هر نفس فوتبالیست ها 4950 تومان خرج دارد!

معاون باشگاه فولاد خوزستان گفت: بین مدیران باشگاه‌ها توافقی برای این كه هزینه‌ها كنترل شود، وجود ندارد و رقابت بسیار مضری بین باشگاه‌ها به وجود آمده است.

مسعود رضاییان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره قانون سقف قرار دادها اظهار كرد: به دلیل این كه در هیچ جای دنیا چنین قانونی وجود ندارد، در نوع خودش قانون كم نظیری است. چون در فوتبال حرفه‌ای مانند هر بازار تعادل دیگری قانون عرضه و تقاضا حاكم است. در كشور ما هم باید این اتفاق می‌افتاد كه نیفتاد. حالا هم قالبی اعمال كردیم كه جلوی صعود بی‌رویه قیمت بازیكنان را بگیریم كه موفق هم نبوده است.

وی افزود: قطعا نیت خوبی پشت این قانون وجود دارد ولی به هر حال قانون موفقی نبوده است. تا جایی كه اگر چهار، پنج باشگاهی كه توانایی پرداخت مبالغ بالا دارند را كنار بگذاریم، 10 ـ 12 باشگاه دیگر حتی اگر چنین قانونی هم وجود نداشت، توانایی پرداخت چنین مبالغی را نداشتند. اما این باشگاه‌ها به این دلیل كه بازیكنان می‌گویند كه باید به اندازه سقف قرار داد به آن‌ها پرداخت شود، دچار مشكل شده‌اند. بازیكنان این مبلغ را به عنوان كف قرارداد محسوب می‌كنند. در واقع سازمان لیگ نتوانسته است این مشكل را حل كند و قیمت‌ها را كنترل كند و این قانون به دلیل این كه ضمانت و نظارتی نداشته است، از كارایی لازم برخوردار نیست. راه‌های گریز زیادی هم برای آن وجود دارد. تیم‌هایی هستند كه نمی خواستند دست به چنین كاری بزنند و توانایی مالی زیادی نداشتند كه 350 میلیون پرداخت كنند، اما آن‌ها در حال حاضر مجبورند نزدیك به این قیمت حركت كنند، در حالی كه اگر این قانون نبود، حدود 100 تا 150 میلیون به بازیكنان پرداخت می‌كردند.

رضاییان در ادامه با ارائه آمارهایی از دستمزد بازیكنان بیان كرد: ارقامی وجود دارد كه مشخص می‌كند 350 میلیونی كه یك بازیكن می‌گیرد، چقدر برای باشگاه در می‌آید. اگر بازیكن یك نفس بكشد، برای هر باشگاه چهار هزار و 950 تومان صرف می‌شود و یك دقیقه بازی كردن یك فوتبالیست حدود 300 هزار تومان می‌شود. در نهایت هزینه هر 11 بازیكنی كه در زمین حاضر می‌شوند، نزدیك به 294 میلیون است. این آمار و ارقام هزینه بازی كردن بازیكنان در لیگ ما است.

در حال حاضر با این آمار و ارقام كار داریم. باید بگویم كه نیت سقف قرار دادها خوب است، اما به این دلیل كه خوب كارشناسی نشده و بازیكنان بر اساس كیفیتشان دسته بندی نشده اند، تاثیر خوبی نداشته است. اگر می‌شد در این قانون دامنه‌های مختلف را تعیین كرد و پس از آن بازیكنان را نرخ گذاری می كردیم، عدالت بیشتر اجرا می‌شد و بازیكنان تشویق می شدند كه كیفیت بیشتری از خودشان بروز دهند تا پول بیشتری بگیرند. اما در حال حاضر همه خواهان حداقل 350 میلیون هستند.

