محمدعلی اینانلو صبح شنبه به ابدیت پیوست/پنج تیرت کو مرد جنگی؟

این حمله ضربه بزرگی به سلامتی اش زده بود اما مرد قوی هیکل در آن سن و سال برای یک عمر ورزش و تندرستی ، توانسته بود ردش کند. ولی انگار بیماری کارش را کرده بود که تنها چند ماه بعد ، خبر تلخ رفتنش همه ما را غافلگیر کرده است. ما مانده ایم و خبر درگذشت محمد علی اینانلو و خاطرات شیرین یادداشت هایش درباره والیبال. حرص هایی که از مربیگری کواچ می خورد و فریادهای 2 ساله ای که می زد و می گفت این مربی در قواره تیم ملی ایران نیست. نقدهایی که به رفتارهای گروه هایی از ملی پوشان داشت و انتقادهایی که البته ستاره های آن تیم ملی آن را بر نمی تابیدند. همان بار آخر و بعد از بیماری بود که استاد با خنده می گفت:«اگر قرار است با کواچ تیم کارش را ادامه بدهد ، حاضرم تضمین بدهم که خودم با این تیم بهتر از او نتیجه می گیرم. تیم را به المپیک می برم و ریالی هم نمی گیرم.»

 اینانلو که از قهرمانان بنام تیراندازی به اهداف پروازی ، والیبالیست های سرشناس دهه های 40 و 50 و اولین گروه مجری گری برنامه ورزش از نگاه 2 به همراه جهانگیر کوثری از زمان تلویزیون ثابت پاسال و البته از موسسین انجمن روزنامه نگاران ورزشی ایران بود ، در تمام این سال ها در مقام یک کارشناس سعی کرده بود ارتباطش را با ورزش حفظ کند . گنجینه نوشته های آخرینش درباره والیبال را به صورت انحصاری در  آرشیو خبرآنلاین به جای گذاشت و هر بار می گفت:«به قول سیروس علی نژاد بسوزد پدر کرم روزنامه نگاری که امانم نمی دهد و هی مجبورم حرص بخورم و بنویسم.»

استاد و شوخی هایش درباره تفنگ 5 تیری که همیشه پر بود و آماده شلیک به منتقدان ، حالا از میان مان رفته و خاطراتش را تا همیشه در یادمان باقی گذاشته است. او با آن سیمای منحصر به فرد و آن صدای فرازمینی. روحش شاد و یادش گرامی.