پایه دوربین عنکبوتی شکسته/ 4میلیارد تومان هزینه برای تنها 2 بازی بی دردسر

مهمان 4 میلیارد تومانی ورزشگاه آزادی که تنها در 2 بازی کارایی تمام عیار داشت. دوربین عنکبوتی با تشریفاتی بزرگ در ورزشگاه آزادی و در حضور اعضای بلندمرتبه سازمان صدا و سیما و البته مرد اول ورزش کشور ، رونمایی شد.

دوربینی که برای اولین بار در ایران در میان همه کشورهای خاورمیانه ، راه اندازی شد . تا قبل از این ، بسیاری از کشورهای عربی ، از دوربین های عنکبوتی برای پخش تورنمنت های مهم شان استفاده می کردند اما هیچ یک از آنها این تکنولوژی را بومی سازی نکرده بودند اما به خواست علی سعیدلو ، سازمان صدا و سیما با صرف هزینه ای 4 میلیارد تومانی توانست اولین کشور خاورمیانه باشد که این تکنولوژی را در اختیار می گیرد. برای این کار ، مقامات تلویزیون ایران با شرکت آلمانی - اتریشی ، مجری فیلمبرداری بازی های جام ملتهای آسیا در قطر به توافق رسیدند تا این تکنولوژی وارد ورزشگاه آزادی شود.

آزادی برای پوشش رسانه ای این تصاویر باید صاحب سیم کشی مسیر حرکتی دوربین و اتاقک های فرمان دوربین ها در زیر نورافکن ها می شد. خرید دوربین و نرم افزار این سیستم و ساخت زیر بنای استفاده از سیستم برای ورزشگاهی مثل آزادی رقمی معادل 2 میلیارد تومان هزینه در بر داشت و تقریبا رقمی برابر با همین مبلغ باید صرف بومی سازی این تکنولوژی می شد اما هیچ یک از کشورهای منطقه این هزینه را نپرداختند غیر از ایران.

صدا و سیمای ایران که در پکیج دریافتی خود از شرکت اتریشی ، دو دستگاه دوربین و دو پایه متحرک برای حمل دوربین گرفته بود ، با این تضمین که نیروهای متخصص فیلمبرداری و همچنین اپراتور به حرکت در آوردن پایه متحرک وطنی در کارگاه آموزشی 7 روزه شرکت وارد کننده به تخصص لازم دست یباند ، توانست صاحب این تکنولوژی شود. طرحی که در رده برنامه های صدا و سیمای ایران ، با اولویت بندی ملی به اجرا در آمد و استفاده از آن در هر مرحله ، نیاز به تائید از سوی دفتر حوزه ریاست سازمان دارد.

دوربین متحرک را شرکت اتریشی در دو بازی قبل از عید استقلال و پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا ، مورد استفاده قرار دادند و کارشان باعث استقبال بی نظیر از سوی بینندگان تلویزیونی شد اما پس از رفتن گروه فروشنده دوربین ، این دوره دیدگان در کارگاه آموزشی 7 روزه تهران بودند که باید در کنار هم می نشستند و بازی ها را با دوربین عنکبوتی به تصویر می کشیدند. نخستین فعالیت این گروه ، در داربی بود.

هماهنگی میان فیلمبردار و مسئول راندن پایه متحرک که در سکویی فلزی ، کنار تونل ورزشگاه می نشینند باید مهمترین اصل در کار قرار می گرفت اما این کار خیلی هم ساده نبود و عدم وجود این هماهنگی سبب افت کیفیت تصاویر می شد. درحالی که بر اساس قوانین فیفا با سوت شروع بازی ، دوربین نباید فاصله اش با زمین کمتر از 18 متر می شد اما این قوانین اصلا به اجرا در نمی آمد و مهم تر از همه اینکه حرکت های ناگهانی دوربین ، به یکی از 4 پایه اصلی اتصال پایه متحرک با شبکه کابلی ، آسیب وارد کرده و حالا دیگر دوربین ، کمی می لرزد.

از سویی دیگر استفاده از این دوربین برای هر بازی ، نیاز به دستور مستقیم حوزه ریاست دارد و آسیب وارده در صورت تشدید می تواند خسارت های بیشتری را هم وارد کند. حالا دو راه بیشتر ، پیش روی مسئولان فنی سازمان نیست. اول اینکه دوربین را برای تعمیرات به اتریش بفرستند و دومین راه ، گزینه دعوت دوباره از گروه اتریشی برای سفر به ایران است و این یعنی صرف هزینه ای مجدد.

ایران درحالی این تکنولوژی را وارد سیستم کرد که بسیاری از کشورهای عربی به رغم تجهیز ورزشگاه های شان به زیرساخت های استفاده از این دوربین ها ، از ترس تکرار مشکلاتی از این دست ، در زمان پخش بازی های شان از تکنسین های اروپایی برای کاور مسابقات استفاده می کنند.