ناگفته های ایران - استرالیا پس از 13 سال

13 سال از بازی ایران و استرالیا گذشت. دیداری که بسیاری از ایرانی ها از آن به عنوان حماسه یاد می کنند. تیم ملی کشورمان در اوج ناامیدی استرالیا را در ملبورن به زانو در آورد تا جواز حضور در جام جهانی فرانسه را کسب کند.

از آن بازی معروف 13 سال گذشته اما ایرانی ها 8 آذر را فرموش نکرده اند. گویا قانون نانوشته ای است که در هشتمین روز از آخرین ماه فصل خزان هر سال، تمام اهالی فوتبال لحظه به لحظه آن بازی معروف را در ذهن خود مرور کنند و از خاطرات آن بازی حماسی لذت ببرند.

13 نکته پس از 13 سال

در چند سال اخیر بارها و بارها در خصوص این بازی بحث و گفت و گو شده و شاید به گمان خیلی ها این دیدار دیگر جای پردازش نداشته باشد اما واقعیت چیز دیگری است.

بازی ایران و استرالیا کماکان نکته هایی در دل خود دارد که تا به امروز به آنها اشاره نشده است.

1- داریوش مصطفوی همراه تیم به استرالیا نرفت. رییس وقت فدراسیون فوتبال تنها تا دبی همراه ملی پوشان بود و سعید فائقی معاون هاشمی طبا همه کاره تیم ملی بود.مهدی دادرس که قرار بود سرپرست تیم ملی در بازی با استرالیا باشد معتقد است مصطفوی پس از تساوی ایران و استرالیا در تهران از ریاست فدراسیون فوتبال برکنار شد اما خبرش رسانه ای نشد.

2- تیم ملی چهار روز زودتر از زمان بازی به استرالیا رسید اما تنها سه جلسه تمرین کرد.

3- کریم باقری که به دلیل محرومیت قرار نبود برای تیم ملی بازی کند، با رایزنی مصطفوی مجوز بازی گرفت و دیرتر از سایر ملی پوشان به استرالیا رفت. باقری را در این سفر همسرش همراهی کرد.

4- ساعاتی پس از حضور باقری در اردوی تیم ملی ویرا سرمربی برزیلی تیم ملی و همسرش دسته گلی تهیه کردند و به اتاق باقری رفتند تا به اصطلاح شماره 6 تیم ملی را برای بازی با استرالیا آماده کنند.

5- در مدت اقامت در استرالیا دایی با پیروانی هم اتاق بود و خداداد عزیزی و پاشازاده نیز در یک اتاق حضور داشتند.مهاجمان تیم ملی هیچ زمانی حاضر نشدند در اردوهای تیم ملی با یکدیگر هم اتاق باشند.

6- جو حاکم بر اردوی تیم ملی به گونه ای بود که خود بازیکنان هم امیدی به صعود نداشتند.

7- علی اصغر مانوسی فر که از ایجنت های فیفا در تهران است روز بازی به عنوان سرپرست روی نیمکت تیم ملی نشست.

8- پیش از آغاز بازی بازیکنان تیم ملی استرالیا در سال 1978 که با شکست برابر ایران نتوانستند به جام جهانی آرژانتین صعود کنند توسط چند دستگاه مینی ماینر در ورزشگاه ملبورن دور افتخار زدند.

9- اگرچه احمدرضا عابدزاده مدعی است پس از پاره شدن تور دروازه توسط تماشاگر استرالیایی، بازیکنان را جمع کرد و به آنها روحیه داد اما یکی از بازیکنان وقت تیم ملی بر خلاف نظرات کاپیتان تیم ملی اظهار داشت: عابدزاده از عملکرد ضعیف و ترس بازیکنان گلایه داشت و با صدای بلند می گفت "بازی ضعیف شماها باعث شده تحت فشار قرار بگیرم." در صحبت های عابدزاده هیچ اثری از روحیه دادن نبود.

10- در پایان بازی و با صعود تیم ملی به جام جهانی بساط شادی در وسط زمین به پا شد اما در این میان مدد جباری تدارکات وقت تیم ملی در وسط زمین نشسته و مراقب کیسه حاوی پاسپورت های اعضای تیم بود تا مبادا گم شود!

11- پس از بازی علی دایی و خداداد عزیزی بازهم با یکدیگر درگیر شدند. دایی در اوج شادی بازیکنان از خداداد ایراد گرفت که چرا به تهامی پاس نمی داد؟! خداداد هم به تندی پاسخ دایی را داد. پیش از آنکه این درگیری لفظی به جاهای باریک کشیده شود عابدزاده پادرمیانی کرد تا اتفاق تلخی رخ ندهد.

12- پاداش صعود تیم ملی به جام جهانی عروسک های «پاندا» بود که توسط سفیر ایران در استرالیا به ملی پوشان اهدا شد.

