متسو در گفت و گو با خبر: کاش قطر علی کریمی داشت

برونو متسو از جمله مربیان فرانسوی بود که راه رسیدن به شهرت و افتخار را در کار کردن در کشورهای مستعد آفریقایی دید و روی همین طرز تفکر بود که راهی سنگال شد و با رساندن این تیم به جام‌جهانی‌ 2002 کره و ژاپن موفق شد در کنار معرفی ستاره‌های بزرگی همچون الحاجی دیوف، بابا پوبا دیوف، دیارا و... سنگال را به مرحله یک هشتم نهایی رسانده و برای خود اسم و رسمی پیدا کند و به «جادوگر سفید» مشهور شود. بعد از همان موفقیت بود که مدیران متمول عرب منطقه خاورمیانه و حاشیه خلیج فارس به سراغ او رفتند تا با جادوی او به موفقیت‌های چشمگیری برسند که در اولین گام متسو موفق شد العین را به قهرمانی جام باشگاه‌های آسیا رساند و بعد از آن هم هدایت تیم‌های ملی این کشورها را در دست گرفت و تا حدودی تاثیراتش را بر این تیم‌ها گذاشت گرچه به قول خودش جادوی او هم برای این تیم‌ها کافی نبود. برونو متسو که بعد از رساندن قطر به مرحله یک چهارم نهایی جام ملت‌ها و حذف مقابل ژاپن در آخرین دقیقه بازی بار سفر به کشورش را بسته بود بار دیگر به این کشور بازگشت و برای دومین بار هدایت الغرافه را در دست گرفت تا سفر او به اصفهان برای رویارویی با سپاهان این فرصت دست داد تا با او گفتگوی اختصاصی داشته باشیم به خصوص که نام او در چند مقطع به عنوان کاندیدای نشستن روی نیمکت تیم‌ملی ایران هم مطرح شد. البته برای صحبت با او قطری‌ها خیلی سخت‌‌گیری کردند اما به هر نحوی بود ما به پاسخ سؤالاتی که داشتیم رسیدیم که خواندن آن خالی از لطف نیست.

*از جام‌جهانی‌ 2002 شروع کنیم که شما با سنگال هم خوب کار کردید و هم ستاره‌های بزرگی را تحویل فوتبال جهان دادید؟

در آن مقطع ما با یک برنامه‌ریزی دقیق به دنبال معرفی فوتبال سنگال به عنوان یک قطب با استعداد در فوتبال قاره آفریقا بودیم که حضور بازیکنان این تیم در لیگ فرانسه بیشترین کمک را به ما کرد که به هدف مان برسیم. آن تیم تنها یک نفر را می‌خواست که راه درست را نشان بدهد که این شانس نصیب من شد و خوشحالم که موفق هم شدیم.

*اما این درخشش با جدایی شما دوام چندانی نداشت؟

مشکل بزرگ فوتبال در قاره آفریقا به کمبود امکانات و منابع مالی برمی‌گردد. شک نداشته باشید اگر 10 درصد بودجه‌ای که در اروپا هزینه می‌شود در قاره آفریقا می‌شد تیم‌های این قاره کارهای بزرگی انجام می‌دادند.

*شما هم راه معروف شدن در جهان فوتبال را در حضور در یک تیم آفریقایی دیدید که سر از سنگال در آوردید؟

اصلا" بحث شهرت و معروفیت نبود. کار کردن در رده ملی خیلی وسوسه‌انگیز است و هر مربی آرزو دارد روزی در رده ملی به آنچه در رویاهایش می‌بیند برسد. من در لیگ فرانسه هم می‌توانستم به شهرت برسم اما چون کارکردن در رده ملی یکی از آرزوهایم بود و از بازیکنان سنگال هم شناخت خوبی داشتم تصمیم گرفتم به این تیم بروم و ایمان هم داشتم که می‌توانیم خوب کار کنیم که دیدید همین‌طور هم شد.

*لقب «جادوگر سفید» را هم به‌دست آوردید؟

این لطفی بود که طرفداران سنگالی به من داشتند و باعث شد آنها همیشه در قلب من بمانند.

