مورینیو هرگز این قدر تنها نبود

شاید دردنیای فوتبال ژوزه مورینیو بهتر از هر شخص دیگری به این گفته دان کینگ بزرگ عمل کرده باشد و با طرح "تئوری توطئه علیه مادرید" پس از باخت چهارشنبه شب سعی کرد ناکارآمدی تاکتیکهایش مقابل بارسا را از کانون توجه رسانه ها دور کند. طرح این مسئله که مسئولان فیفا دشمن رئال و هوادار بارسا هستند و با تصمیماتشان خارج از زمین نتیجه را تحت تاثیر قرار میدهند ، بهترین بهانه برای ناتوانی در مهار مسی 52 گله و تسلیم شدن در برابر فشار بارسا بود.

با در نظر گرفتن نتیجه نهایی دیدار برگشت روز سه شنبه که احتمالا رای به صعود بارسا خواهد داد، مورینیو در پایان اولین فصل حضورش در رئال مادرید تنها با کسب جام حذفی کارش را به پایان می رساند. انتظار پایان دادن به استیلای بارسا بر لالیگا در ماه های اول حضورش با خوش بینی همراه بود ولی کسانی که بازی رفت دو تیم را در لالیگا دیدند متوجه شدند این رقابت نمی تواند سرانجام خوبی برای مورینیو داشته باشد .او در ادامه تور اروپایی اش و مربی گری در پرتغال ، انگلستان و ایتالیا حالا دراسپانیا با مشکل مواجه شده و در داخل هیات مدیره رئال مادرید تغییر سبک بازی رئال مادرید چندان توجیه شده نیست . یکی از این اعضا پس از بازی پرسیده بود با درصد تصاحب توپ 28 درصدی در ورزشگاه خودی ونشاندن کاکا و ایگواین روی نیمکت چطور می توان انتظار صعود مقابل بارسا را داشت؟

مورینیو برنامه داشت با دو تعویض در بیست دقیقه پایانی بارسا را تحت فشار قرار دهد اما اخراج پپه در بدترین زمان ممکن انجام شد .با این همه باید پرسید چرا هفت بازیکن دفاعی در پشت سه بازیکن که تنها وظیفه ضد حمله داشتند قرار گرفتند.

مورینیو در نیمه دوم امانوئل آدبایور را به بنزمای سریعتر و یا ایگواین خطرناکتر برای حضور در پیشانی خط حمله ترجیح دادو پس ازاخراج پپه تدبیر ویژه ای برای تغییر سیستم بازی تیمش نداشت . او درتمام مدت بازی برنامه داشت با تحت فشار قرار دادن بازیکنان صاحب توپ بارسا مانع رسیدن پاس هایشان شود و امید داشت در ضد حمله ها با خوش شانسی موقعیت گل بدست بیاید.

این شیوه در اینتر مورینیو به خوبی جواب داد چون ضد حمله ها با حضور مهاجمانی چون اتوئو و میلیتو( بهترین مهاجم روی ضد حمله ها در سال 2010) کارایی لازم را داشت ولی در بازی روز چهارشنبه چنین شیوه ای موثر نبود.

اوزیل دربازی گم بود و کریس رونالدو در کمند دفاع منطقه ای بارسا گرفتار شد و خاویر ماسچرانوبا پرسینگ بازیکنان صاحب توپ رئال در زمین بارسا فرصت شکل گرفتن هر ضد حمله ای را گرفت .

پس از تساوی 1-1 لالیگا و برد در فینال حذفی ،مورینو تصور میکرد بازی فیزیکی هنوز جوابگو است و برد 6-3 مقابل والنسیا اورادر بکار گیری شیوه تکراری بازیهای قبل مصمم کرد .با این همه حماقت عجیب پپه در انجام خطایی بی جهت روی دنی آلوس ،شاگرد دوم بارسا در تمارض و اجرای نمایش های عجیب در زمین، ( استاد اصلی سرخیو بوسکت است ) سبب شد تا مورینیو با شرایطی کامل پیش بینی نشده مواجه شود. مورینیو که زمانی فوتبال ایتالیا را بخاطر تاکتیکهایش مسخره میکرد حالا خودش استاد استراتژی هایی شده که سعی دارند حریف را به هر شکلی شده متوقف کنند ؛ از تکلهای خطرناک ومتعدد گرفته تا پرسینگ در زمین حریف و دفاع با بازیکنان متعدد .

پس از این نمایش ناامید کننده مسعود اوزیل می تواند بزرگترین قربانی برای بازی برگشت باشد و حضور کاکا و ایگواین بجای او و آدبایور برای بالا بردن شانس گلزنی رئال قطعی است . مورینیو هرگز این قدر تنها نبوده ولی هیچکس بیشتر از خودش مسئول این تنهایی نیست .