کروش ماموریت ویژه ژوئن تا ژوئن را برای خبرنگاران تشریح کرد

کارلوس کروش صبح تا عصر شنبه را در جمع خبرنگاران بود. سه نشست با سردبیران روزنامه ها ، خبرگزاری ها و برنامه سازان تلویزیونی . او برنامه هایش را جز به جز و با دقت ، بیش از چند بار برای مهمانانش با هیجانی خاص توضیح داد. از پروسه ای طولانی و فشرده گفت و 3 سئوال اساسی را از آنها پرسید: اول اینکه مهمترین هدف ما چیست؟

پرسشی که پاسخی مشترک داشت . اینکه هیچ هدفی مهمتر از صعود به جام جهانی نیست. پرسش دوم از سئوال اول مشتق می شد. اینکه چه وقت این صعود اتفاق می افتد ؟ پرسشی که پاسخش خیلی جالب بود و ریشه در دلخوری های این روزهای سرمربی تیم ملی داشت. او برنامه «ژوئن» تا « ژوئن» را روی پرده می اندازد. سه بازی در خرداد ماه امسال ، 3 بازی در خرداد ماه سال آینده و 2 بازی هم در طول یکسال. حالا با این شرایط ، صعود تیم ملی چه زمانی اتفاق می افتد؟ کروش می گفت:« عده ای فکر می کنند این اتفاق سال بعد رخ می دهد ، گروهی می گویند حالا بعدا شاید سال 2018 و گروهی هم که نشستند روی مبل تا با جادو جمبل صعود کنیم!» او اما می گوید مسیر اصلی را باید همین خرداد ماه و از 9 امتیاز اولیه بدست بیاورد. کروش از سختی را می گوید از برنامه های بازی های لیگ که اصلا هیچ فرصتی باقی نمی گذرارد تا تیم ملی کارش را انجام دهد:« برنامه را که جلویم گذاشتند ، شوکه شدم. مدام برنامه های بازی ها بود آنهم با فشردگی زیاد. من پرسیدم پس تیم ملی کجای این قصه است؟ کلی بحث کردیم تا این برنامه را برای تیم ملی چیدیم. من همین اول بگویم الان همه ناراضی هستند. از من گرفته تا مربیان تیم ها و همه هم حق داریم چون واقعا زمانی وجود ندارد.»

از اینجا به بعد او آماری از بازی ایران و کره در جام ملتها را نمایش می دهد که تنها باعث شگفتی است. او از افشین قطبی برای نمایش خوبش در بازی با کره تشکر می کند و با آمار اثبات می کند که هر بازیکن ما تنها در کارهای سرعتی ، 1 کیلومتر کمتر از بازیکنان کره ای می دویده. این آمار در میانگین تیمی به عدد ، 3 کیلومتر می رسد. اینکه هر بازیکن ما برای ریکاوری در ازای هر حرکت نیاز به 30 ثانیه زمان داشته و این آمار برای بازیکنان کره ای 24 ثانیه بوده است. این 6 ثانیه می شود 30 متر فاصله. کروش این قصه را اینگونه روایت می کند:« فرض کنید کریمی توپ را از دست می دهد ؛ پارک استارتی سرعتی می زند. هادی عقیلی نگاهی می کند به سید جلال که تو برو ، سید که نای رفتن ندارد می گوید خودت برو و حالا پارک تک به تک شده با رحمتی . من مربی باید دستم به قلبم باشد و دعا کنم. مهدی توپ را می گیرد. حالا شانسی یا با کار خوبش. قلب من سر جایش بر می گردد اما چند بار ممکن است این اتفاق بیفتد. این تازه برای اتفاقاتی است که در بازی های آسیایی داریم. حالا اگر حریف آرژانین باشد و آنی که فرار می کند مسی چه اتفاقی می افتد؟ آیا او هم مثل پارک از این موقعیت ها خراب می کند؟ نه! »

او ادامه می دهد:« با این وجود شما دیدید که اگر بر اساس آمار ما باشد ، کره در ان بازی برابر تیم ما تقریبا داشته با 13 بازیکن بازی می کرده. باید به قطبی و تیمش تبریک بگویم که در آن بازی در وقت اضافه و با یک گل باختند چون بچه ها با قلب های شان بازی کردند ، با غیرت شان بازی را تمام کردند. فوتبال پر از این ریزه کاری هاست. من آن بازی ایران را که دیدم ، ایمان آوردم با این تیم خیلی کارها می شود کرد. الان هم می گویم اگر این تیم را خوب آماده کنیم ، نه تنها صعود می کنیم که می رویم به جمع 16 تیم برتر جام جهانی.»