معاون باشگاه فولاد خوزستان در ادامه بیان كرد: بازیكن خارجی كه سه سال پیش با فولاد قرار داد در سال اول 350 میلیون و سال دوم 500 میلیون دریافت كرده است و برای سال سوم او باید 800 میلیون پرداخت شود كه این سال مصادف شده است با زمانی كه قانون سقف قرار دادها وضع شده است. تكلیف این بازیكن چیست؟ اگر 800 میلیون را به او پرداخت كنیم، قانون فوتبال خودمان را زیر پا گذاشته‌ایم و اگر نخواهیم پولش را بدهیم به فیفا شكایت می‌كند و فیفا هم به ما نامه می‌زند تا پول او پرداخت شود یا در نهایت این است كه برای ما بازی نمی‌كند و به لیگ‌هایی مانند امارات می‌رود تا پول بیشتری بگیرد. بنابراین این اتفاقات ممكن است بیفتد. راه‌های زیادی هم برای گریز از قانون وجود دارد و اگر كسی پول داشته باشد، راه‌ها را اتوماتیك وار یاد می‌گیرد. خود بازیكنان نیز این راه‌ها را خوب بلد هستند.

مسعود رضاییان به یك دست نبودن مدیران باشگاه‌ها اشاره كرد و گفت: متاسفانه یك دست نیستیم و اتحادیه‌ای هم وجود ندارد. میان مدیران نشستی برای كنترل هزینه‌ها برگزار نمی‌شود و توافقی هم وجود ندارد تا نگذاریم این اتفاقات بیفتد. بلكه اتفاقا بین مدیران كشمكش وجود دارد و اگر یك مدیر با بازیكنی راجع به سقف قرار داد صحبت كند،‌ باشگاه دیگر سریعا به او پیشنهادهای دیگری می‌دهد. در واقع یك نوع رقابت‌ بسیار مضر بین باشگاه‌ها به وجود آمده است.

وی ادامه داد: برخی از رسانه‌ها نیز تاثیر دارد. عكس فردی را چاپ می‌كنند و از او به عنوان موفق‌ترین مدیر نقل و انتقالات نام می‌برند و از او تقدیر می‌كنند. كسی كه بازیكنانی را كه حتما قیمتشان 600 ـ 700 میلیون تومان است جذب كرده اگر قرار بود واقعا سقف قرارداد رعایت شود از او به عنوان خراب‌ترین مدیر نام می‌بردند و من هم می دیدم كه اگر قرار است زیر عكس من نوشته شود «خراب‌كار ترین مدیر» می ترسیدم و این كار را نمی‌كردم و هیچ وقت جرات نمی كردم سراغ بازیكنان بالای 350 میلیون بروم. اما در حال حاضر عكس واقع ایجاد می‌شود و به عنوان مدیر قهرمان نام برده می‌شود.

رضاییان در پاسخ به این سوال كه برای درست اجرا شدن این قانون چه كار باید كرد، عنوان كرد: برای درست اجرا شدن قانون سقف قراردادها دو راه وجود دارد. یكی ضمانت اخلاقی و معنوی است و باید به درستكاری اعتقاد داشته باشیم، اما دروغ گفتن برای ما امری عادی شده است و ضمانت اخلاقی وجود ندارد. از افرادی كه سقف را زیر پا می‌گذارند، قهرمان نقل و انتقالات و برنده صحبت می‌كنند. در واقع برنده هم همین افراد خواهند بود.

وی افزود: بحث دوم ، بحث نظارت قانونی است كه اصلا نمی‌توان آن را اجرا كرد. چون راه‌های گریز زیادی وجود دارد كه قابل شناسایی نیست. به عنوان مثال می‌گویند كه ما با یك بازیكن 350 میلیون قرار داد بستیم،‌ اما یك تاجر آهن كه تیم ما را دوست دارد 500 میلیون به آن داده است. این كه این تاجر از كجا می‌آید، بماند. اینها دروغ‌هایی است كه آنقدر بزرگ است كه دروغگویان فكر می‌كنند، مردم آن را باور می‌كنند. راه‌های زیادی برای فرار از این قانون وجود دارد. به عنوان مثال با بازیكنی قرار داد دو ساله می بندند و برای دو سال 700 میلیون به او پرداخت می‌كنند كه از لحاظ قانونی درست است،‌ اما موافقتنامه‌ای با او امضا می‌كنند كه اگر سال دوم اگر بخواهد برود، به راحتی می‌تواند رضایتنامه‌اش را دریافت كند.