* همین عملکرد سکوی پرتاب شما بود به فوتبال خاورمیانه و حضور در کشورهای متمول حاشیه خلیج فارس، هدف از این تصمیم چه بود؟

برای آمدن به کشورهای عربی چند ماهی با خودم کلنجار رفتم چون هیچ شناختی از این تیم‌ها نداشتم و تنها می‌دانستم که این کشورها در ابتدای راه برای حرف‌های شدن هستند و در این راه ابایی در هزینه کردن ندارند. تیم‌های باشگاهی این کشورها در پیشنهاداتی که می‌دادند آمادگی خود را برای جذب ستاره‌های مشهور آن هم با ارقام نجومی را اعلام می‌کردند و همین شور و شعف و هیجان در نزد این مدیران توجه من را به خود جلب کرد تا به فوتبال این منطقه قدم بگذارم.

*بحث پول در آوردن که مطرح نبود؟

برای مربی حرفه ای مثل من پول در جایگاه دوم قرار داشت چون من برای رسیدن به جایگاهی که به‌دست آورده بودم سال‌ها زحمت کشیده بودم و نمی‌خواستم با یک تصمیم اشتباه همه زحماتم را نقش بر آب کنم.

*شروع خوبی هم داشتید و با العین قهرمان جام باشگاه‌های آسیا شدید؟

بله و همین اتفاق باعث شد تا به خودم ثابت شود که تصمیم اشتباهی نگرفته‌ام.

*بعد هم که از فوتبال باشگاهی دل کندید و روی نیمکت تیم‌های ملی نشستید؟

باید در مدت حضورم در فوتبال کشورهای عربی کاری را انجام می‌دادم که نامی نیک به جا می‌گذاشتم از همین رو وقتی دیدم اماراتی‌ها با سماجت خاصی می‌خواهند که من روی نیمکت تیم‌ملی کشورشان بنشینم قبول کردم اما به آنها گفتم که باید صبور باشند تا من بتوانم برنامه‌هایم را به خوبی اجرا کرده و ساختارهایم را پیاده کنم.

*اما تجربه ثابت می‌کرد که معمولا" آدم‌‌های صبوری نیستند؟

به‌هر‌حال وقتی بخواهی یک نسل را در تیم‌ملی یک کشور تغییر دهی باید به مروز زمان این کار را انجام دهی و من هم خوب می‌دانستم که کارم سخت خواهد بود چراکه در عین حال که این کار را انجام می‌دادم باید نتایج خوبی هم می‌گرفتم.

*اگر بخواهید به صورت کلی ر‌اجع‌ به فوتبال کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس صحبت کنید چه می‌گویید؟

علاقه‌مندی به فوتبال در این کشورها فوق‌العاده بالا است تا جایی که این علاقه باعث شده تا آنها تمام خطوط قرمز را در سرمایه‌گذاری پشت‌سر بگذارند و در ایجاد امکانات و زیر‌ساخت‌‌های رشد فوتبال‌شان استثنایی کار کنند. اگر بخواهیم از دید فنی هم به فوتبال این منطقه نگاه کنیم اعتقاد من این است که بازیکنان این کشورها برای اینکه نشان بدهند در حال رشد هستند باید بیشتر از آن چیزی که الان به نمایش می‌گذارند تلاش کنند و با جان و دل و با عشق به توپ ضربه بزنند نه از دید یک تفریح و منبع درآمد!

*با وجود اینکه در سال‌ها و دهه‌های اخیر شاهد حضور مربیان بزرگ و بازیکنان سرشناس و گران قیمت در این منطقه بودیم اما فوتبال این کشورها چندان خوب نتیجه نگرفته تا ثابت شود که رشدی داشته است؟

نه اینکه تاثیری دیده نشده باشد اما من هم معتقدم که حضور مربیان باکلاس و بازیکنان بزرگ برای پیشرفت کافی نیست و در این راه باید نگاه به فوتبال و مدیریت آن نیز حرف‌های شود. اینکه بخواهی تمام ضعف‌هایت را با پول برطرف کنی و در فوتبال به موفقیت برسی امری است محال ممکن و تا زمانی که این طرز تفکر تغییر نکند شرایط به همین منوال ادامه خواهد یافت.