او سپس از فرمول انحصاری اش پرده برداری می کند:« تمرین ، مسابقه و ریکاوری!» کروش دو راهکار دارد :« کاهش تیم ها ، یا اینکه لیگ آینده زودتر شروع شود . تیم من نیاز به بازی بیشتر ، تمرین و استراحت دارد. ما با این وضع به مشکل می خوریم. این حماقت محض است که هر سال ما مثل سال قبل مان باشد آن هم بی هیچ عایدی . تیم ملی نیاز به بازیکنانش دارد . ما مثل تیم های بزرگ دنیا نیستیم. ما نیاز به تمرین در کنار هم داریم. ببینید اگر قرار بود که رئیس فدراسیون از من جام جهانی بخواهد ، من قبول نمی کردم. او از من صعود خواست و من پذیرفتم. ما قطعا جام جهانی را نمی گیریم اما جامی هست که ما می توانیم بگیریم. باید دست در دست هم ، این جام را بگیریم. جام بهترین آماده سازی برای رسیدن به جام جهانی. ما می توانیم. اگر این اتفاق بیفتد ، راه صعود به جام حهانی هموار است و ما به راحتی می توانیم در آن بازی ها هم صعود کنیم. کروش نمی خواهد جای مربی کره باشد. اینکه برویم آنجا و زنگ تفریح باشیم. اگر از الان خوب تدارک ببینیم ف می توانیم آنجا هم موفق باشیم. کار خیلی سختی نیست. برنامه ریزی و هدف گذاری می خواهد . هیچ چیزی تو دنیا نیست که نشود آن را خرید غیر از یک چیز. امکانات را می شود برای تیم مهیا کرد اما تجربه چیزی است که بازیکن فقط باید در میدان مسابقه ان را بدست بیاورد. باید قبل جام جهانی 6 تا 8 بازی بزرگ انجام بدهد. این تجربقه در میدان باید برای بازیکنی مثل مسلمان یا فخرالدینی بدست بیاید. من در جام جهانی 9 بازیکن زیر 22 سال داشتم اما مجموع بازی های این بچه های زیر 22 سال بیش از 500 بازی بین المللی بود چون تجربه بالایی را در طول این سال ها کسب کرده بودند اما الان بچه های من چه شرایطی دارند؟ این تجربه چیزی است که اگر همه پول نفت تان هم هزینه کنید ، بچه ها یادش نمی گیرند.»

کروش شاید اولین مربی تاریخ ملی ایران باشد که اینچنین مورد حمایت همه رسانه هاست. او و رسانه ای ها تقریبا اتفاق نظر دارند. مربیان با این وجود سرمربی تیم ملی ، بر سر کم شدن بحث تیم ها ، خودش را با مربیان سرشاخ کرده است. آیا نمی شد این وظیفه را او به فدراسیون می سپرد تا حاشیه های اطراف تیم ملی کمتر باشد. این سئوال از او طرح می شود و سرمربی کمی تن صدایش بالا می رود. او می گوید نمی تواند ساکت بماند:« قرارداد من با فدراسیون مشخص است . هر کاری که می کنم ، پولی به قراردادم اضافه نمی شود. من می توانم ساکت بنشینم و بر اساس قوانین فیفا ، بازیکن را 4 روز قبل از مسابقه از باشگاه ها بگیرم تا بازیکنان تان بروند و در لیگ بازی کنند. این برنامه فیفا برای تیم های دنیاست. درست است که تیم های بزرگ هم همین بازی ها را 4 روز یکبار انجام می دهند اما انها با تیم های خوب بازی می کنند نه در لیگی مثل لیگ ما که متاسفانه کیفیتش بالا نیست و تنها خستگی را برای بازیکنان به همراه می آورد. اعتراض مربیان را به همراه دارد و مشکل برای مربی تیم ملی. راستش من هم می دانم که الان با حرف هایم ، مربیان لیگ برتری از دستم ناراحت می شوند. الان اگر من می گویم که تعداد تیم ها کم بشود ، بهتر است برای این است که دلم می سوزد. من و کادرم می خواهیم مفید باشیم و بهترین تصمیم را بگیریم. من نیامدم اینجا پول بگیرم و بروم. وظیفه ام این است که ایرادها را بگویم. حالا فدراسیون می تواند به من بگوید:« خفه شو» من هم می نشینم و کارم را می کنم. آن وقت سرم را راحت روی تشک می گذارم و شب ها با آرامش می خوابم. چون وظیفه ام را انجام داده ام. مشکل اینجاست که برنامه های من برای صعود به جام جهانی لازم است. اما این برنامه باعث اعتراض همه مربیان لیگ شده. بعضی های شان در روزنامه ها و گروهی هم رودررو از من انتقاد می کنند. مشکل اینجاست که متاسفانه آنها حق دارند و من به آنها حق می دهم اما چاره دیگری ندارم. ولی اگر قرار باشد 4 روز قبل از بازی جام جهانی ، من بازیکنان استقلال را که در لیگ قهرمانان بازی دارند را بگیرم ، چه کاری از دستم بر می آید. 5 بازیکن اصلی تیم ملی را چطور از این تیم بگیرم؟»