رضاییان در ادامه افزود: چون نمی‌شود این قانون را كنترل كرد، بعضی از تیم‌ها بسیار قوی می‌شوند و تیم‌های دیگر ضعیف می‌شوند و بلایی كه بر سر فولاد خوزستان در سال 86 آمد، بر سرشان می‌آید. آن زمان گفتند كه بودجه باشگاه‌ها باید 60 درصد كاهش پیدا كند، ما این كار را كردیم و 16 بازیكن خود را از دست دادیم. همچنین طبق ابلاغی كه شده بود، بازیكن و مربی خارجی هم جذب نكردیم. تنها باشگاهی بودیم كه این كار را انجام داد و به لیگ یك هم سقوط كرد. این خاطره تلخ را همیشه به یاد دارم و از آن زمان به بعد تن به قوانینی كه گذاشته می‌شود و كسی آن‌ها را رعایت نمی‌كند نخواهم داد.

رضاییان در پاسخ به این سوال كه باشگاه فولاد قانون سقف قرارداد را رعایت می‌كند یا خیر، اظهار كرد: باشگاه فولاد به غیر از عبدالله كرمی نتوانسته است بازیكن دیگری را جذب كند. اما اگر بتواند بازیكنی را بگیرد این كار را می‌كند. ما به جز كرمی نتوانستیم بازیكن دیگری را هم بگیریم. او را هم با 420 میلیون گرفتیم، پاداش‌هایش را طوری می‌نویسیم كه تمام پاداشش را دریافت كند. به عنوان مثال اگر بتواند سه دقیقه بازی كند 70 میلیون به او پاداش می‌دهیم!

او با اشاره به قرار گرفتن قانون سقف قرار داد برای باشگاه‌ها بیان كرد: اگر این اتفاق بیفتد باشگاه فولاد هزینه‌های مختلفش را برآورد می‌كند و مبلغی كه برای او باقی می‌ماند را حساب می‌كند و بر اساس آن بازیكنانش را جذب می‌كند. اگر این اتفاق بیفتد و هر كسی به اندازه درآمدش خرج كند، خوب است. چیزی كه در اروپا به عنوان فیرپلی اقتصادی از آن یاد می‌شود این است كه اگر باشگاهی 155 میلیون یورو درآمد دارد، نباید برای خرید بازیكن 250 میلیون یورو هزینه كند.

مسعود رضاییان در مورد چگونگی نظارت سازمان لیگ بر اجرای این قانون گفت: قانون سقف قرار دادها توسط سازمان لیگ وضع می‌شود و توسط او نیز نظارت شود و باید با تخلفات هم برخورد كند. بسیاری از مدیران اعلام كردند كه سال گذشته سقف را رعایت نكردند و بر اساس قانون باید با آن‌ها برخورد می‌شد، اما تاكنون هیچ برخوردی انجام نشده است. چند مربی منشوری داریم كه اجازه فعالیت را از آن‌ها گرفته‌ایم، چون خلاف كوچكی انجام داده‌اند، اما به این تخلفات بزرگ‌تر توجهی نمی‌كنیم.

رضاییان در ادامه بیان كرد: وقتی فوتبال حرفه‌ای شد، انتظارمان رشد و افزایش كیفیت آن و رضایت مردم بود. اما این اتفاق نیفتاده است. دلیلش هم این است بعد كمی قیمت بازیكنان را افزایش دادیم، اما به سایر ابعاد توجهی نكردیم. اگر از 10 سال پیش كه لیگ ما حرفه‌ای شده بود، سالی یك زمین چمن در هر شهر و باشگاهی اضافه می‌شد، در حال حاضر یك لیگ برتری زمین چمن داشت. با این حساب فوتبال می‌توانست رشد پیدا كند، اما هیچ هزینه‌ای برای آموزش و افزایش كیفیت فوتبال انجام ندادیم و فقط پول بازیكنان را بیشتر كردیم. در واقع در یك دایره شیطانی افتاده‌ایم كه دائما در آن تاب می‌خوریم و به هیچ جا نمی‌رسیم و چیزی هم به ما اضافه نمی‌شود. به كسی هم فرصت نمی‌دهند كه از این جرگه بیرون بیاید. چون اگر دنبال كارهای دیگر برود، نتیجه‌ نمی‌گیرد.