*راهکار شما چه بود؟

اینکه باشگاه‌های عربی در کنار سرمایه‌گذاری روی تیم‌های بزرگسال خود نگاه‌شان را به تیم‌های پایه‌ای تغییر دهند که این راهکار را کشورهایی مثل امارات و قطر حداقل در چند سال اخیر به خوبی اجرا کردند و به این نتیجه رسیدند که باید فوتبال خود را از نو بسازند.

*چیزی هم بود که در این سال‌ها شما را در فوتبال منطقه آزار بدهد؟

کمبود تماشاگر واقعاً آزار دهنده بود. برخی مواقع حسرت می‌خوردم که چرا با این امکانات و سرمایه‌گذاری تماشاگری به ورزشگاه نمی‌‌آید.

*حضور شما در قطر به مراتب پر سرو صدا‌تر از امارات بود، این طور نیست؟

از چه نظر؟!

*به‌هر‌حال شما هدایت تیمی را در دست گرفتید که میزبان جام ملت‌‌های آسیا بود؟

من یک بار دیگر هم در جام خلیج فارس هدایت قطر را برعهده داشتم اما خب شاید این حرف شما از بابت حساسیت‌‌هایی که این بار در هدایت قطر دیده می‌شد کار را کمی دشوار می‌کرد.

*از عملکردتان در تیم‌ملی قطر رضایت دارید به خصوص در جام ملت‌‌های آسیا؟

تا این رضایت را در چه ببینید! هدف اولیه ما در قطر این بود که از گروه برای اولین بار در تاریخ صعود کنیم که این کار را کردیم اما هدف دوم ما که صعود به مراحل نهایی بود تنها ظرف یک دقیقه نقش بر آب شد و با وجود نمایش خوبی که جلوی ژاپن داشتیم. . .

*جام ملت‌‌های آسیا انتظار قطری‌ها را برآورده کرد. به‌‌هر‌‌حال در آن روزها استقبال خوبی هم از تیم شما می‌شد؟

همین که بعد از صعود ما از گروه جشن ملی برپا شد مشخص بود که این رضایت جلب شده ضمن اینکه بسیاری از قطری‌‌ها بعد از باخت به ژاپن با غرور ورزشگاه را ترک کردند.

*اما همه انتظار داشتند جادوی «جادوگر سفید» به‌هر‌حال یک عنوان ارزشمند را برای قطری‌ها و فوتبال کشورهای حاشیه خلیج فارس به ارمغان بیاورد؟

برای رسیدن به موفقیت تنها جادو کفایت نمی‌کند و در راه موفقیت و قهرمانی عوامل دیگری هم دخیل هستند که این عوامل در فوتبال منطقه و اعراب کمیاب بود. شما فکر می‌کنید جادوگر فوتبال چه اکسیری باید به فوتبال عرب‌ها تزریق می‌کرد که این تیم‌ها قهرمان می‌شدند که من هم همان فرمول را پیاده می‌کردم؟ نه تنها جادوی من برای عرب‌ها کافی نبود که قهرمان شوند.

*عملکرد ایران را در جام ملت‌ها چطور دیدید؟

من در آن مقطع بیشتر افکارم متمرکز بازی‌های قطر و آماده‌سازی این تیم بود اما نتایجی که ایران در مرحله مقدماتی گرفت واقعاً خوب بود درست برعکس مرحله حذفی که نمایش این تیم مقابل کره‌جنوبی من را ناامید کرد.

*نام شما از جمله نام‌‌هایی بود که همواره در لیست کاندیداهای نشستن روی نیمکت ایران شنیده می‌شد و طرفداران ایران هم علاقه خاصی به شما داشتند؟

از اینکه طرفداران ایرانی نسبت به من لطف داشتند واقعاً ممنونم اما در ارتباط با این موضوع من نمی‌توانم حرف خاصی بزنم.

