موشک چینی به‌صورت کنترل‌نشده بر فراز اقیانوس هند روی زمین سقوط کرد

به‌گزارش اسپیس‌نیوز، مرحله‌ی اول موشک چینی لانگ مارچ ۵بی شنبه شب به وقت ایران برفراز جنوب شرق آسیا بازگشت آتشینی به جو زمین انجام داد. این موشک یکشنبه‌ی هفته‌ی گذشته، ماژول آزمایشگاهی ونشن را برای تکمیل ایستگاه فضایی تیان‌گونگ پرتاب کرده بود.

به‌نقل از فرماندهی فضایی ایالات متحده، بقایای موشک تقریباً ۳۰ متری و ۲۳ تنی چین، دیشب در ساعت ۲۱:۱۵ به وقت ایران برفراز اقیانوس هند به جو زمین وارد شد. این فرماندهی در توییتر نوشت: «برای جزئیات بیشتر درباره‌ی جنبه‌های فنی ورود دوباره مانند پراکندگی زباله‌های احتمالی و موقعیت برخورد، شما را به جمهوری خلق چین ارجاع می‌دهیم.»

سازمان ملی فضایی چین دقایقی بعد اعلام کرد که بقایای لانگ مارچ ۵بی در حوالی ساعت ۲۱:۲۵ به وقت ایران به جو زمین وارد شد و محوطه‌ی فرود آن‌ها ۱۱۹ درجه‌ی شرقی و ۹٫۱ درجه‌ی شمالی در دریای سولو، نزدیک به جزیره پالاوان در غرب فیلیپین است.

یکی از اهالی شهر کوچینگ در مالزی، فیلم احتمالی ورود دوباره‌ی موشک را در توییتر منتشر کرده است. این فیلم با مسیر زمینی درطول پنجره‌ی ۲۰ دقیقه‌ای پیام ردیابی و پیش‌بینی برخورد اسکادران هجدهم دفاع فضایی نیروی فضایی ایالات متحده مطابقت دارد.

هرچند انتظار می‌رود بخش عمده‌ی موشک خالی در حین ورود به جو سوخته باشد، کارشناسان می‌گویند تقریباً ۲۰ تا ۴۰ درصد از موشک ازجمله اجزای موتور که برای مقاومت دربرابر درجه حرارت بالا طراحی شده‌اند، معمولاً سالم می‌مانند. بیل نلسون، مدیر ناسا اندکی پس از تأیید بازگشت موشک در توییتر نوشت:

    جمهوری خلق چین حین سقوط موشک لانگ مارچ ۵بی روی زمین، اطلاعات مشخص از مسیر آن به اشتراک نگذاشت. تمام کشورهای فضایی باید از بهترین شیوه‌های تعیین‌شده پیروی کنند و نقش خود را برای به اشتراک‌گذاری این قبیل اطلاعات از قبل، ایفا کنند.

موشک لانگ مارچ ۵بی یکشنبه دوم مرداد پرتاب شد و ماژول جدیدی به نام ونشن را برای ایستگاه فضایی تیان‌گونگ چین به مدار حمل کرد. ونشن که دومین ماژول این ایستگاه محسوب می‌شود، ۱۳ ساعت پس از پرتاب با موفقیت به ماژول اصلی به نام تیان‌هه متصل شد.

لانگ مارچ ۵بی نسخه‌ای از بزرگ‌ترین موشک چین به حساب می‌آید که از مرحله‌ی اصلی و چهار بوستر جانبی تشکیل شده است. استثنائاً، اولین و بزرگ‌ترین مرحله‌ی این موشک به‌عنوان مرحله‌ی فوقانی نیز به‌کار می‌رود و محموله را به درون مدار تزریق می‌کند. ازآنجاکه موتورهای سوخت هیدروژن مایع و اکسیژن مایع موشک ظاهراً نمی‌توانند دوباره در مدار روشن شوند، مرحله‌ی اول براثر نیروی درگ جو از مدار خارج می‌شود و به‌طور کنترل‌نشده به جو زمین بازمی‌گردد. این درحالی است که مراحل اول اغلب موشک‌ها به سرعت مداری نمی‌رسند و در منطقه‌ای ایمن دور از سکوی پرتاب سقوط می‌کنند.

شرکت اروسپیس کورپوریشن، سازمان نظارت و ردیابی فضایی اتحادیه اروپا و اسکادران هجدهم با تنزل تدریجی موشک لانگ مارچ ۵بی در مدار، پیش‌بینی‌های منظم از ورود دوباره‌ی آن ارائه می‌دادند. سازمان ملی فضایی چین نیز موشک را ردیابی و به‌روزرسانی‌های روزانه از پارامترهای مداری اصلی آن منتشر می‌کرد؛ اما تخمینی از زمان بازگشت مرحله‌ی اول به جو ارائه نمی‌داد.

به‌دلیل نوسانات جوی، چالش‌های مدلسازی و جنبه‌های ناشناخته‌ی طراحی موشک، پیش‌بینی قطعی زمان و مکان ورود دوباره به جو امکان‌پذیر نیست. بااین‌حال، با تنزل موشک در مدار و بسته‌شدن پنجره‌ی عدم قطعیت، پیش‌بینی‌ها از مسیرهای زمینی احتمالی دقیق‌تر شد.

چین قصد دارد در ماه اکتبر، ماژول سومی را برای تکمیل ایستگاه فضایی تیان‌گونگ پرتاب کند. این مأموریت یک‌بار دیگر با اتکا به موشک لانگ مارچ ۵بی انجام خواهد شد. چین قصد دارد ایستگاه خود را به‌مدت دست‌کم یک دهه عملیاتی نگاه دارد و گروه‌های سه‌نفره از فضانوردان را در مأموریت‌های ۶ ماهه به آن ارسال کند.