تولید بافت پوست مصنوعی برای کنترل دیابت

در این روش سلول های بنیادی موش های نوزاد بعد از ویرایش با روش کریسپر، در بافت پوستی مورد بحث قرار گرفته و پس از پیوند با بدن موش بالغ، موجب ترشح هورمونی تحت عنوان «GLP-1» می شوند. این هورمون نیز لوزالمعده (پانکراس) را تحریک کرده و باعث آزادسازی انسولین بیشتری در خون می شود.

پژوهشگران برای اثبات عملکرد دستاورد خود، تعدادی از موش های آزمایشگاهی را که با رژیم های غذایی خاص دچار اضافه وزن و در نتیجه دیابت شده بودند، مورد عمل پیوند پوست قرار داده و توانستند سطح گلوکز موجود در خون آنها را به حد نرمال برسانند.

طبق اظهارات «شیائویانگ وو» نویسنده اصلی مقاله علمی، فرآیند رشد بافت پوست نسبت به سایر اندام ها بسیار ارزان تر بوده و پیش از این نیز در آزمایشگاه انجام شده است. از طرفی پیوند پوست نیز در حال حاضر کار چندان دشواری نیست و به همین خاطر، توسعه روشی که بتواند از طریق پیوند بافت پوستی، بیماری خاصی مانند دیابت را کنترل و درمان کند از ارزش بالایی برخودار خواهد بود.

لازم به ذکر است که در آزمایشات قبلی، از موش هایی با سیستم ایمنی ضعیف شده (برای اطمینان از پذیرش بافت مصنوعی) استفاده می شد اما در پژوهش اخیر، برای نخستین بار از موش های کاملاً سالم استفاده شد و محققان اعلام کردند که روش جدید را برای درمان بیماری های دیگر نیز امتحان خواهند کرد.

آقای شیائویانگ وو همچنین اظهار داشت: «ما هنوز دیابت را به صورت کامل درمان نکرده ایم، اما روش جدید برای کنترل دراز مدت و آسان سطح گلوکز در خون افراد مبتلا به دیابت کاربردی خواهد بود.»