*چرا؟

چون پیشنهاد جدی به من نشد که بخواهم راجع به آن صحبتی کنم.

*دوست نداشتید تجربه این کار را به‌دست بیاورید؟

نمی توانم دروغ بگویم، هر مربی دوست دارد تجربیات متفاوتی از کار کردن در کشورهای مختلف را به‌دست آورد و ایران هم به عنوان یکی از قطب‌‌های منطقه آن قدر پتانسیل و استعداد دارد که هر مربی را برای آمدن به این کشور وسوسه می‌کند.

*شما تجربه کارکردن با بازیکنان ایرانی را دارید که اتفاقا" تجربه خوبی هم بود.

بله فرهاد مجیدی در مقطعی شاگرد من بود و با او العین را قهرمان آسیا کردم.

*دید شما نسبت به بازیکنان ایران و در مجموع فوتبال این کشور چیست؟

تنها می‌توانم بگویم ایرانی‌ها بازیکنانی هستند که نشان داده‌اند پتانسیل حضور در تیم‌های بزرگ را دارند و از نظر فنی چیزی کم نداشته و در عین حال مستعد‌ترین بازیکنان منطقه نیز محسوب می‌شوند. همین الان وقتی نام بازیکن بزرگی از فوتبال خاورمیانه به میدان بیاید نام بازیکنان ایرانی در رأس آن دیده می‌شود مثل علی دایی، علی کریمی، جواد نکونام و حتی فرهاد مجیدی. داشتن هر کدام از این بازیکنان غنیمتی است به خصوص علی کریمی که ثابت کرده می‌تواند خودش را با هر شرایطی وفق بدهد. نمایش‌‌های او در امارات، آلمان، ایران و... نشان داد که او چه بازیکن بزرگی است و اگر من بازیکنی مثل او را در تیم‌هایم داشتم شک ندارم به آن رویاهایی که داشتم راحت‌تر می‌رسیدم.

*حتماً شنیدید که فدراسیون ایران با کارلوس کروش پرتغالی برای هدایت ایران به توافق رسید. از این مربی شناختی دارید؟

قبلا" هم گفتم که من نباید از این مربی شناخت داشته باشم بلکه فدراسیون ایران باید این مربی را می‌شناخت که حتما" شناخته و با او قرارداد امضا کرده و من نمی‌توانم راجع به این سؤال حرف خاص دیگری بزنم.

*اما منظور ما این بود که با توجه به شهرتی که این مربی اروپایی دارد به‌هر‌حال شما هم می‌توانید پیش‌بینی کنید که او در فوتبال این منطقه موفق می‌شود یا... ؟

کارلوس کروش در پرتغال چهره شناخته شده‌ای است و با کارنامه‌ای که از خود به جا گذاشته آن قدر تجربه به‌دست آورده که تصمیماتش را منطقی بگیرد و نه احساسی. شخصا" معتقدم و امیدوارم که فوتبال ایران با کارلوس کروش که به معمار فوتبال ملقب است دوباره به اوج رسیده و روزهای خوشی را تجربه کند.

*کمی هم راجع به میزبانی قطر در جام‌جهانی‌ صحبت کنیم، تصمیمی که همه را مات و مبهوت کرد؟

بدون هیچ اغراقی باید گفت که میزبانی قطر برای تمام مسلمانان جهان از جمله ایرانی‌ها یک افتخار بزرگ محسوب می‌شود و من هم خیلی خوشحالم که این اتفاق بزرگ که می‌تواند تاثیرات مثبتی در فوتبال منطقه بگذارد رخ داد. من سال‌هاست که از نزدیک می‌بینم قطری‌‌های برای رسیدن به این میزبانی چه زحمات زیادی می‌کشند و شک ندارم که در سال 2022 یکی از بهترین و با کیفیت‌ترین ادوار جام‌جهانی‌ برگزار خواهد شد و در آن تیم‌های منطقه حاشیه خلیج فارس حضور چشمگیری خواهند داشت که امیدوارم یکی از این تیم‌ها ایران باشد.