13- اعضای تیم ملی در مسیر بازگشت به ایران در دبی توقف کردند و هر کدام از آنها شمش طلا به ارزش دو میلیون تومان به عنوان پاداش دریافت کردند.اهدای شمش طلا در شرایطی بود که قرار بود به بازیکنان اتومبیل پیکان داده شود.

ترسیده بود و سیگار می کشید

خیلی ها دوست دارند بدانند که والدیر ویرا سرمربی برزیلی تیم ملی در بین دو نیمه به ملی پوشان چه گفت. مانوسی فر که در آن زمان سرپرست تیم ملی در این خصوص می گوید: « صحبت خاصی رد و بدل نشد. راستش هیچ امیدی به صعود نداشتیم. خاطرم است آقای ویرا تنها به گفتن این جمله که کاری از دست من برنمی آید، خودتان هرکاری که دوست دارید انجام دهید، اکتفا کرد. ویرا سیگاری بود، استرس زیاد باعث شد سه نخ سیگار را در کمتر از 15 دقیقه دود کند.»

وقتی شوخی کار دست استرالیایی ها داد

بیژن ذوالفقارنسب کمک مربی ویرا در آن بازی معروف بود.دکتر که با دلخوری دستیاری ویرا را قبول کرده بود، نظرات جالب توجه ای از آن بازی حماسی دارد: « این بازی یک اتفاق ویژه داشت که سبب راهیابی تیم ملی به جام جهانی شد. یک تماشاگر افراطی در شرایطی که استرالیا دو گل به تیم ملی ایران زده بود وارد زمین مسابقه شد و تور دروازه تیم ایران را پاره کرد. همین اتفاق به نقطه عطف این بازی تاریخی بدل شد و تیم ما را از زیر فشار میزبان خارج کرد.

وقتی مسوولان برگزاری بازی مشغول تعویض تور دروازه بودند بازیکنان استرالیا تمرکزشان را از دست دادند و به شوخی با یکدیگر پرداختند. بازی که مجددا به جریان افتاد ملی پوشان ما با روحیه بهتری شروع کردند و توانستند از غفلت حریف استفاده کنند.»

فنایی: مصطفوی می خواست ساندرو پل هوای ایران را داشته باشد

محمد فنایی معرف حضور علاقه مندان به فوتبال است. کمک داور فینال جام جهانی آمریکا در سال 1994 همراه ملی پوشان در استرالیا نبود اما به واسطه یک تماس تلفنی نامش وارد پرونده بازی ایران و استرالیا شد. وی همان شخصی است که در آن زمان مصطفوی از او خواست با ساندروپل مجاری تماس بگیرد و از او بخواهد که هوای ایران را در بازی با استرالیا داشته باشد.

فنایی در تشریح این موضوع می گوید: « در لبنان قضاوت می کردم و از فضای فوتبال ایران دور شده بودم. یک روز داریوش مصطفوی رییس وقت فدراسیون فوتبال با من تماس گرفت و گفت ساندرو پل مجارستانی داور بازی برگشت ایران و استرالیا شده است. مصطفوی از من خواست با او تماس بگیرم و بگویم هوای ایران را در بازی با استرالیا داشته باشم. من که از درخواست مصطفوی تعجب کرده بودم، به تندی پاسخش را دادم. یادم است به داریوش خان گفتم چه توقعی از من دارید؟! امکان ندارد چنین کاری را انجام دهم.

مصطفوی وقتی متوجه عصبانیت من شد، گفت: « نمی خواهد درباره این مسائل صحبت کنی،فقط به او بگو که داور بازی ایران و استرالیا شدی، لطفا بی طرفانه قضاوت کن. »

فنایی ادامه داد: پس از چند ساعت فکر کردن به این نتیجه رسیدم که پیشنهاد قضاوت ساندرپل برای بازی حساس النصار و النجمه را به رییس فدراسیون لبنان بدهم و در صورت موافقت با آمدن او، با پل در لبنان صحبت کنم. خوشبختانه با درخواست من موافقت شد و ساندرو پل به لبنان آمد. وقتی او را از نزدیک دیدم درباره بازی ایران و استرالیا صحبت کردیم. خاطرم است پل گفت جوری سوت می زنم که حق ایران ضایع نشود. این داور در پایان بازی ایران و استرالیا هم اظهار داشت: گل اول شما آفساید بود اما من متوجه نشدم. ظاهرا قرار بود ایران برنده بازی شود و این گونه هم شد.

فنایی خاطره جالب توجه ای نیز از لبنان دارد: « روزی که بازی برگشت ایران و استرالیا برگزارشد در زمین فوتبال مشغول قضاوت بازی بودم. زمانی که سوت پایان بازی را به صدا درآوردم تماشاگران لبنانی به زبان عربی به من تبریک گفتند. تازه آن موقع متوجه شدم تیم ملی به جام جهانی صعود کرده است. در همان شب جشن بزرگی توسط ایرانی ها و شیعیان لبنان برگزار شد.»