطالعه بزرگی که با بررسی 19 گروه مختلف از حیوانات در سراسر دنیا انجام شده حاکی از آن است که تکامل داروینی احتمالا با سرعتی چهار برابر آن‌چه پیش‌تر تصور می‌شد در حال وقوع است. محققان می‌گویند سوخت تکامل یا فرگشت فراوان‌تر از انتظارات گذشته در دسترس وجود دارد و به همین خاطر سرعت این فرآیند را بالاتر برده است.

پژوهشگران می‌گویند هرچه تفاوت‌های ژنتیکی در یک گونه بیشتر باشد، تکامل با سرعت بیشتری رخ می‌دهد؛ یعنی برخی خصوصیات از بین می‌روند و جای خود را به خصوصیات قوی‌تر می‌دهند. محققان از این تفاوت‌ها به عنوان سوخت تکامل نام برده‌اند و مدعی‌اند فراوانی آن باعث شده حیوانات با سرعت بیشتری تغییر کنند. نتایج این تحقیق در مجله Science منتشر شده است.

از جمله حیواناتی که در این مطالعه بررسی شدند، پری‌الیکایی والا در استرالیا، کفتار خال‌دار در تانزانیا، گنجشک آوازخوان در کانادا و گوزن سرخ در اسکاتلند بودند. میانگین زمان مطالعه حدود 30 سال بود و اطلاعاتی مثل زمان تولد، مرگ، جفت‌گیری و زاد و ولد ثبت شد. حد پایین و بالای بررسی‌ها به ترتیب 11 و 63 سال بود. بر همین اساس، محققان 2.6 میلیون ساعت داده در اختیار داشتند.

تکامل برخلاف نظر داروین چندان آهسته رخ نمی‌دهد

دانشمندان در طول سه سال بررسی متوجه شدند که چه مقدار از تغییرات جانوران تحت تاثیر ژنتیک و انتخاب طبیعی بوده است. اگرچه چارلز داروین باور داشت که فرگشت یک فرآیند بسیار آهسته است، برخی مطالعات در گذشته نشان داده بود که این اتفاق در برخی از گونه‌های جانوری می‌تواند ظرف مدت چند سال رخ دهد.

«تیموتی بانت»، بوم‌شناس فرگشتی دانشگاه ملی استرالیا می‌گوید: «یکی از نمونه‌های متداول تکامل سریع شاپرک فلفلی است که پیش از انقلاب صنعتی در بریتانیا غالبا به رنگ سفید بود. ولی با آلودگی‌هایی که به رنگ سیاه روی درختان و ساختمان‌ها به وجود آمد، شاپرک‌های سیاه شانس بیشتری برای بقا پیدا کردند چون پیدا کردن آن‌ها برای پرندگان دشوارتر بود.»

با توجه به این که تاکنون مطالعه‌ای با این ابعاد صورت نگرفته، مدارک کافی وجود ندارد که نشان دهد حیوانات با سرعت بیشتری در حال تکامل هستند. ولی واضح است که سوخت تکامل بیشتر از آن‌چه قبلا انتظار داشتیم، در طبیعت موجود است. با توجه به تغییرات اقلیمی، حالا باید در نظر داشت که تکامل تا چه اندازه می‌تواند به بقای برخی از گونه‌های جانوری کمک کند. البته اگر این تغییرات به گونه‌ها فرصت کافی برای فرگشت را بدهند.