حاجی مایلی یک تنه مقابل علی پروین ، علی دایی، عابدزاده و شرکاء

ظهر دیرروز نزدیک به 25 پیشکسوت پرسپولیس همراه با حسین هدایتی ، امیر عابدینی و عباس انصاریفرد از مدیران سابق پرسپولیس دور هم جمع شده بودند تا در محل باشگاه استیل آذین ، اعلام موجودیت کنند و در نامه ای از رئیس جمهور بخواهند تا باشگاه را به آنها واگذار کند.

آنها که پرسپولیس را چون قالیچه ای ابریشم می دانستند. قالیچه ای که مدیریت دولتی ورزش با کفشی گلی رویش آمده . دور تا دور اتاق نشسته اند. علی پروین در صدر است ، جعفر کاشانی در کنارش و بقیه ای که چون همایون بهزادی ، عابدزاده ، عباس کارگر ، برادران وطن خواه ،حمید جاسمیان، رهبری فرد ، رافت ، سعید نعیم آبادی ، محمد صادقی ، هادی طاووسی و... که در گرد او نشسته اند. حسین کلانی ، ابراهیم آشتیانی ، علی دایی ، مهدی مهدوی کیا و افشین پیروانی هم چهره های شاخصی هستند که غیبت دارند اما به دلیل غیبت شان عذر خواستند و با این جمع اعلام همبستگی کرده اند. آنها که پروین درباره شان می گوید:« ما از همه دعوت کردیم. همه ما می خواهیم با خرید یک سهم برای هر کدام مان تیم را در دست بگیریم و باقی تیم هم برسد به مردم. ما می گوییم وقتی یک کارخانه را می دهید به کارگرانش ، حالا هم که قرار است تیمی مثل پرسپولیس واگذار شود باید اولویت با بازیکنان قدیمی اش باشد. نه دعوا داریم نه می خواهیم برای کسی حاشیه درست کنیم. »

همه پیشکسوتان روی یک موضوع اتفاق نظر دارند. اینکه خودشان توان اداره پرسپولیس را دارند. اینکه خودشان هم توان مالی اداره تیم را دارند و هم توان مدیریتی اش را . این را می شد در حرف های الله وردی دید البته همین جمع هم بین خود به این اشتراک نرسیده اند که چطور باید حق شان را پس بگیرند. رضا وطن خواه که 40 سال قبل هواداران تیم ، رضا فاکتی می خواندندش و حالا سال هاست که مدرس دانشگاه شریف است ، این تضاد درون گروهی را در حرف هایش به چالش می کشد:« آقای عابدینی ، دکتر دادکان ، علی آقای پروین ؛ حتی خود شما هم که مسئولیت داشتید به ما پیشکسوتان بها داده نشد اما بیایید این بار با هم متحد شویم و برای تیم مان کار کنیم.» او این را می گوید و همه با دست های ممتد تشویقش می کنند اما همین جمع بر سر رای گیری برای انتخاب 5 پیشکسوت به عنوان کمیسیون اجرایی به توافق نمی رسد تا به خواست امیر عابدینی که سیاستمدار ترین مدعو است ، برنامه این کار به تعویق می افتد. پروین در این باره می گوید:« برای انتخاب این اعضا نیاز به وقت بیشتری داشتیم. این جمع جای مناسبی برای رای گیری نبود.»

این جمع ، جمع شده بودند تا علیه مدیریت فعلی باشگاه موضع بگیرند و حق شان را طلب کنند. آمده بودند تا بگویند پرسپولیس نشانی از پرسپولیسی ها ندارد و این را می شد در حرف های عابدینی آشکارا دید:« مدیر فعلی تیم؟ او که با رابطه آمده . ما اصلا بحث مان خیلی کلی تر است . ما فرش مان را می خواهیم. فرشی که جمعش کردند و بردند.»

و درست در این فضاست ، همزمان با اعلام رسمی آغاز به کار اپوزیسیون قدرتمند ، باشگاه هم دست به مقابله می زند. محمد مایلی کهن حکم مدیریت فنی تیم را می گیرد. حاجی همیشه منتقد که یک ماه قبل مدیریت فنی پرسپولیس را خیلی صریح رد کرده بود ، می پذیرد تا روی نیمکت پرسپولیس و کنار حمید استیلی بنشیند. محمد مایلی کهن که حالا با رفتن حجازی تنها منتقد فوتبال ایران است. او که سکوت را نمی شناسد . او که روزگاری با گفتن جمله:« اتوبان رفاقت پروین یک طرفه است» برابرش صف کشیده بود و با دایی برای انتقادهایش تا دادگاه پیش رفته بود ، باری دیگر در جبهه ای مخالف قرار گرفت.

او رفت آن سوی میدان تا باشگاه قافیه جنگ رسانه ای با پیشکسوتانه را نباخته باشد. پیشکسوتانی که در پایان مراسم ظهر استیل آذین ، هر یک به سویی رفتند و وطن خواه برای رسیدن به خانه اش باید سوار ون تاکسی می شد تا به خانه برساندش.