چرا این روزها پسرها به دنبال زن پولدار هستند

در واقع ملاک پولداری و متمول بودن بیشتر برای دخترهایی وجود داشت که دنبال همسر بودند و اغلب پسرها به همسرانی فکر می کردند که بتوانند در کمال آرامش و اطمینان درکنارشان به زندگی ادامه بدهند. اما چند وقتی است که در ادامه دیگر تغییرات اجتماعی انگار ملاک همسرگزینی هم در بین جوانان تغییر کرده. دیگر پسرها دنبال زن نجیب و آفتاب مهتاب ندیده نیستند و حالا اغلب آنها هستند که دنبال همسری پولدار می گردند.

اگر در گذشته رسم بر همکف بودن دو خانواده برای ازدواج و وصلت بود، این روزها پسرها دنبال بهتر از خودشان می گردند. سمت و سوی آن هم بیشتر جنبه اقتصادی دارد. این می تواند هشدار جدی ای برای جامعه و خصوصاَ خانواده ها باشد. به گفته دکتر مهدی شادمان روانشناس خانواده، دلایل این امر بیشتر بر می گردد به اینکه پسرها دنبال تامین مالی خود در اینگونه رابطه ها هستند.

از منظر دکتر شیدا لهردی که یک جامعه شناس است هم علت های چنین تصمیم هایی که در حال وقوع هستند عدم اشتغال و نداشتن شغل مناسب برای پسرها است.

دکتر لهردی در این باره می گوید:«این ها باعث می شود جوان های ما به این سمت کشیده شوند و با کسی ازدواج کنند که همخونی اجتماعی با هم نداشته باشند. آنها می خواهند چتر حمایتی بالای سر داشته باشند که بتواند حداقل از این طریق کمبود های خود را جبران کنند. در چند سال گذشته هم بیشتر پسرها دنبال کسی بودند که به قول معروف بتواند آنها را ترو خشک کند که شاید جنبه تریبیتی آن هم موثر در این قضیه باشد.»

همیشه اینگونه سنت شکنی ها موجب بروز ناهنجاری هایی در سطح جامعه و خانواده می شود. اتفاقاتی که بعدها ممکن است آثار سوء عواقب آنها تا سال ها گریبانگیر دو طرف و اطرافیان آنها را شود.

دکتر مهدی شادمان در این باره هم معتقد است:« در ازدواج های این چنینی که اکثراَ هم دختر ها از پسر ها بزرگتر هستند علاوه بر بحث سر بودن زن از لحاظ مالی مشکلاتی مانند سن هم مطرح می شود. برای همین بیش از 90% این ازدواج ها به طلاق منجر می شود. سر بودن و بالا بودن زن از طبقه اجتماعی و فرهنگی قابل تحمل مرد نیست.

مرد باید مدام سر کوفت های همسر خود را بشنود و همین باعث می شود دیگر تمایلی که ابتدا داشت را از دست بدهد و رابطه ی دیگری را شکل بدهد. او حالا از ثروت زن اغناء شده وچیزهای دیگری برایش مهم می شود.»

حالا باید دید این مد است یا جنبه اجتماعی و روانی دارد. اگر مد است که باید منتظر بود تا تب آن فروکش کند و اگر ریشه ای است سال ها زمان می برد تا بتوان دید به غیر از گفته های کارشناسان، دیگر چه عواقب ناگواری می تواند داشته باشد و چه راه حلی برای بر طرف کردن آن اندیشید؟

یکی از دوستان می گفت اینها زنگ خطرهایی است که خود جامعه در مقابل تهدیداتش از خود نشان می دهد، زنگ خطرهایی که نباید از کنار آنها به این سادگی ها بگذریم.