سه دعواي مشهور تاريخ دربي

هزاران هزار تماشاگري که در هر دربي سکوهاي ورزشگاه را پر مي کنند، ساعت ها به انتظار مي نشينند به اين اميد که تماشاگر هنرنمايي بازيکنان محبوب شان باشند، اما گاه اين هنرنمايي ها رنگ ديگري به خود گرفته و «مشت و لگد» جاي «دريبل و شوت» را گرفته است. در 43 سالي که از عمر ديدارهاي پرسپوليس و استقلال مي گذرد، تنش هاي ريز و درشتي در ميدان به وجود آمده که در ادامه 3 دعواي مشهور دربي را با هم مرور مي کنيم.

دربي ششم؛ يکشنبه 27 دي 1349

پرسپوليس که ستارگاني مثل همايون بهزادي، علي پروين و مهراب شاهرخي را در ترکيب داشت، در دقيقه دوم بازي با گل حسين کلاني پيش افتاد. رايکوف هم که در ترکيب تيمش از مردان مشهوري مثل پرويز قليچ خاني، کارو حق ورديان و علي جباري سود مي برد، در نيمه دوم مسعود مژدهي را به زمين فرستاد و همين بازيکن بود که در دقيقه 75 کار را به تساوي کشيد. در هشت دقيقه مانده به پايان، پرسپوليس با محمود خردبين به گل رسيد اما داور اين گل را نپذيرفت و عزيز اصلي دروازه بان ملي پوش پرسپوليس، سيلي محکمي به گوش ارشد برازنده، داور بازي نواخت. اين بازي بعد از چند دقيقه درگيري و جنجال نيمه تمام ماند و نتيجه آن 3-0 به سود استقلال اعلام شد.

دربي سي و هشتم؛ جمعه 30 دي 1373

پرسپوليس که بعد از کنار گذاشتن علي پروين، حميد درخشان را روي نيمکت نشانده بود، در پانزده دقيقه ابتدايي نيمه دوم با پنالتي فرشاد پيوس و ضربه سر بهزاد داداش زاده با دو گل جلو افتاد. روال بازي به گونه اي بود که تصور مي شد پرسپوليس برنده اين بازي از مرحله نيمه نهايي ليگ است (در آن سال ليگ در دو گروه برگزار مي شد) اما تکل خشن رضا شاهرودي روي محمد تقوي و 10 نفره شدن پرسپوليس، جريان بازي را کاملاً دگرگون کرد. ابتدا صادق ورمزيار در دقيقه 80 نتيجه را کم کرد و 6 دقيقه بعد ادموند اختر دروازه عابدزاده را باز کرد تا همه چيز برابر شود. بعد از اين گل بود که مجتبي محرمي و امير قلعه نويي در وسط زمين از خجالت هم درآمدند و بازي با هجوم تماشاگران به زمين نيمه تمام ماند. يک روز بعد، نتيجه بازي 3-0 به سود استقلال اعلام شد و چند بازيکن از هر دو تيم، با محروميت هاي طولاني مواجه شدند. عملکرد احمد ابهران، داور اين بازي هم باعث شد که از سال بعد، داوران خارجي براي مدتي طولاني دربي را سوت بزنند. بازي برگشت اين دو تيم، در ورزشگاهي خالي از تماشاگر در بندر عباس و به قضاوت مهدي اخوان برگزار شد و بدون گل به پايان رسيد.

دربي چهل و نهم؛ جمعه 9 دي 1379

اين بازي يک حساسيت ويژه داشت و آن هم حضور مهدي هاشمي نسب در ترکيب اصلي استقلال بود؛ بازيکني که تا فصل پيش براي پرسپوليس به ميدان مي آمد و قاتل استقلال شده بود.

منصور پورحيدري در اين بازي، هاشمي نسب را در خط حمله به کار گرفت اما اين پرسپوليس بود که با پنالتي بهروز رهبري فرد در دقيقه 58 به گل اول رسيد. ده دقيقه بعد محمد نوازي با يک ضربه ايستگاهي از نزديکي هاي خط اوت، بازي را به تساوي کشيد و در پنج دقيقه پاياني، هاشمي نسب گل دوم استقلال را زد و غش کرد! اما اين گل هم دوامي نداشت و علي کريمي در دقيقه 87 بازي را به تساوي کشيد.

برخلاف دعواهاي گذشته، اين بار جنجال ها بعد از سوت پايان شروع شد؛ با مشتي که پرويز برومند به صورت پايان رافت زد و پس از آن هم نوبت به حميد استيلي و محمد نوازي رسيد که مشت و لگدي روانه هم کنند. اين دعوا تاثيري بر نتيجه بازي نداشت ولي محروميت هايي براي بازيکنان رقم زد.