محمدرضا طالقانی: قسم خورده بودم به ورزش برنگردم اما نشد!

قهرمان دوست داشتنی کشتی ایران ، باری دیگر به ورزش برگشت. 4 سال پس از برکناری تلخ مرد اخلاق کشتی ایران ، او باری دیگر راهی فدراسیون شد. فدراسیونی که البته این بار بر سر درش ننوشته اند کشتی. محمدرضا طالقانی این بار بر مسند فدراسیون ورزش های زورخانه ای نشست . فدراسیونی که ایرانیان می کوشند با اقتدار بخشی به آن بر تمدن ورزشی ملی شان ببالند. فدراسیونی که قدمتش کمتر از 10 سال است و 5 سال اخیر را در جنگی ی پایان با تشکیلات جهانی این رشته تجربه کرده است. حالا اما حضور طالقانی شاید «خون بسی» باشد بر این دعواها. مردی که هم سازمان جدید ورزش و هم روسای فدراسیون جهانی یعنی محسن مهرعلیزاده و مردانش اعتقادی ویژه به توانمندی اش دارند. طالقانی که گفته بود در ورزش دیگر مدیریت نمی گیرد ، درباره بازگشتش به عنوان رئیس فدراسیون به خبرآنلاین می گوید:« همان طور ه گفتم با خودم عهد کرده بودم دیگر به ورزش برنگردم. به دو دلیل ، یکی نوع رفتنم و دیگری بالا رفتن سن. نمی خواستم بیایم اما در این 5 یا 6 ماه دوستان چند بار از ما خواستند که بیاییم. از آن طرف مردم عزیزی که من همه چیزم را از آنها دارم ، خیلی لطف داشتند و هرکسی ما را می دید ، اصرار داشت برگردیم. اینگونه شد که وقتی دیشب با هم حرف زدیم ، نتوانستم بگویم نه. خوشحالم که به فدراسیونی می آیم که یکی از بزرگترین افتخارات ورزشی ام داشتن دو بازوبند مسابقات پهلوانی کشور است. به رشته آیینی کشورمان.»

طالقانی درباره برنامه هایش می گوید:«خیلی مهم است که بتوانیم این رشته را بین المللی کنیم اما قبل از هر چیز فکر کنم نیاز مان این است که همدلی داشته باشیم. اینکه همه از مرشد ها تا ورزشکاران و مسئولان در یک جهت کار کنیم و فکرمان توسعه این ورزش آیینی باشد. برایم فرقی میان کشتی و ورزش زورخانه ای وجود ندارد. این رشته هم ورزش ملی ماست و باید همه ما تلاش کنیم تا در کنار هم بتوانیم باعث پیشرفتش بشویم.»

او درباره اختلافاتی که میان فدراسیون بین المللی زورخانه ای فدراسیون قبلی وجود داشت هم می گوید:« به آنچه گذشته کاری ندارم اما من در زندگی ام با هیچ کس مشکلی نداشتم. اتفاقا آقای مهرعلیزاده از دوستان خوب من هستند و باید کمک کنیم در کنار هم ، نوای مرشدها را در سراسر دنیا طنین انداز کنیم. این ورزش را هم مردم مان دوست دارند و هم می توانیم با ورزش پهلوانی بسیاری از سنت های آیینی مان را خارج از مرز های کشور توسعه بدهیم. حالا که تصمیم گرفتم برگردم ، از مدیران سازمان می خواهم که بودجه ای مناسب و زمان در اختیارم بگذارند. چون می دانید که موفقیت نیاز به مدیریت با ثبات دارد. اگر این شرایط وجود داشته باشد ، ایمان دارم که به موفقیت می رسیم. همان طور که قبلا در کشتی ، موفقیت را تجربه کرده ایم.»