مجید جلالی: هرکسی بگوید من و مایلی تبانی کردیم ، بیمار است

«هر کس فکر کند من و محمد مایلی کهن تبانی می کنیم بیمار است.» مجید جلالی است که این جمله را می گوید. سرمربی تیم فولاد که تیمش در یک بازی غیرقابل پیش بینی توانست بازی 5 بر 2 باخته را برابر سایپا ب تساوی 5 بر 5 بکشاند در گفت و گو با خبرآنلاین از اتفاقات این بازی باور نکردنی حرف زده است:

بازی قشنگی باید بوده باشد. یک بازی 10 گل و تساوی بازی!

فکر می کنم خوش شانس ترین طرفداران فوتبال آن 3 یا 4 هزار تماشاگری بودند و داشتند این بازی را می دیدند. کاش این بازی پخش می شد تا همه مردم از تماشایش لذت می بردند. جریان بازی دیگر تنها یک فوتبال نبود. شده بود مثل زندگی . این یک مسابقه تاریخی بود که شاید دیگر هیچ وقت نمونه اش تکرار نشود. برای خود من و محمد مایلی کهن هم این بازی همراه با درس های زیادی بوذ. چیزهایی را یاد گرفتیم که شاید قبل از این هیچ وقت تجربه اش نکرده بودیم. بازی یک بازی ناب بود.

اینکه سایپا هم این قدر بازی برده را راحت از دست می دهد در نوع خودش جالب است.

واقعا همین طور است من اول باید از مایلی و سایپا تشکر کنم . آنها سه گل از ما جلو بودند ولی رو به ضد فوتبال نیاوردند. نه خودشان را انداختند و نه خبری از ایجاد جنگ روانی بود. فوتبال بازی کردند و بردشان را از دست دادند اما خبری از زیر توپ زدن در کار شان نبود.

آنها خیلی خوب بازی کردند. من بازی های زیادی را از ایپا دیدم . ما تیمی بودیم که در 11 بازی فقط 8 گل خورده داشتیم اما سایپا در یک بازی 5 بار دروازه مان را باز کرد . این نشان از توان بالای هجومی تیم محمد مایلی کهن دارد.

خیلی ها می گویند نتیجه بازی تان عجیب بوده. بازی شما با تیم دوست صمیمی تان محمد مایلی کهن!

کسی که این حرف را می زند بیمار است. یعنی همه چیز را به شکل بیمارگونه ای سیاه و همراه با توهم توطئه می بینند. بازی بود. یک بازی عجیب . او می خواست بازی را ببرد . پاک ه ببرد اما نشد. قطعا بعد از بازی از این اتفاق ناراحت بوده است.

البته حاجی اگر ناراحت بودند حتما از زمین و زمان انتقاد می کردند! از داور تا...

نکته این بود که بازی شکلی نداشت. من مایلی را می شناسم و بازی هایش را دیدم. او فقط وقتی اعتراض می کند که حقش پایمال شده باشد. هیچ وقت بی دلیل به کسی یا چیزی گیر نمی دهد. سایپا همیشه سالم و سلامت بازی می کند و این افتخار مایلی کهن است.

شما 5 گل زدید و 5 گل خوردید. چون گل آخر را زدید می شود گفت موفقید اما خوردن این همه گل در یک بازی خودش نوعی ضعف است!

این نکته مهمی است. ما در دقایقی ز بازی بهترین تیم لیگ بودیم و در دقایقی مستحق سقوط . خودم هم نمی دانم چه اتفاقی می افتاد که ما این همه در زمین بازی نوسان داشتیم. ولی همین که بازی را برگرداندیم برایم یلی مهم است. البته من معتقدم ما یک مسیر را از اول لیگ داشتیم که اگر الان با هم مرور کنیم برای مان درس هایی ارد. ما در آبادان 2 گل عقب افتادیم و بازی را برگرداندیم. در تهران یک گل از استقلال خوردیم و بازی را در نهایت بردیم. این یعنی ما اول عقب می افتیم و بعد موتور تیمی مان روشن می شود. در همین بازی ما روی بکش ، بکش گل نزدیم . گل های مان همگی روی کارهای تمرین شده و تاکتیک بودند. فوتبال قشنگی را به نمایش گذاشتیم. مشکل اینجاست که تیم من تجربه بالایی ندارد. بچه هایم جاه طلب نیستند. تیم ما ستاره ندارد و همین ها برای مان می شود دردسر.

با این شرایط که به مشکل می خورید؟

ولی پیشرفت مان خیلی خوب بوده. باورت نمی شود اما از 20 گلی که زدیم در این فصل فقط یک گل را در نیمه اول زدیم. آن یک گل هم همین دیروز به ثمر رسید و ما نیمه را با نتیجه 2 بر یک باختیم. ما بعد از 12 هفته یک گل در نیمه اول زدیم. این یعنی بچه های ما تا گل نخورند شهامت گل زدن ندارند. این اصلا خوب نیست که ما خودمان بلد نیستیم گل بزنیم. این هم چیزی نیست که در تمرین به بازیکن یاد بدهی . نیاز به روحیه دارد. به جسارت که باید بازیکن ترسش بریزد.

چقدر به موفقیت تیم تان در این فصل امید دارید؟

تیم من روی نخ نازکی حرکت می کند. این تیم اگر دو یا سه ستاره داشت حتما قهرمان لیگ می شد. مثلا اگر من خلعتبری ، برهانی و اکبرپور را داشتم حتما قهرمان می شدم یا مدعی قهرمانی بودم. یک تیم نیاز به ستاره هم دارد. نیاز به بازیکنانی که تجربه تیم را بالا ببرد و نتایج را برگرداند. شما حتی می بینید تیم های بزرگی مثل بارسلونا هم برای رسیدن به موفقیت می روند سراغ جذب ستاره ها. من در تیمم این هفته از سه بازیکن تیم جوانانم استفاده کردم. این یک فاکتور مثبت برای آینده است اما شرط کافی نیست. ما بازیکن اثرگذار اگر داشتیم شرایط مان خیلی عوض می شد. همین حالا هم مطمئن باش که یکی از تیم های میانه جدول می شویم اما حتی همین تیم با دو یا سه تغییر توان قهرمانی را داشت. متوجه گفته ام می شوی؟